Προσυπογράφουμε.

*

«Ο κινηματογράφος είναι ένα ταξίδι κεντημένο με εικόνες, με μουσική, με λόγια, μα πάνω απ' όλα - όταν είναι Τέχνη - έχει στον καμβά του "όραμα".

Ενα "όραμα" που ψάχνει στο χθες, "σκάβει" στο σήμερα και αναζητά ποιο θα είναι το αύριο για τον κόσμο μας.

*

Ο Θ. Αγγελόπουλος, όποια αισθητική ή φιλοσοφική προσέγγιση κι αν έχει κανείς για το έργο του, ζούσε, αγωνιούσε και δημιουργούσε με γνώμονα το "όραμα".

Κάνοντάς μας - και τούτο ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας με τις απόψεις του - πλουσιότερους σε συναισθήματα καθώς βγαίναμε από την κινηματογραφική αίθουσα.

*

Αν η ποίηση είναι "δύσκολη", αν η ζωγραφική είναι "δύσκολη", αν η μουσική είναι "δύσκολη", τότε, ναι, το έργο του Αγγελόπουλου ήταν "δύσκολο".

Ο ίδιος μπορεί ως φυσική οντότητα να έφυγε για πάντα, αλλά μπορεί να είναι "ήσυχος" πως, αν μη τι άλλο, το κινηματογραφικό του πέρασμα συνοδεύεται από μια βεβαιότητα που υπερβαίνει κατά πολύ κάθε κριτική σχετικότητα για το έργο του:

Ο Αγγελόπουλος, μιλώντας για την ελληνική μα και την παγκόσμια αγωνία για την πορεία του ανθρώπου μέσα στην Ιστορία, πρόσφερε - σε όσους ενδιαφέρονταν να τα αποκτήσουν - εφόδια στη μάχη με τη μοναξιά και τον ατομισμό, μέσα από την οικουμενικότητα της τέχνης του».