Associated Press

Αστυνομικοί έτοιμοι να επέμβουν

Με την απελευθέρωση και των τελευταίων από τους 7.000 που κρατούσαν ως ομήρους «φιλοξενούμενους» οι έγκλειστοι -στασιαστές σε δεκάδες φυλακές της νοτιοαμερικανικής χώρας, τέθηκε υπό έλεγχο η εξέγερση και έληξε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που είχε κηρυχτεί για τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Βραζιλίας, για περισσότερες από 25 αγωνιώδεις ώρες, ενώ άφησε πίσω της 12 νεκρούς, όλους κρατουμένους, σύμφωνα με Βραζιλιάνους αξιωματούχους.

Μέχρι αργά -ώρα Ελλάδας- οι αρχές του Σάο Πάολο προσπαθούσαν με κάθε δυνατό τρόπο να αντιμετωπίσουν την άνευ προηγουμένου εξέγερση στις φυλακές της Πολιτείας, και οι ειδικοί διαπραγματευτές δήλωσαν ότι είχαν πείσει τις πάνοπλες αστυνομικές δυνάμεις να μην εισέλθουν και να επιτρέψουν στους ανεξάρτητους παρατηρητές να παραμείνουν μέσα στις 11 φυλακές που εξακολουθούσαν να βρίσκονται στα χέρια των στασιαστών και να επιβλέψουν τη μεταφορά εξουσίας των φυλακών και την αποτροπή αιματηρών συγκρούσεων αστυνομίας και εγκλείστων.

«Η κατάσταση είναι ήρεμη και δεν υπάρχουν πια όμηροι, είτε μέλη οικογενειών είτε σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Τώρα διαπραγματευόμαστε πια την επανακατάληψη του ελέγχου των φυλακών», δήλωσε χτες ο γερουσιαστής Εδουάρδο Σουπλίσι, κατά την έξοδό του από τη φυλακή Καραντίρου, τη μεγαλύτερη της Λατινικής Αμερικής, με 9.700 κρατούμενους και το χώρο που πρωτοξέσπασε η εξέγερση πριν επεκταθεί στις υπόλοιπες φυλακές.

Η εξέγερση ξέσπασε το μεσημέρι της Κυριακής - τοπική ώρα - όταν περίπου 20.000 φυλακισμένοι αρχικά στη φυλακή Καραντίρου και κατόπιν σε ακόμη 21 σωφρονιστικά ιδρύματα της Πολιτείας του Σάο Πάολο, έπιασαν ως ομήρους συγγενείς - μεταξύ των οποίων και 1.000 παιδιά - και φίλους που συμμετείχαν στο κυριακάτικο επισκεπτήριο, καθώς και τους δεσμοφύλακες.

Σύμφωνα με τα πρακτορεία, η εξέγερση, η μεγαλύτερη κρατουμένων στην ιστορία της Βραζιλίας, οργανώθηκε με τη βοήθεια των κινητών τηλεφώνων και των Μέσων Ενημέρωσης από την πολύ ισχυρή συμμορία - με πολύ ισχυρή παρουσία και μέσα στη φυλακή, που η βάση της είναι στο Ρίο ντε Τζανέιρο και θεωρείται ο κύριος διακινητής όπλων και ναρκωτικών - το «Πρώτο Κομάντο της Πρωτεύουσας» (PCC), τα μέλη της οποίας διαμαρτύρονταν για την «αναίτια» μεταφορά δέκα κρατουμένων από τη φυλακή Καραντίρου σε άλλες φυλακές της Πολιτείας. Στις ίδιες φυλακές είχε εκδηλωθεί και πάλι στάση το 1992, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 111 κρατούμενοι, ενώ εξεγέρσεις και εκρήξεις βίας είναι σύνηθες και ενδημικό φαινόμενο στις φυλακές της Βραζιλίας, όπου επικρατεί συνωστισμός, αλλά και ωμή βία από όλες και προς όλες τις πλευρές.