ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ: «Χιλιάδες εργάτες εργοστασίων απεργούν στην Κίνα εδώ και μια εβδομάδα, αντιδρώντας στις μειώσεις των μισθών τους. Οι εργοδότες προχώρησαν σε περικοπές επειδή μειώθηκαν οι εξαγωγές λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (...) Οι εργαζόμενοι ζητούν να μην σταματήσει η καταβολή υπερωριών, καθώς χάρη σε αυτά τα χρήματα λάμβαναν έναν αξιοπρεπή μισθό. Με το πάγωμα των υπερωριών που προωθούν πολλά εργοστάσια, ο μισθός τους μειώνεται κατακόρυφα» (το θέμα στα ΝΕΑ/ ηλεκτρονική έκδοση).

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ: «Η γερμανική αλαζονεία κορυφώθηκε τόσο απέναντι στις ΗΠΑ όσο και απέναντι στη Γαλλία τον περασμένο Μάρτιο, όταν το Βερολίνο αρνήθηκε να συμπαραταχθεί σχετικά με την επέμβαση στη Λιβύη με την Ουάσιγκτον, το Παρίσι και το Λονδίνο απέχοντας από την ψηφοφορία και συντασσόμενο έτσι στο πλευρό της Μόσχας και του Πεκίνου (...) Οι επιλογές της Μέρκελ έχουν υψηλό κόστος (...) Τώρα η σύρραξη μεταφέρθηκε στο γερμανικό έδαφος» (από άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Ο ΤΥΦΩΝΑΣ: «Εχει φτάσει η στιγμή των αποφάσεων για την Ευρώπη και κυρίως για τη Γερμανία. Είναι προφανές ότι θα χρειασθούν δραστικές αποφάσεις από την πλευρά του Βερολίνου προκειμένου να διασωθεί το ευρώ και το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης (...) Η Ευρώπη έχει εισέλθει πια σε έναν απρόβλεπτο και επικίνδυνο "τυφώνα"» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΜΕ ΤΟ ΕΝΑ ΠΟΔΙ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ: «Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και ενάμιση μετά τη λήψη του πρώτου πακέτου μέτρων λιτότητας, οι προβλέψεις για την κατάσταση στην Ελλάδα είναι δυσοίωνες. Αλλά και το γενικότερο ευρωπαϊκό περιβάλλον, από το οποίο εξαρτάται η πορεία της, δεν μπορεί να εμπνεύσει καμιά αισιοδοξία (...) υπάρχει τίποτα χειρότερο από όλα αυτά; Υπάρχει. Και είναι η ιδεοληπτική εμμονή της ηγεσίας της ευρωζώνης (ουσιαστικά, δηλαδή, της Γερμανίας) (...) η οποία σήμερα, όσο εντείνεται η κρίση, αποτελεί μια εν δυνάμει βόμβα στα θεμέλια του ευρώ. Μόνο που κανείς δεν είναι σε θέση να προσδιορίσει πότε θα εκραγεί (...) από σύνοδο σε σύνοδο η Ε.Ε. βρίσκεται σχεδόν μία φάση πίσω από τις εξελίξεις. Με αποτέλεσμα η κρίση να βαθαίνει, η ανασφάλεια να εντείνεται και ειδικά οι πιο αδύναμες χώρες να βρίσκονται διαρκώς με το ένα πόδι στον γκρεμό» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).