ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ φορά που ο Ε. Βενιζέλος μας αναφέρει το πόσο... κουράζεται από τις προσπάθειές του και το πράγμα καταντάει προκλητικό.

Την πρώτη φορά μας δήλωσε ότι «είμαι εξουθενωμένος» και χτες αναφέρθηκε στις «τεράστιες προσωπικές αντοχές» του.

Κι όλα αυτά από τον υπουργό Οικονομικών δύο κυβερνήσεων που αποδείχθηκαν... ακούραστες και ανθεκτικές στη συρρίκνωση των μισθών, στην περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων και στη διόγκωση της ανεργίας.

Θυμούνται ποτέ άραγε - και ο Ε. Βενιζέλος και οι υπόλοιποι - ότι τους ακούνε άνθρωποι που δουλεύουν 12 και 15 ώρες για 500 ευρώ; Οτι τους ακούνε άνεργοι και απολυμένοι;

Προφανώς όχι γιατί αλλιώς δε θα τα έλεγαν αυτά. Αλλού είναι προσηλωμένοι και σε άλλα συμφέροντα επιδεικνύουν τους «κόπους» τους. Μάλλον μια βδομάδα εργασίας σε χαλυβουργείο θα τους έκανε πολύ καλό...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ, όπως ακούμε, «παίζουν» τα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης με τις λέξεις «επιτυχία» και «αποτυχία». Απέτυχε, μας λένε, η εφεδρεία και τώρα αναζητούνται άλλες λύσεις για να φτάσουμε στην επιτυχία.

Μόνο που δεν μπαίνουν στον κόπο να μας εξηγήσουν τι σόι «επιτυχία» είναι το να απολυθούν 150 ή 200 χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι! `Η, για την ακρίβεια, για ποιον είναι επιτυχία;

Σίγουρα για τα αφεντικά των καναλιών που διαπλέκονται με τους υπόλοιπους εκπροσώπους του κεφαλαίου θεωρούνται «επιτυχία» οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και τα μηδενικά ελλείμματα ή τα πλεονάσματα.

Μόνο που για το λαό σημαίνει «δυστυχία». Σημαίνει καθόλου κοινωνικό κράτος, φτώχεια και ανασφάλεια. Και δεν ξέρουμε κανένα να αισθάνεται... «επιτυχημένος» όταν ζει σε τέτοιες συνθήκες.

Οχι τίποτε άλλο, μας αραδιάζουν όλες αυτές τις θεωρίες στο... όνομα της ευημερίας του λαού που θα προκύψει από την αντιμετώπιση της κρίσης.