Οδυνηρές εκπλήξεις επιφυλάσσει η κυβέρνηση στους βαμβακοπαραγωγούς, μετά την υπογραφή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για μείωση της βαμβακοκαλλιέργειες κατά 5%, φέτος. Με «φερετζέ» την απόφαση αυτή, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας ετοιμάζεται να «φορέσει καπέλο» στους βαμβακοπαραγωγούς την επιβολή ατομικού πλαφόν. Θα επιβληθούν, δηλαδή, μειωμένα ατομικά πλαφόν στους παραγωγούς σε σύγκριση με τις ποσότητες βαμβακιού που καλλιεργούσαν τα προηγούμενα χρόνια, ώστε να επιτευχθεί έτσι η κυβερνητική πολιτική συρρίκνωσης της βαμβακοκαλλιέργειας.

Στη διυπουργική απόφαση αναφέρεται γενικώς ότι θα μειωθεί κατά 5% ο μέσος όρος της έκτασης των στρεμμάτων που καλλιεργήθηκαν ανά εκμετάλλευση στη διάρκεια της 5ετίας 1995 - 1999. Το πονηρό της διυπουργικής απόφασης βρίσκεται σε ένα άλλο σημείο της, όπου αναφέρεται ότι «παράλληλα με τη μείωση της έκτασης εφαρμόζεται και διαδικασία εξορθολογισμού των στρεμματικών αποδόσεων». Η διατύπωση αυτή, αν συνδυαστεί με τις μεθοδεύσεις που ετοιμάζεται να επιβάλει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας μέσω εφαρμοστικών εγκυκλίων, που καταρτίζονται αυτό το διάστημα, δείχνει ότι της μείωσης των στρεμμάτων κατά 5%, ακολουθεί στα μουλωχτά μια μεγαλύτερη μείωση της παραγωγής.

Και για να επιτευχθεί αυτό, θα επιβληθεί στους βαμβακοπαραγωγούς διπλός περιορισμός. Και στα στρέμματα και στο ύψος της παραγωγής. Τα αποτέλεσμα θα είναι, το εξής: Οταν οι βαμβακοπαραγωγοί πάρουν τα χαρτάκια ηρτημένης παραγωγής, θα διαπιστώσουν έκπληκτοι και απορημένοι ότι θα πρέπει να καλλιεργήσουν λιγότερα στρέμματα και να βγάλουν μικρότερη παραγωγή. Και όσοι δε συμμορφωθούν δε θα πάρουν επιδότηση. Την κυβέρνηση βέβαια δεν την ενδιαφέρει αν κάτι τέτοιο είναι παράνομο. Την ενδιαφέρει μόνο η εκ των προτέρων προσαρμογή στα νέα αντιαγροτικά σχέδια που θα ψηφίσει μέσα στους επόμενους μήνες για το βαμβάκι, στις Βρυξέλλες.

Κι επειδή η κυβέρνηση έχει προαποφασίσει ότι δε θα διεκδικήσει αύξηση του πενιχρού εθνικού πλαφόν, της κοινοτικής χρηματοδότησης, δηλαδή της επιδότησης, καθώς και της ελάχιστης τιμής, σκάβει στα κρυφά το λάκκο των βαμβακοπαραγωγών. Προσαρμόζει δηλαδή τη δουλική πολιτική της σε ένα ψευτοαίτημα: Να μην αυξηθεί το πρόστιμο συνυπευθυνότητας και να παραμείνει στο ίδια επίπεδα για εθνική παραγωγή μέχρι 1.200.000 τόνους και από εκεί και πάνω ας ανέβει όσο θέλει. Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση σχεδιάζει να εγκλωβίσει, με τα νέα διοικητικά μέτρα περιορισμού, τη βαμβακοκαλλιέργεια σε ένα ύψος που θα κυμαίνεται από 1.200.000 μέχρι 1.250.000 τόνους το πολύ.

Πιο πρακτικά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας με πρόφαση τη μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας κατά 5% για περιβαλλοντικούς λόγους, σχεδιάζει, να επιβάλει πλαφόν ανά περιφέρεια που στη συνέχεια θα εξειδικευτούν σε νομαρχιακά πλαφόν για να καταλήξουν να γίνουν ατομικό πλαφόν για τον κάθε βαμβακοπαραγωγό. Κι αυτό γίνεται ανεξάρτητα αν οι βαμβακοπαραγωγοί έχουν ήδη νοικιάσει χωράφια, για να καλλιεργήσουν βαμβάκι και ανεξάρτητα αν δημιουργηθεί πρόβλημα στην περίπτωση που η παραγωγή ανά στρέμμα είναι τελικά μεγαλύτερη από αυτή που ορίζει η κυβέρνηση.

Φαίνεται, πως στην περίπτωση που πάει καλά η χρονιά ότι οι βαμβακοπαραγωγοί θα τρέχουν κατά δεκάδες χιλιάδες να κάνουν ενστάσεις να αποδείξουν ότι έχουν καλή παραγωγή. Αλλά όπως φαίνεται ούτε αυτό προβληματίζει την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Γεωργίας, αφού κάνει προκαταβολικά σχέδια να μην επιδοτεί την παραγωγή που υπερβαίνει τα κυβερνητικά πλαφόν. Αρκεί να επιτευχθεί ο στόχος μιας παραγωγής γύρω 1.200.000 τόνους κι ας ήταν η παραγωγή πέρσι 1.350.000 τόνοι και φέτος 1.273.000 τόνοι.