Η κυβερνητική παρέμβαση για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που δίνουν αυξήσεις υπερβαίνοντας το μνημόνιο, έγινε την ίδια μέρα που στη Βουλή συζητιέται η μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε επιχειρήσεις, δηλαδή η παντελής αδυναμία των λαϊκών ανθρώπων να έχουν υπηρεσίες Υγείας, αν δεν έχουν να πληρώσουν. Πρόσφατα σε δημόσιο νοσοκομείο δεν ήθελαν να χειρουργήσουν ασθενή που κινδύνευε, επειδή δεν είχε βιβλιάριο ασθενείας λόγω ανεργίας. Χτες έκοψαν το νερό σε οικογένεια με τρία παιδιά. Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δεν μπορούν να πάνε σε βρεφονηπιακούς σταθμούς. Δεν είναι μεμονωμένα παραδείγματα, γενικεύονται. Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης στηρίζεται στην ανατροπή όλων των κατακτήσεων. Δεν μπορεί να δώσει ούτε επιμέρους παραχωρήσεις στους εργαζόμενους, θα γίνεται πιο βάρβαρος και αντιδραστικός, πιο επικίνδυνος. Να γιατί χρειάζεται ένα εργατικό, αγροτικό λαϊκό κίνημα, με «πόδια» στον τόπο δουλειάς, στο χωράφι, στη γειτονιά, με μπροστάρηδες τις ταξικές αγωνιστικές οργανώσεις, με νέες μορφές οργάνωσης, για την οικοδόμηση από κάτω προς τα πάνω και από πάνω προς τα κάτω ενός ισχυρού μετώπου πάλης, που με όρους ρήξης θα προσπαθεί να αποσπάσει κάποιες κατακτήσεις. Ταυτόχρονα, χωρίς τυφλά ξεσπάσματα, αλλά με ένα συστηματικό πολιτικό σχέδιο δράσης, θα βάζει πλώρη να έρθει άλλο μπλοκ ταξικών κοινωνικών δυνάμεων στην εξουσία.