Ευθύνες στην τότε ηγεσία της Δικαιοσύνης και στην κυβέρνηση της ΝΔ σχετικά με το σκάνδαλο με τα «δομημένα ομόλογα», το 2007, έριξε χθες ο Γ. Ζορμπάς, πρώην επικεφαλής της επιτροπής για το «Μαύρο Χρήμα», καταθέτοντας στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής που διερευνά το συγκεκριμένο σκάνδαλο. Παράλληλα, κατέθεσε για ευθύνες και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που το 2000, με υπουργική απόφαση του Γ. Παπαντωνίου, επέτρεψε σε διάφορους «χρηματιστηριακούς παράγοντες» να παρίστανται ως παρατηρητές στα διοικητικά συμβούλια των ασφαλιστικών ταμείων.

Ο Γ. Ζορμπάς, ο οποίος συνέταξε τρία πορίσματα για ισάριθμα «δομημένα ομόλογα», έκανε λόγο για άρνηση του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά να συνδράμει στο αίτημα δέσμευσης των λογαριασμών επικεφαλής χρηματιστηριακής εταιρείας που είχε εμπλοκή με τα «δομημένα», με το σκεπτικό ότι η έρευνα δεν ήταν «ώριμη».

Επίσης, καταφέρθηκε κατά του τότε προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Γ. Κολιοκώστα, γιατί χαρακτήρισε τα πορίσματα που έβγαλε για τα δομημένα ως «μη σύννομα», ενώ είπε ότι μετά την αποχώρησή του από την επιτροπή για το «μαύρο χρήμα» δεν γνωρίζει τι απέγιναν οι έρευνες, ούτε πού βρίσκεται το σχετικό υλικό των ερευνών του.

Σε ερωτήσεις για το εάν γνωρίζει οτιδήποτε για εμπλοκή πολιτικών προσώπων, δεν απάντησε, παραπέμποντας στα πορίσματα που είχε συντάξει και λέγοντας ότι δεν μπορεί να καταθέσει ως μάρτυρας, γιατί επόπτευε το σχετικό ανακριτικό έργο.

Σε ερώτηση της εκπροσώπου του ΚΚΕ στην Εξεταστική Β. Νικολαΐδου για το ποια ήταν συνολικά η ζημιά για τα ασφαλιστικά ταμεία, είπε ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα η έρευνα, ενώ αναφερόμενος στην προμήθεια που πήρε η εταιρεία «ΝΑΜ» του Γ. Παπαμαρκάκη, είπε ότι αυτή ήταν υψηλή και αναρωτήθηκε με νόημα: «Τα κράτησε όλα; Δεν μου φαίνεται».

Υπενθύμισε - σε ερώτηση, επίσης, της Β. Νικολαΐδου - ότι το θέμα με τα αποθεματικά των Ταμείων ξεκινάει από το 1950, όταν αυτά δεσμεύτηκαν στην Τράπεζα της Ελλάδας «για αναπτυξιακούς σκοπούς» και αναρωτήθηκε: «Τώρα ποιους αναπτυξιακούς...», για να παρατηρήσει η βουλευτής του ΚΚΕ ότι πρόκειται για τα γνωστά «θαλασσοδάνεια της εποχής» που κατέληξαν στις τσέπες των βιομηχάνων.