ΤΩΡΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ «ΣΟΥΠΕΡΣΥΝΑΙΝΕΣΗ»: «"Το καλύτερο που μπορούν να παράξουν τα δύο μεγάλα κόμματα σήμερα, ενώ η χώρα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη οικονομική και περιβαλλοντική κρίση εδώ και έναν αιώνα, είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων (...) Πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε τον Σούπερμαν και να αρχίσουμε να δημιουργούμε μια σουπερσυναίνεση για τα εξαιρετικά δύσκολα πράγματα που πρέπει να κάνουμε από εδώ και εμπρός" (...) Πρόκειται για απόσπασμα από άρθρο του γνωστού αρθρογράφου των "Νιου Γιορκ Τάιμς" Τομ Φρίντμαν, ο οποίος (...) αναρωτιέται κατά πόσον χρειάζεται ένα τρίτο κόμμα, μια νέα πολιτική δύναμη (...) Είναι προφανές πως πολλές δυτικές, καπιταλιστικές δημοκρατίες αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρές κρίσεις που κρύβουν ομοιότητες (...) Συγκρατώ, πάντως, περισσότερο απ' όλα, τη διαπίστωση ότι αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο δεν είναι ένας Σούπερμαν αλλά μια σουπερσυναίνεση γύρω από τα θεμελιώδη πράγματα που πρέπει να αλλάξουν άμεσα σε αυτήν τη χώρα» (ο Αλ. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ: «Είκοσι χρόνια μετά την συγκρότηση Ενιαίας Γερμανίας τον Οκτώβριο του 1990 τα πάντα έχουν αλλάξει. Πίσω από την απατηλή πρόσοψη θριάμβου (...) στο εσωτερικό η αποσάθρωση της κοινωνικής συνοχής με τη μακρόχρονη συμπίεση των μισθών απειλεί πλέον ευθέως την πολιτική συναίνεση και την εργασιακή ειρήνη που θεμελίωσαν μετά το 1949 οι Αντενάουερ - Ερχαρτ ως βάση του μεταπολεμικού δυτικογερμανικού θαύματος. Εάν δεν υπάρξουν σύντομα διορθωτικές κινήσεις μεγάλης εμβέλειας η Γερμανία για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο θα καταστεί κοινωνία των δύο τρίτων με όλες τις συνεπακόλουθες κοινωνικές και πολιτικές παρενέργειες» (ο Γ. Καπόπουλος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).