Με στρατηγικό στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, μέσα από την καρατόμηση των εργατικών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην ΕΕ, οι επιτελείς της Ευρωζώνης αναζητούν τρόπους να συμβιβάσουν προσωρινά τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, όπως αυτοί εκφράζονται και στα παζάρια για το λεγόμενο «σύμφωνο ανταγωνιστικότητας».

Μπροστά στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης στις 11 Μάρτη, ο πρόεδρος της ΕΕ αναμενόταν να παρουσιάσει χτες τη δική του πρόταση για τα μέτρα και το χρονοδιάγραμμα του «Συμφώνου», χωρίς βέβαια να αλλάζει σε τίποτα ο βαθιά αντιλαϊκός του χαρακτήρας.

Υπενθυμίζεται ότι μετά την κατάθεση στις 4 Φλεβάρη του «Συμφώνου» από την καγκελάριο της Γερμανίας, Ανκελα Μέρκελ και τον Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, ανέλαβε να διεξάγει διμερείς συναντήσεις με εκπροσώπους των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, προκειμένου να διαμορφώσει ένα κείμενο για την ανταγωνιστικότητα στο οποίο θα συμφωνούσαν όλα τα κράτη - μέλη.

Στο πλαίσιο αυτό, για χτες ήταν προγραμματισμένη μια κεκλεισμένων των θυρών σύσκεψη με αξιωματούχους των 17 κρατών - μελών της Ευρωζώνης, όπου ο Χ. Ρομπάι θα παρουσίαζε τη «νέα» δήθεν πρόταση για το «Σύμφωνο». Με στόχο να αποπροσανατολιστούν οι λαοί στα κράτη - μέλη της ΕΕ και να καμφθούν οι αντιδράσεις, διαρροές ήθελαν να παρουσιάσουν το σχέδιο Ρομπάι σαν πιο «ελαστικό» και ότι «αμβλύνει» τις αυστηρές προϋποθέσεις της αρχικής έκδοσης του «Συμφώνου».

Κάτι τέτοιο βέβαια δεν ισχύει, αφού το πνεύμα και το γράμμα του «συμφώνου ανταγωνιστικότητας» - τόσο της πρώτης του εκδοχής, όσο και εκείνης που τώρα ετοιμάζεται - είναι απόλυτα στοιχισμένο με τις γενικότερες κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως έχουν εκφραστεί και στη «Στρατηγική 2020», αλλά και στην ετήσια έκθεση της Κομισιόν για την ανταγωνιστικότητα στην ΕΕ.

Το σχέδιο Ρομπάι έρχεται να παρακάμψει τις αντιδράσεις ορισμένων κρατών - μελών σε πλευρές της γαλλογερμανικής πρότασης. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των ειδησεογραφικών πρακτορείων, στο «νέο Σύμφωνο» προβλέπονται μια σειρά δείκτες που πρέπει να τηρηθούν σε τρεις τομείς: Ανταγωνιστικότητα, απασχόληση και δημοσιονομική πειθαρχία. Ετσι, μπορεί να μην προβλέπεται ρητά η θέσπιση του ενός ή του άλλου μέτρου, ουσιαστικά, όμως, θεσπίζονται δείκτες, οι οποίοι θα οδηγούν τελικά στα μέτρα που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία που επικαλούνται δηλώσεις αξιωματούχων της Ευρωζώνης, φαίνεται ότι δε θα προβλέπεται ρητά η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αλλά θα προβλέπονται δείκτες που θα έχουν σχέση με το προσδόκιμο ζωής και το κάθε κράτος - μέλος θα πρέπει να εναρμονίσει τα όρια ηλικίας βάσει αυτών των δεικτών!

Στην ουσία, η κατεύθυνση για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης παραμένει. Παράλληλα, δε θα προβλέπεται η κατάργηση της τιμαριθμικής προσαρμογής των μισθών, ωστόσο, θα προβλέπεται η εισαγωγή μηχανισμών προκειμένου να αποτρέπεται η αύξηση των μισθών με «μεγάλη ταχύτητα»!

Στη νέα πρόταση φαίνεται πως δε θα περιλαμβάνεται η υποχρέωση εναρμόνισης των φορολογικών πολιτικών των κρατών - μελών. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι απέναντι στην πρόταση για εναρμόνιση της φορολογίας είχε αντιδράσει η Ιρλανδία, η οποία θέλει να διατηρήσει τη φορολογία των επιχειρήσεων σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Ακόμα, δηλαδή, και οι αντιδράσεις που έχουν κατατεθεί από τα κράτη - μέλη δεν έχουν να κάνουν με την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, αλλά με διαφορετικά συμφέροντα μερίδων του κεφαλαίου που εκφράζονται μέσα από την τοποθέτηση της μίας ή της άλλης αστικής κυβέρνησης.

Πάντως, θα προτείνεται η νομοθετική δέσμευση της μείωσης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων με τον καθορισμό ενός ανώτατου ορίου ελλείμματος, πέραν του οποίου τα κράτη - μέλη θα είναι υποχρεωμένα να λάβουν μέτρα. Παράλληλα, το συντονισμό της εφαρμογής του «συμφώνου» θα αναλαμβάνει η Κομισιόν, σε αντίθεση με το αρχικό σχέδιο που προέβλεπε διακυβερνητική συνεργασία.

Η ιμπεριαλιστική ευρωένωση παρέχει τα όποια ληστρικά - ούτως ή άλλως για τους λαούς - δάνεια με αντάλλαγμα την επιβολή ακόμα σκληρότερων αντιλαϊκών μέτρων, ξεκαθαρίζει με δηλώσεις της η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών, Κριστίν Λαγκάρντ.

Συγκεκριμένα, η Κ. Λαγκάρντ τονίζει: «Είμαστε σε ένα σύστημα που όλο δίνει (...) Από τη μία υπάρχει στήριξη και μέτρα για χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Για αντάλλαγμα πρέπει να προχωρήσουμε περαιτέρω στην οικονομική πολιτική και σύγκλιση για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας (...) Ορισμένες χώρες πρέπει να κάνουν περισσότερα για να φτάσουν τις υπόλοιπες».

Τέλος, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μιλώντας στο περιοδικό «Focus», τονίζει ότι «η επιστροφή στη Δραχμή μπορεί να μην είναι ταμπού, αλλά θα ήταν λάθος με δεδομένο ότι θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τη Γερμανία και την ΕΕ». Υπογραμμίζει, ακόμα, ότι η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή «θα ήταν η αρχή του τέλους για το κοινό νόμισμα, καθώς θα εκτίνασσε στα ύψη την ισοτιμία του ευρώ με τα άλλα νομίσματα. Kάτι τέτοιο θα είχε αρνητικές συνέπειες για τις γερμανικές εξαγωγές και κατά συνέπεια στην απασχόληση και στα φορολογικά έσοδα του κράτους».