Διαπραγμάτευση του χρέους μετά από τρία χρόνια και αφού η Ελλάδα θα έχει «αποκαταστήσει την αξιοπιστία της» προανήγγειλε ο υπουργός Υποδομών, Δ. Ρέππας, όπου νοικοκύρεμα του κράτους σημαίνει «θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, πρωτογενή πλεονάσματα, νοικοκύρεμα του κράτους, πάταξη της διαφθοράς». Οι στόχοι, δηλαδή, που θέτει το «Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας», το οποίο, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι «ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών που το έχει ανάγκη η χώρα». Αν επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι, συνέχισε, τότε «η χώρα θα έχει και τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί με τους εταίρους με πολύ καλύτερους όρους».

Η συγκεκριμένη δήλωση, που έγινε λίγες ώρες πριν το διάγγελμα Παπανδρέου, σκιαγραφεί το σχέδιο της ολιγαρχίας του πλούτου, η οποία μεθοδεύει την πτώχευση του λαού, που θα της χρησιμεύσει ως ένα ισχυρό διαπραγματευτικό «χαρτί» στο κοντινό μέλλον, ώστε από καλύτερες για την ίδια θέσεις να πετύχει ευνοϊκότερους όρους για τα συμφέροντά της στη διεθνή οικονομική αρένα του ιμπεριαλισμού.

Τα πρωτογενή πλεονάσματα, η πάταξη της διαφθοράς, το νοικοκύρεμα του κράτους και όλα τα υπόλοιπα που μονότονα προπαγανδίζουν τα «πρώτα βιολιά» της κυβέρνησης και τα συγκροτήματα του Τύπου, συνθέτουν το εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνουν για τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Σημαίνουν ακόμα μεγαλύτερο «τσεκούρι» στα μεροκάματα, απολύσεις στο Δημόσιο και πλήρη διάλυση των κρατικών δομών κοινωνικής πρόνοιας, φορο-κυνηγητό μέχρι θανάτου στους φτωχομεσαίους της πόλης και της υπαίθρου. Αυτοί που μιλούν ξανά για μια «καλύτερη Ελλάδα» ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο, υποθηκεύουν τις ζωές των πολλών και των παιδιών τους στο διηνεκές.

Τα παραμύθια της «ισχυρής Ελλάδας» δεν πρέπει να πείσουν τον εργαζόμενο λαό. Η δική του Ελλάδα, η Ελλάδα της εργατικής - λαϊκής εξουσίας περνάει μέσα από τη συντριβή των σχεδίων της πλουτοκρατίας, λαμβάνει σάρκα και οστά μέσα από την ισχυρή συμμαχία των εκμεταλλευόμενων, καθημερινά, στο καμίνι της ταξικής πάλης.