Με την τόνωση της ανταγωνιστικότητας συνδέει άμεσα την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων ο ΛΑ.Ο.Σ., βάζοντας πλάτη στα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου - τρόικας. Σε δηλώσεις της, η Σ. Αλιγιζάκη ανέφερε ότι «το θέμα είναι πως μπορούμε να εξασφαλίσουμε δουλειά και θέσεις εργασίας που διαρκώς, συνεχώς και αδιαλείπτως χάνονται, αν υπάρχει δουλειά, αν υπάρχει ανταγωνισμός, αν υπάρχει ανάπτυξη, προφανώς υπάρχουν και καλύτεροι μισθοί». Εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Δ. Στρατούλης απέδωσε «βαρύτατες πολιτικές ευθύνες» στην κυβέρνηση γιατί «άνοιξε την όρεξη στην τρόικα να ζητάει και την κατάργηση του κατώτερου εγγυημένου μισθού».

Η ΔΗΜΑΡ σε ανακοίνωσή της βλέπει «απαίτηση της τρόικας» και όχι επιλογή της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας για κατάργηση του κατώτερου μισθού. Σε αδυναμία της τρόικας να αντιληφθεί το πώς λειτουργεί η ελληνική οικονομία, απέδωσε τα σχέδια για κατάργηση των συμβάσεων η ΔΗΣΥ, αξιώνοντας με τη σειρά της άλλα μέτρα ενίσχυσης των μονοπωλίων. Βασιλικότερος του βασιλέως, ο Στ. Μάνος αξίωσε την άμεση απόλυση 400.000 δημοσίων υπαλλήλων, κινδυνολογώντας πως αν δεν ληφθούν τέτοιας σφοδρότητας μέτρα σε βάρος του λαού, τότε υπάρχει κίνδυνος να ζήσουμε «μέρες του '40».