Ο «οραματισμός» του μέλλοντος από τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, ως μία «φιλεύσπλαχνη» προέκταση του σήμερα, προϋποθέτει το ελάχιστο: Βαθιά γνώση και δεξιότητα. Τίποτα από τα δύο δε φαίνεται να διαθέτει το «βρέφος» Μπους, αν και σε ένα ήταν απολύτως σωστός και συνεπής, από τη δική του οπτική γωνία εννοείται. Οπως ο ίδιος είχε δηλώσει προεκλογικά, μπορεί... ο ίδιος να μη γνωρίζει, ωστόσο η νέα κυβέρνηση θα αποτελείται από εξαιρετικά ικανά στελέχη.

Ετσι, όταν ο Τζορτζ Ουόκερ Μπους ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του Ντόναλντ Ράμσφελντ για τη θέση του υπουργού Αμυνας, έγινε απολύτως κατανοητό ότι ο βετεράνος του Πενταγώνου είχε ως μοναδικό στόχο να φέρει σε πέρας την αποστολή υλοποίησης κατ' αρχάς αλλά και πώλησης προς τους συμμάχους και τους ενδιαφερόμενους του «Εθνικού Αντιπυραυλικού Συστήματος» (ΝΜD) ή όπως στο παρελθόν ονομαζόταν «Πόλεμος των άστρων».

Επισήμως, το πρόγραμμα ονομάζεται «Εθνικό Αντιπυραυλικό Σύστημα» και σκοπός του, διά στόματος Μπους, είναι η υλοποίηση και η ανάπτυξη μίας «αμυντικής ασπίδας ικανής να προστατεύσει και τις 50 Πολιτείες των ΗΠΑ, τους φίλους και συμμάχους μας, καθώς και όλες τις δυνάμεις που έχουν αναπτυχθεί υπερατλαντικά». Δηλαδή θα έχει την ικανότητα να εντοπίζει και να καταστρέφει βαλλιστικούς πυραύλους. Εχει βαφτιστεί ως «υιός του Πολέμου των άστρων», καθώς εμφανίζεται ότι είναι ενδεχομένως μία πιστή αντιγραφή του «πρωτότυπου» προγράμματος, «Πρωτοβουλία Στρατηγικής Αμυνας», που προσπάθησε να εφαρμόσει ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν.

Ομως, το «όραμα» του Μπους του νεότερου δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί απολύτως, παρά αιωρείται και δέχεται πολλαπλές ερμηνείες, αν και αναλυτές επί των στρατηγικών θεμάτων υποστηρίζουν ότι το σχεδιαζόμενο νέο αντιβαλλιστικό πρόγραμμα δεν είναι ούτε τόσο περίπλοκο ούτε τόσο εκτεταμένο. Σύμφωνα πάντα με τις υπάρχουσες ελάχιστες πληροφορίες, η Ουάσιγκτον ευελπιστεί - βάσει του συστήματος που προσπάθησε να θέσει σε εφαρμογή κατά τα δύο τελευταία χρόνια της θητείας του και ο προκάτοχος του Μπους, Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον - ότι τα ραντάρ και τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα, σε βάσεις στις ΗΠΑ αλλά και στη Γροιλανδία, σε συνδυασμό με δορυφόρους στο Διάστημα, θα μπορούν να παρέχουν τις αρχικές προειδοποιήσεις για μία πιθανή επίθεση. Τότε, οι πύραυλοι που έχουν εκτοξευτεί θα καταστρέφονται στην ατμόσφαιρα από τους αναχαιτιστικούς πυραύλους αλλά και άλλα οχήματα υψηλής τεχνολογίας, που θα εκτοξεύονται από βάσεις στην επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η διαφορά του νέου προγράμματος με το παλιό είναι ότι το αρχικό, «Πρωτοβουλία Στρατηγικής Αμυνας», είχε σχεδιαστεί ώστε να «σταθμεύουν» σε ετοιμότητα αμυντικά οπλικά συστήματα στο Διάστημα, όπως και ένας μεγάλος αριθμός ανάλογων οπλικών συστημάτων θα εγκαθίσταται και επί εδάφους. Αντιθέτως, το NMD προβλέπει την ανάπτυξη «μικρού» αριθμού αμυντικών οπλικών συστημάτων επί εδάφους. Εντούτοις, το νέο πρόγραμμα εμπεριέχει και κάποια επιτεύγματα της νέας τεχνολογίας, όπως το «Εξωατμοσφαιρικό Φονικό Οχημα» (EKV) ή ένα κινητικό ενεργειακό όπλο, το ΤΗΑΑD.

Αυτό είναι το πρόγραμμα όπως έχει παρουσιαστεί μέχρι τώρα, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, και μάλιστα έχει δοκιμαστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση Κλίντον, όπου και απέτυχε στις δύο από τις τρεις δοκιμές. Πάντως, ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα αν το πρόγραμμα υπό τον Μπους θα έχει ακριβώς την ίδια μορφή και σχεδιασμό, αλλά και τους ίδιους «αμυντικούς σκοπούς» όπως αρχικά είχαν τεθεί. Δηλαδή, τα «δόλια κράτη, όπως το Ιράκ, το Ιράν, η Βόρειος Κορέα κλπ.».

Κρίνοντας από τον τρόπο που έχουν τεθεί στην υπηρέτηση αυτού ακριβώς του «οράματος» οι αρμόδιοι υπουργοί Αμυνας και Εξωτερικών, Ράμσφελντ και Κόλιν Πάουελ, αντίστοιχα, και από την πυρετώδη προετοιμασία - ψυχολογική και πραγματική αφού άμεσα η πρώτη επίπτωση θα είναι κλονισμός της Συμφωνίας ΑΒΜ του 1972, που είχε υπογραφεί μεταξύ ΕΣΣΔ και ΗΠΑ - της οικουμένης για την αποδοχή της υλοποίησης του «οράματος» Μπους και την υλοποίηση του σχεδίου του «υιού του Πολέμου των άστρων» ή «Πόλεμος των άστρων, η επόμενη γενιά», μάλλον πολύ περισσότερα διακυβεύονται. Η βιάση και η θέρμη είναι μεγάλη, παρά το γεγονός ότι έχουν πυροδοτήσει εδώ και καιρό ποικίλες διεθνείς αντιδράσεις, πρωτίστως από την Κίνα και τη Ρωσία, αλλά και κάποιες ευρωπαϊκές δυνάμεις, που αντιτίθενται μέχρι στιγμής μόνο σε λεκτικό επίπεδο στην υλοποίησή του.