Στο θέατρο «Βαφείο» συναντώνται ο Βασίλης Αρβανίτης και ο Αίαντας, δυο θεομάχοι, που ξετυλίγουν, μέσα από το λόγο του χορού, την πορεία τους προς τον εκούσιο θάνατο. Πριν αυτοκτονήσουν, ο Βασίλης ο Αρβανίτης του Στρατή Μυριβήλη και ο Αίαντας του Σοφοκλή, αρνούνται την εξουσία των Θεών κι έτσι κερδίζουν την ελευθερία να ορίσουν τη «μοίρα» τους, το θάνατό τους.

Αναφερόμαστε στην παράσταση με τίτλο «Βασίλης Αρβανίτης -Αίαντας: Οι θεομάχοι». Πρόκειται για μια σύνθεση του έργου του Στρατή Μυριβήλη «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης» και του σοφόκλειου «Αίαντα», σε φιλολογική επιμέλεια Ρούλας Κωνσταντίνου - Παντελή Μπουκάλα. Η σκηνοθεσία του Λάκη Καραλή, επιχειρεί να αποκαλύψει το «φαεννότατον έρεβος» της πράξης των δύο ηρώων. Οπως λέει ο ίδιος «το ίδιο "φαεννότατον έρεβος", καίει και το δικό μας βίο, ατομικό και συλλογικό» και μας φέγγει «με το πάθος, που υπερβαίνει τα όρια που χαράσσουν οι ουράνιες και χθόνιες δυνάμεις».

Η παράσταση επιχειρεί να δέσει το νήμα της ζωής των δύο αυτόχειρων ηρώων. Να δέσει την έσχατη βλασφημία που εκφωνεί ο «Βασίλης ο Θεομάχος»: «Αν είναι έτσι μωρέ, γιατί δεν κατέβηκε και Αυτός (ο θεός) σαν άντρας να με βαρέσει, σαν του 'κοψα το δρόμο; Ετσι, μωρέ, με γλίστρες και με τρικλοποδιές βγάζει το άχτι του, ο μπαμπέσης; Να, μωρέ, πες του πώς βαράνε τα παλικάρια;», με τον «βέβηλο» λόγο του «Αιάντα», ο οποίος πέφτοντας πάνω στο σπαθί του αναφωνεί: «Πρέπει, ή τιμημένος ο ακέραιος άνθρωπος να ζει, ή και πάλι με τιμή να πεθαίνει». Προσπαθεί να καταδείξει πως οι ήρωες, «έκτροποι και οριακοί, υπάρχουν ταυτόχρονα μέσα στο σώμα των πολιτών και έξω από αυτό. Προκαλούν το θαυμασμό, αλλά και το φόβο. Γκρεμίζονται επειδή δε συμμορφώθηκαν, επειδή τόλμησαν να εγερθούν απέναντι σε ό,τι έχει θεσπιστεί ως πρέπον».

Στην παράσταση παίζουν οι: Λ. Καραλής, Ε. Βόγλη, Α. Ροκάκης, Ν. Νεφέλη, Μ. Σκούπα, Δ. Μικιός και Χ. Κιπρίδου. Κλαρίνο παίζει ο Πάρης Μάμμας, οι φωτισμοί είναι του Μ. Μπούρη.