«Τολμήσαμε και, τελικά, νικήσαμε», ανέκραξε πανευτυχής, για την επιτυχία του «μιλένιουμ», η υπουργός «μας» του Πολιτισμού, κυρία Ελισάβετ Παπαζώη.

Ο Παρθενώνας, και όλη η γύρω περιοχή της Ακρόπολης, με τους πέντε και πλέον χιλιάδες προβολείς, με τα εκατομμύρια λαμπιόνια και τα βεγγαλικά, έγινε, παγκοσμίως, το κέντρο αυτής της ανεπανάληπτης εκδήλωσης, που η επιτυχία της ξεπέρασε, λέει, κάθε προσδοκία των οργανωτών της (!!..).

Κατ' αρχήν, απορεί και αναρωτιέται κανείς, σε τι συνίσταται αυτή η... τόλμη, και ποια είναι η νίκη που κατήγαγε η «εκσυγχρονιστική», μας κυβέρνηση, με τα λαμπιόνια και τις τρακατρούκες. Εμείς, ο «απλός λαός», υπέστημεν απλώς όλον αυτό το ορυμαγδό των κρότων και των καπνών του πανηγυριώτικου ξεφαντώματος, χωρίς, τελικά, να καταλάβουμε αν εκστρατεύαμε, ως άλλοι Δον Κιχώτες, κατά κακών ανεμόμυλων, ή, απλώς, «ρίχναμε στο γάμο του Καραγκιόζη».

Μήπως, άραγε, σε παγκόσμια κλίμακα, το ειδεχθές και απάνθρωπο Συνδικάτο του Εγκλήματος, (με την ευκαιρία της γέννησης του θείου βρέφους), γιορτάζει και αυτό και πανηγυρίζει, για την εξόντωση εκατομμυρίων βρεφών σε όλο τον πλανήτη, με το δολοφονικό «εμπάργκο» και τα «έξυπνα« όπλα του; ΄Η, μήπως, οι απανταχού της Γης φονιάδες των λαών χαίρονται που ανατράπηκε, επιτέλους, το σοσιαλιστικό καθεστώς στη Σοβιετική Ενωση, και απαλλάχτηκαν από την εφιάλτη που τους έκοβε τον ύπνο;