Στο ρόλο του υπερασπιστή της αστικής δημοκρατίας, αλλά και των αστικών πολιτικών δυνάμεων, εμφανίστηκε και χτες ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας (ρ/σ «Βήμα»), διαμαρτυρόμενος γιατί «οι πιστωτές μας και οι εταίροι μας, μετά τις απαιτήσεις τους να καταργηθεί ουσιαστικά στην Ελλάδα η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία, έχουν και απαίτηση να εκμηδενίσουν το κύρος των πολιτικών προσώπων στην Ελλάδα (...) θα απαιτούν να μην προχωρά ομαλά ο πολιτικός βίος της χώρας που είναι στο στόχαστρο και θα απαιτούν κυρίως την άρση ή τον εκφυλισμό της δημοκρατίας».

Σε ό,τι αφορά στο κύρος των πολιτικών προσώπων, του πολιτικού δηλαδή προσωπικού του κεφαλαίου, ο Αλ. Τσίπρας πρόσθεσε ότι «αν το δει κανείς σφαιρικά είναι ένα πρόβλημα για την πολιτική ζωή της χώρας». Λαϊκή κυριαρχία δεν υπήρξε ποτέ για να αρθεί. Οσο για τη δημοκρατία, των αστών, ήταν και πριν και τώρα, με βαθιά αντιλαϊκά αντεργατικά και αυταρχικά χαρακτηριστικά και, βεβαίως, οι εξελίξεις δε «φορέθηκαν» από τους έξω, αλλά δρομολογήθηκαν από την άρχουσα τάξη, τους εγχώριους πολιτικούς της εκπροσώπους και τους συμμάχους της στην ΕΕ, με κριτήριο το γενικό συμφέρον της πλουτοκρατίας.

Ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σχολίασε τη στάση του Αντ. Σαμαρά, ισχυριζόμενος ότι «έκανε "δήλωση μετάνοιας"» και ότι «οδηγήθηκε σε μετατοπίσεις στην πολιτική του οι οποίες είναι μετατοπίσεις 180 μοιρών», νομιμοποιώντας επί της ουσίας στις λαϊκές συνειδήσεις την αντιμνημονιακή δημαγωγία της ΝΔ, η οποία βέβαια δε μετατοπίστηκε ούτε χιλιοστό από τη στρατηγική της. Με αφοσίωση στην Ευρωένωση, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι στο πλαίσιό της υπάρχουν «θετικά προνόμια», αλλά η Ελλάδα δεν έχει εξαντλήσει κανένα! Δεν είπε, βεβαίως, ότι τα όποια προνόμια αφορούν στο κεφάλαιο και μόνο και μάλιστα έχουν αξιοποιηθεί δεόντως, πρωτίστως το «προνόμιο» του σφαγιασμού εργασιακών, λαϊκών δικαιωμάτων.

Πρόσθεσε, ακόμα, ότι η Ελλάδα είναι «ισότιμο μέλος» σε μια ΕΕ όπου η ανισοτιμία είναι αντικειμενική πραγματικότητα. Κόντρα στην κοινή λογική, ζήτησε «στην Ευρωζώνη να είμαστε για να διεκδικήσουμε αυτά τα οποία μπορεί να είναι πλεονεκτήματα για τον ελληνικό λαό. Οχι, όμως, να είμαστε για να υφιστάμεθα μια διαρκή, παρατεταμένη και αργόσυρτη κόλαση». Ισχυρίστηκε, δηλαδή, ότι μια χώρα μπορεί να είναι μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, αλλά να μην εφαρμόζει την αντιλαϊκή στρατηγική της.