«Η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου εξασφάλισε ότι σε κάθε τάξη θα υπάρχει δάσκαλος, ότι δε θα λείπει καμία ειδικότητα από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ολα αυτά με λίγες παραγράφους στο νομοσχέδιο για το νέο σχολείο που ψηφίστηκε την άνοιξη. Η υπουργός έκανε τη δουλειά της, δηλαδή έβαλε το πλαίσιο»!!! Τα παραπάνω και άλλα πολλά, έγραφε, χτες, η Λώρη Κέζα στο «Βήμα», αφιερώνοντας τη στήλη της στην υπουργό Παιδείας, παρουσιάζοντας, κυριολεκτικά, έναν άλλο κόσμο απ' αυτόν που ζούνε μαθητές και εκπαιδευτικοί.

Τα σχολεία ξεκίνησαν με κενά, αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς! Η «διαφωνία» είναι στον αριθμό των κενών. Η ελαστική απασχόληση (αναπληρωτές, ωρομίσθιοι) φέτος θα διευρυνθεί στα σχολεία, αφού το υπουργείο Παιδείας ήδη «αξιοποιεί» τις πιστώσεις για 15.500 αναπληρωτές και 10.800 ωρομίσθιους, ενώ τα σχολεία έχουν πρόβλημα και με τα λειτουργικά τους έξοδα. Επιπλέον, ο νόμος που επικαλείται το «Βήμα» είναι αυτός που έβαλε τις βάσεις για το σχολείο - επιχείρηση και με «λίγες παραγράφους» έφτιαξε το πλαίσιο για τον «ανταγωνιστικό» εκπαιδευτικό που θα προσλαμβάνεται και θα απολύεται με όρους αγοράς. Προς το παρόν, με το νόμο, ο εκπαιδευτικός θα ελπίζει στην πρόσληψη, ακολουθώντας τη «διαδρομή» πτυχίο - Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Επάρκειας - διετής δοκιμασία, με ενδεχόμενο, μετά από όλα αυτά, να αξιολογηθεί αρνητικά.

Ολα αυτά το «Βήμα» δεν τα γνωρίζει; Τα γνωρίζει, αλλά συμπεραίνει πως «αφού λοιπόν τα σχολεία λειτουργούν κανονικά και οι εκπαιδευτικοί βρήκαν τον δρόμο για το σχολείο, η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου μπορεί να προχωρήσει σε ζητήματα που αφορούν το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Για το "νέο σχολείο" υπάρχουν ενδιαφέρουσες προτάσεις. Δεν μπορεί για μια ζωή να κουβεντιάζουμε τα αυτονόητα»!!! Μάλιστα, για το «νέο σχολείο» υπάρχουν ενδιαφέρουσες προτάσεις, που τις έχει επεξεργαστεί η «αγορά»: Σχολεία πολλών ταχυτήτων, δεξιότητες αντί για γνώση, διαφοροποίηση στα προγράμματα σπουδών των σχολείων, χορηγοί σχολείων και ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση και πολλά άλλα. Η πρωινή του συγκροτήματος δίνει γραμμή να προχωρήσουν όλα αυτά πιο γρήγορα.

Οσο για το αυτονόητο, που ισχυρίζεται ότι έχει λυθεί, οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους όχι μόνο δεν το βλέπουν, αλλά βάζουν κάτω το μισθό τους, τον μετράνε, τον ξαναμετράνε και δε βγαίνει με τίποτα ο μήνας. Προσπαθούν με χίλιες δύο θυσίες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και έρχεται η κάθε Λ. Κέζα και το κάθε «Βήμα» και τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Η κατασκευή της πραγματικότητας, όμως, έχει έναν εχθρό: Την ίδια την πραγματικότητα. Αυτό δεν πρόκειται να το καταλάβουν ποτέ τα συγκροτήματα του Τύπου, γιατί είναι ζαλισμένοι απ' το λιβάνισμα και την προσμονή για το αποτέλεσμα της «δραστηριότητάς» τους.