Σήμερα, μισό χρόνο μετά τη λήξη των ΝΑΤΟικών επιδρομών στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο θα μπορούσε να περιγραφεί μόνο με μελανά χρώματα. Διότι, πώς αλλιώς θα μπορούσε να περιγραφεί το καθεστώς σχεδόν ολοκληρωτικής ανομίας που επικρατεί στην περιοχή με ευθύνη των διοικητών της πολυεθνικής «ΚΦΟΡ» (πρώην διοικητής Βρετανός στρατηγός Μ. Τζάκσον και νυν Γερμανός στρατηγός Ράινχαρντ) και του ύπατου εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών στο Κοσσυφοπέδιο, Μπερνάρ Κουσνέρ.

Από τα μέσα του περασμένου Ιουνίου, οπότε ολοκληρώθηκε η αποχώρηση των γιουγκοσλαβικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων από το Κόσσοβο και εισήλθαν στην περιοχή τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, πάνω από 200.000 Σέρβοι, Τσιγγάνοι και Βόσνιοι πρόσφυγες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, εγκαταλείποντας τις εστίες τους φοβούμενοι - όχι άδικα... - τις τυφλές πράξεις αντεκδίκησης των Κοσσοβάρων Αλβανών (και όχι μόνον των ανταρτών του UCK).

Τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε σε πρόσφατη ανταπόκρισή του ο δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας Ρόμπερτ Φισκ για τον αριθμό των Σέρβων, Τσιγγάνων και άλλων εθνικών μειονοτήτων που τέθηκαν στο στόχαστρο της εθνικιστικής βίας έως τα μέσα Νοέμβρη ανέφεραν πάνω από 500 νεκρούς, πολλές δεκάδες «αγνοούμενους», οι οποίοι είχαν πέσει θύματα απαγωγής και των οποίων τα ίχνη έως σήμερα αγνοούνται.

Ομως, τα θύματα του φαύλου κύκλου βίας στο Κόσσοβο, που αυξάνονται μέρα με τη μέρα δίχως τους προβολείς των φώτων της δημοσιότητας, δεν είναι μόνον Σέρβοι, Τσιγγάνοι. Είναι δεκάδες Κοσσοβάρες Αλβανίδες και παιδιά που πέφτουν στα δίκτυα οργανωμένου εγκλήματος σπείρας κακοποιών από τις γείτονες χώρες και που εκπορνεύονται με τη βία σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης με μεγάλη κοινότητα Αλβανών (κυρίως Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία κ. α.), όπερ επισήμανε ο Βετόν Σουρόι, Κοσσοβάρος Αλβανός εκδότης, διοργανωτής μιας «σιωπηλής» πορείας με κεριά που πραγματοποιήθηκε στα μέσα Δεκέμβρη στους δρόμους της Πρίστινας, προκειμένου να ακουστεί μια φωνή διαμαρτυρίας για την αύξηση των θυμάτων της δράσης κακοποιών στοιχείων.

Οσο για την ιδέα ενός «δημοκρατικού» Κοσσυφοπεδίου, όπως αυτό νοείται από τις μεγάλες δυνάμεις, αυτή ποτέ δεν πήρε σάρκα και οστά στην πιο ταραγμένη γειτονιά των Βαλκανίων, που παραμένει και θα παραμείνει η πιο επικίνδυνη μπαρουταποθήκη της Ευρώπης και μέσα στον 21ο αιώνα. Οι εθνικές μειονότητες εξακολουθούν να διώκονται και σήμερα με τους ηλικιωμένους και ανήμπορους να πέφτουν πρώτοι στο βωμό της βίας. Σε αρκετές περιπτώσεις οι δράστες δρουν μπροστά σε πλήθος Κοσσοβάρων Αλβανών, οι οποίοι προτιμούν τη θέση του παγερά αδιάφορου παρατηρητή, αρνούμενοι να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος και τις προεκτάσεις του «εγκλήματος» που διαπράττεται...

Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου για τον Πόλεμο και την Ειρήνη (έκθεση «ΜΠΑΛΚΑΝ ΡΙΠΟΡΤ», έκθεση νούμερο 96), ελάχιστα από τα σχολεία στο μεταβομβαρδισμένο Κοσσυφοπέδιο διαθέτουν επαρκώς εξοπλισμένες σχολικές αίθουσες ή διδακτικά μέσα. Παρά το γεγονός πως το 70% του πληθυσμού της επαρχίας είναι κάτω των 30 χρόνων, ελάχιστη προσοχή δίνεται στην ανοικοδόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος ελλείψει πόρων και χρημάτων... Είναι πιστεύουμε αρκετά ενδεικτικό το γεγονός πως η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών (κάτι που παρατηρείται και σε άλλους κλάδους εργαζομένων στο δημόσιο που παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι) εγκαταλείπουν το λειτούργημα του δασκάλου για να γίνουν διερμηνείς και μεταφραστές των διεθνών αξιωματούχων και των στρατιωτών της «ΚΦΟΡ» έναντι λίγων μάρκων τη μέρα...

Οσο για το δικαστικό σύστημα, αρκεί μόνο να λάβει κανείς υπόψη του πως από τα πάνω από 400 δικαστήρια που λειτουργούσαν στο Κοσσυφοπέδιο σήμερα σ' όλη την επαρχία λειτουργεί μόνον ένα, το οποίο έως τα μέσα Νοέμβρη είχε ολοκληρώσει την εξέταση μόλις δύο υποθέσεων. Οσο για κοινά εγκλήματα του ποινικού δικαίου, καμία υπόθεση φόνου, εκβιασμού, απαγωγής, εμπρησμού δε δικάζεται... Το μόνο που γίνεται είναι οι αραιά και πού... συλλήψεις «υπόπτων» από τις πολυεθνικές δυνάμεις της «ΚΦΟΡ» ή την αστυνομική δύναμη της αποστολής του ΟΗΕ.

Ποιο είναι το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου; Προς το παρόν, αυτό φαίνεται να είναι έρμαιο των σχεδίων που έχουν από καιρό ετοιμάσει οι μεγάλες δυνάμεις. Με τη βούλα του ύπατου εκπροσώπου του ΟΗΕ, Μπερνάρ Κουσνέρ, μετατρέπεται μέρα με τη μέρα σε προτεκτοράτο της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας (ή μάλλον των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων). Οσο για την υλοποίηση της απόφασης 1.244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ με την οποία τερματίστηκαν οι ΝΑΤΟικές επιδρομές; Αυτή ερμηνεύεται ανάλογα με τις διαθέσεις και τα σχέδια των επικυρίαρχων. Οπερ διαφάνηκε με τον τραγέλαφο του λεγόμενου αφοπλισμού του UCK και τη μετατροπή του στις λεγόμενες Δυνάμεις Προστασίας Κοσσυφοπεδίου, κάτι που έγινε διόλου τυχαία, μια που είναι γνωστό τοις πάσι τι προσδοκεί κανείς όταν βάζει το «λύκο να φυλάει τα πρόβατα»... Οσο για το λεγόμενο Μεταβατικό Συμβούλιο (μεικτό διοικητικό όργανο με τη μείζονα εκπροσώπηση και συμμετοχή των Κοσσοβάρων Αλβανών και την πρωτοκαθεδρία του Μπερνάρ Κουσνέρ σε κάθε κρίσιμη ή όχι απόφαση); Αυτό τυπικά συγκροτήθηκε (και μετεξελίχθηκε με συμφωνία ανάμεσα στον Κουσνέρ και την ηγεσία των Κοσσοβάρων Αλβανών στις 15 Δεκέμβρη) για να προετοιμάσει τους θεσμούς εξουσίας και μελλοντικής διακυβέρνησης του Κοσσυφοπεδίου από τους Κοσσοβάρους Αλβανούς... στο πλαίσιο τάχα μιας «αυτόνομης» επαρχίας και όχι ενός ανεξάρτητου κράτους (όπως διακαώς διακηρύσσει πρωτίστως ο ηγέτης του «πολιτικού» «UCK», Χασίμ Θάτσι). Αλλωστε, το «χαρτί της ανεξαρτησίας», το οποίο οι ΗΠΑ παριστάνουν πως αποκηρύσσουν - για την ώρα... εννοείται - μετά βδελυγμίας, θα παιχτεί εν ευθέτω χρόνω... Κάτι που θα διαφανεί και το 2000, εφόσον βέβαια ο Μπερνάρ Κουσνέρ υλοποιήσει την υπόσχεσή του πως οι πρώτες εκλογές στο Κοσσυφοπέδιο θα διεξαχθούν την ερχόμενη άνοιξη...