Με την έγκριση των θέσεων που παρουσίασε εισηγητικά ο Αλ. Τσίπρας, ολοκληρώθηκαν την Κυριακή οι εργασίες της ΚΠΕ του ΣΥΝ, για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και τη μετεκλογική τακτική του κόμματος.

Επί της ουσίας, ο ΣΥΝ δείχνει να εγκαταλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο για χρόνια παρουσίαζε σαν το απαύγασμα της «ενότητας της αριστεράς», και πιο διακριτά στρέφεται στη συνεργασία με δυνάμεις της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, οι οποίες επιδιώκουν να καταγραφούν σαν διαφωνούντες με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς όμως να αμφισβητούν τη στρατηγική του.

Καλλιεργώντας αυταπάτες για το ρόλο και το χαρακτήρα της ΕΕ, ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε «δικαιωμένος» για τις θέσεις του ΣΥΝ απέναντι στην ΟΝΕ, αφού «λέγαμε ότι νομισματική ένωση χωρίς οικονομική ένωση, και χωρίς αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών δεν γίνεται». Εχοντας ψηφίσει το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ, ο πρόεδρος του ΣΥΝ έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί πως το κόμμα του έκανε «σφοδρή κριτική στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αντιπαλέψαμε το Σύμφωνο Σταθερότητας»!

Σε μια προσπάθεια, μάλιστα, να δείξει στην ΕΕ το δρόμο προς τη σωτηρία της, επανέλαβε τις προτάσεις «για ευρωομόλογο, για απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ από μια δημόσια τράπεζα ειδικού σκοπού», ζητώντας επί της ουσίας από το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να ρυθμίσει «τα του οίκου του», έναντι των ανταγωνιστριών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ο ίδιος ζήτησε συσπείρωση όλων των δυνάμεων «που τοποθετούνται κατά του μνημονίου» και αφήνουν φυσικά στο απυρόβλητο τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Παρουσιάζοντας ένα «μίνιμουμ πρόγραμμα» για συμφωνία και «κοινή δράση», έθεσε σαν προαπαιτούμενα μεταξύ άλλων την «αντίθεση στο μνημόνιο, την υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, την άλλη στρατηγική για την ανάπτυξη, την αναδιανομή πλούτου και φορολόγηση του κεφαλαίου».

Πρόκειται για ντουφεκιές χάριν της δημιουργίας εντυπώσεων και αυτό αποκαλύπτεται από το γεγονός και μόνο ότι με «μίνιμουμ» συμφωνίες, όπως οι παραπάνω, ούτε ο χώρος που εκφράζει το συνονθύλευμα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να παρουσιάσει κοινή δράση και έκφραση.

Απαριθμώντας τις δυνάμεις που μπορούν να συσπειρωθούν στο παραπάνω πλαίσιο, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε «τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από το ΠΑΣΟΚ ως και τη λεγόμενη εξωκοινοβουλευτική αριστερά», με σαφή στόχο να διατηρήσει ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τον Μητρόπουλο και τους άλλους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ, που στις πρόσφατες εκλογές επιλέχτηκαν για να παίξουν ρόλο αναχώματος στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής ψήφου.

Αποδίδοντας την εκλογική αποτυχία του ΣΥΝ στη «διάσπαση» και στις «αδικαιολόγητες καθυστερήσεις», άσκησε κριτική στη «Δημοκρατική Αριστερά» και στις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που στήριξαν τον Αλ. Αλαβάνο και δικαιολόγησε την επιλογή Μητρόπουλου.

Για το κόμμα του Φ. Κουβέλη, ειδικότερα, είπε ότι «συγκροτείται μια αριστερά πρόθυμη να αναλάβει μέρος ευθυνών για ανυπολόγιστες καταστροφές στον κοινωνικό ιστό». Απαντώντας από το βήμα της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματός του, ο Φ. Κουβέλης εκτίμησε ότι «η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο και απειλείται η ενότητα της Ευρώπης» και αυτοσυστήθηκε σαν «η υπεύθυνη αριστερή δημοκρατική δύναμη που αγωνίζεται, για να σωθεί η χώρα και να υπάρξουν οι πολιτικές που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση». Είπε ακόμα ότι «δεν εντασσόμαστε στους προθύμους να δουν τη χώρα να καταστρέφεται. Θέλουμε να προωθήσουμε μεταρρυθμίσεις - τομές, δεν επενδύουμε στην καταστροφή, στην τέφρα και στον κουρνιαχτό των ερειπίων (...) Η δική μας αυτονομία δεν εξαντλείται στο στείρο καταγγελτισμό».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας έθεσε στη συνεδρίαση της ΚΠΕ το ερώτημα «αν μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει ένα συμμαχικό σχήμα με βαριά τραυματισμένο και αναιρούμενο τον ιδρυτικό του στόχο». Απαντώντας ο ίδιος, ανέδειξε την εναλλακτική «με ειλικρίνεια και συντροφικότητα να παραδεχτούμε την αδυναμία να προχωρήσουμε όλοι μαζί και να αναζητήσουμε νέα σχήματα και νέες μορφές συνεργασίας (...) προφανώς όχι με όλους».

Στο κείμενο που κατέθεσε στην ΚΠΕ (όχι για ψηφοφορία) το «Αριστερό Ρεύμα» αποδίδει το κακό εκλογικό αποτέλεσμα σε «επιλογές που έγιναν από την ηγεσία του κόμματος (...) ιδιαίτερα στην περιφέρεια Αττικής», για «συνεργασία με το λεγόμενο σοσιαλιστικό χώρο, έναν ανύπαρκτο κοινωνικά χώρο, που έγινε σε ευκαιριακή βάση», ενώ «νέα σύγχυση προκάλεσε η λαθεμένη απόφαση της πλειοψηφίας της ΠΓ του ΣΥΝ για "κατά συνείδηση" ψήφο στο δεύτερο γύρο». Το «Αριστερό Ρεύμα» έθεσε σε ψηφοφορία μόνο την πρότασή του για ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, που όμως μειοψήφησε.

Το Σάββατο, τέλος, έγινε και η παναττική συνέλευση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής - Ελεύθερη Αττική για την αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Αποφασίστηκε «η συγκρότηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής με τη μορφή πανελλαδικής πρωτοβουλίας - δικτύωσης» στη βάση των εξής τεσσάρων σημείων: «Να φύγει η κυβέρνηση, να φύγουν τρόικα και μνημόνιο, αναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους άμεσα με τους όρους του λαϊκού συμφέροντος και διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του και ανασυγκρότηση της οικονομίας και της κοινωνίας με βάση το κοινωνικό κράτος». Είναι φανερή η συγγένεια ανάμεσα στις προτάσεις Αλαβάνου και στο «μίνιμουμ πρόγραμμα» του ΣΥΝ.