Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η φιλολογία με την οποία επιχειρείται να δικαιολογηθεί η επιβολή άγριων αντιλαϊκών μέτρων, στο όνομα δήθεν της μείωσης του χρέους και των ελλειμμάτων, το ΚΚΕ ξεκαθαρίζει ότι τα μέτρα δεν είναι προσωρινά, δεν αποσκοπούν στη μείωση του χρέους, αλλά αποτελούν στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας, με στόχο την κατάφωρη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Η ίδια η ζωή αποδεικνύει του λόγου το αληθές, καθώς στο στόχαστρο των αντιλαϊκών μέτρων που προωθούν κυβέρνηση - τρόικα - πλουτοκρατία, με την επί της ουσίας συναίνεση των υπόλοιπων κομμάτων της αστικής τάξης, μπαίνουν οι μισθοί, οι συντάξεις, τα ασφαλιστικά δικαιώματα εργαζομένων και ανέργων, επιδεινώνονται οι όροι με τους οποίους αναπαράγεται η εργατική δύναμη.

Μέχρι πού θέλουν να φτάσουν το τσεκούρωμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, σκιαγραφεί ο Μίχαελ Ντίκμαν, επικεφαλής της «Allianz», ο οποίος δηλώνει: «Θα πρέπει να μεταφέρουμε δουλειές και παραγωγή από όλη την Ευρώπη στη χώρα. Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να μεταφέρουμε τα εργοστάσια παραγωγής μας στην Ελλάδα αντί της Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας;». Εκείνο που «κομψά» ομολογεί ο Μ. Ντίκμαν είναι να φτάσουν τα μεροκάματα στην Ελλάδα σε χαμηλότερα επίπεδα από τα μεροκάματα της Ινδίας, του Μπαγκλαντές, της Κίνας και των χωρών της Αν. Ευρώπης. Γιατί οι μονοπωλιακοί όμιλοι προτίμησαν να μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους σε αυτές τις χώρες, βάζοντας ταυτόχρονα λουκέτο στις βιομηχανίες τους στην Ελλάδα και άλλες χώρες, ακριβώς επειδή εκεί είναι κατά πολύ χαμηλότερη η τιμή της εργατικής δύναμης με μεροκάματα πείνας, ξεχαρβαλωμένα ωράρια και μειωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Τώρα, ο εκπρόσωπος του ασφαλιστικού κολοσσού ζητάει ξεδιάντροπα τη μείωση των μισθών στην Ελλάδα στα επίπεδα των χωρών της Ασίας και της Αν. Ευρώπης, παρουσιάζοντας μάλιστα αυτή του την απαίτηση ως δήθεν «βοήθεια» προς την Ελλάδα στο πλαίσιο ενός νέου «σχεδίου Μάρσαλ». Είναι φανερό ότι η επίθεση της πλουτοκρατίας δεν έχει τέρμα, όσο το εργατικό και λαϊκό κίνημα δεν παίρνει την υπόθεση στα χέρια του για να αποκρούσει την επιδρομή του κεφαλαίου και να σαλπίσει τη δική του, λαϊκή αντεπίθεση. Η διέξοδος βρίσκεται στην οικοδόμηση ισχυρών οχυρωμάτων απέναντι στην επέλαση της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, στην ανατροπή της εξουσίας τους, που καταδυναστεύει τη ζωή του εργαζόμενου λαού.