Σε πενταετή παραγραφή - και όχι σε διετή - υπόκειται το δικαίωμα αξίωσης εκ μέρους των εργαζομένων του εφάπαξ που λαμβάνουν κατά τη συνταξιοδότησή τους. Την απόφαση αυτή πήρε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου (4/2001) δικαιώνοντας πρώην εργαζόμενη στο Λαϊκό Νοσοκομείο και νυν συνταξιούχο.

Το νομικό πρόβλημα στο οποίο κλήθηκε να δώσει απάντηση ο Αρειος Πάγος εστιάζεται στο αν το εφάπαξ αποτελεί απολαβή ή χρηματική αξίωση. Στην περίπτωση που αποτελεί αποδοχή υπόκειται σε διετή παραγραφή, ενώ όταν αποτελεί χρηματική αξίωση έχουμε πενταετή παραγραφή. Να επισημανθεί ότι το εφάπαξ είναι η χρηματική αποζημίωση που χορηγείται στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα όταν συνταξιοδοτούνται.

Η υπόθεση αφορούσε εργαζόμενη, η οποία εργαζόταν με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και διεκδικούσε την καταβολή μεγαλύτερου ύψους εφάπαξ. Δηλαδή, έχουμε υπάλληλο Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, η οποία δεν υπάγεται στην ασφάλεια του Ταμείου Πρόνοιας ή στις διατάξεις του αναγκαστικού νόμου 513/1968. Τελικά, ο Αρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου που είχε ταχθεί υπέρ της διετούς παραγραφής.