Είναι γνωστή η συντεχνιακή τακτική και λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στις πρώην ΔΕΚΟ για τις ιδιωτικοποιήσεις. Σε κάθε χώρο, οι συνδικαλιστές μιλούν «για το μαγαζάκι τους» και πόσο κερδοφόρο και ανταγωνιστικό είναι και, άρα, δεν πρέπει να εκποιηθεί. Ετσι και στην προχτεσινή απεργία των ΔΕΚΟ συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στο Ινστιτούτο Φαρμακευτικών Ερευνών και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ), το οποίο λειτουργεί ήδη ως μια ΑΕ, ως μια ιδιωτική εταιρεία, με τους νόμους της αγοράς. Αυτό έχει οδηγήσει και σε οικονομικό αδιέξοδο το «ΙΦΕΤ ΑΕ».

Κι ενώ οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των σωματείων του ΙΦΕΤ και του ΕΟΦ (ΠΑΣΚΕ), αλλά και η ΔΑΚΕ στο ΙΦΕΤ αποδέχονται τη λειτουργία του ΙΦΕΤ ως επιχείρησης, τώρα διαδηλώνουν και απεργούν για να αυξηθεί το μετοχικό κεφάλαιο του ΙΦΕΤ κατά 10 εκατ. ευρώ! Λες και αυτό θα εξασφαλίσει τους εργαζόμενους, αλλά και τη λειτουργία του Ινστιτούτου σε συνθήκες ανταγωνισμού... Για την ανάγκη το φάρμακο να είναι κοινωνικό αγαθό και να δίνεται δωρεάν σε όλους όσοι το έχουν ανάγκη, δε λένε κουβέντα. Εργαζόμενοι κι ασθενείς θα είναι εξασφαλισμένοι μόνο με τη δημιουργία ενός κρατικού φορέα παραγωγής, εισαγωγής, διακίνησης και έρευνας φαρμάκου, στο πλαίσιο ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας.