«Μπαλκόνι» προεκλογικής περιόδου θύμισε χτες η ημερίδα της Νέας Δημοκρατίας για τον «κοινωνικό αποκλεισμό». Ο πρόεδρος της ΝΔ Κ. Καραμανλής και ο υπουργός Εργασίας Τ.Γιαννίτσης -ήταν ένας από τους εισηγητές της ημερίδας - πλειοδότησαν σε φιλολαϊκές εξαγγελίες στα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. Για έναν «μόνιμο μηχανισμό αυτόματης ενίσχυσης των οικονομικά ασθενέστερων» που θα θεμελιώσει η ΝΔ, έκανε λόγο ο πρόεδρός της και πως πρέπει ν' αρχίσει η εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος ξεκινώντας - όπως είπε - από την καθιέρωση κατώτατης αγροτικής σύνταξης ύψους 60.000 δραχμών.

Από κοντά και ο υπουργός Εργασίας μίλησε για την εξασφάλιση ενός εισοδήματος 100-120 χιλιάδων δραχμών στους 500.000 περίπου φτωχότερους Ελληνες, το κόστος του οποίου το υπολόγισε στα 700-800 δισεκατομμύρια δραχμές ετησίως. Βέβαια και οι δύο έσπευσαν ταυτόχρονα - για να μη δημιουργούνται και παρεξηγήσεις - να δώσουν διευκρινίσεις όσον αφορά το ποιοι θα επωμιστούν το κόστος ενός τέτοιου μέτρου.

Ο Κ. Καραμανλής διευκρίνισε ότι ο μηχανισμός αυτός, «δε θα επιβαρύνει την επιχειρηματική δραστηριότητα», ενώ ο Τ. Γιαννίτσης αναρωτήθηκε για τις δυνατότητες «χρηματοδότησης ενός τέτοιου συστήματος». Κατά τ' άλλα στην ημερίδα περίσσεψε η υποκρισία και των δύο κομμάτων για τους άνεργους, τους κοινωνικά αποκλεισμένους, τους μετανάστες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Γιατί είναι ακριβώς η πολιτική των δύο κομμάτων, που σε αγαστή συνεργασία μέσα και έξω από τη Βουλή, υπηρετώντας το στόχο της ΟΝΕ, έχει καταδικάσει εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους και άνεργους να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ εξασφαλίζοντας τα υπερκέρδη των βιομηχάνων και των τραπεζιτών, με νόμους όπως για τις εργασιακές σχέσεις, παράλληλα ετοιμάζονται για την κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης.

Στην ημερίδα των ευρωβουλευτών της ΝΔ για την αντιμετώπιση του «κοινωνικού αποκλεισμού», αλλά και στην ίδια την ομιλία του προέδρου της, περίσσεψαν οι αναφορές και τα στοιχεία για την κακή μοίρα των πιο αδύνατων, αλλά βέβαια και οι «πονηρές» απόψεις πως «υπάρχουν φαινόμενα αυτοπεριθωριοποίησης κάποιων ομάδων του πληθυσμού», ή «τάσεις κοινωνικού αυτοαποκλεισμού» σε μια προσπάθεια να φορτώσουν στα ίδια τα θύματα, τις ευθύνες ενός συστήματος, που υπερασπίζονται και υπηρετούν.