Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, ο κ. Προβόπουλος, μας είπε προχτές ότι με τα PSI, τις νέες δανειακές συμβάσεις και με τα νέα μνημόνια, η αγοραστική αξία των μισθών των Ελλήνων εργαζομένων θα έχει επιστρέψει το 2013 (για το καλό τους...)
στα επίπεδα του 2001.
Μόνο που τα πράγματα δεν είναι και τόσο... ευχάριστα.
Συγκεκριμένα:
*
Οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων σε πραγματικές τιμές είχαν περιπέσει στα επίπεδα του 1984!
Αν, λοιπόν, με το πρώτο μνημόνιο μας γύρισαν στη δεκαετία του '80, τότε στην «καλύτερη» περίπτωση με το ακόμα χειρότερο δεύτερο μνημόνιο μας στέλνουν ολοταχώς
όχι στο 2001, αλλά στο... 1961!
*
Η «ικανότητά τους», άλλωστε, να γυρίζουν το χρόνο μισόν αιώνα πίσω, έχει ήδη αποδειχτεί στον τομέα της ανεργίας: Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, οι άνεργοι να είναι περισσότεροι από τους εργαζόμενους, είχε να συμβεί στη χώρα από τη δεκαετία του '60...
*
Οτι με τα μέτρα για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, με την εκθεμελίωση κάθε έννοιας «εργατικού δικαίου», με τη λεγόμενη «εκ περιτροπής εργασία», με τις «επιχειρησιακές συμβάσεις», με τα «δουλεμπορικά» και με όλα τα συναφή, που συνθέτουν την εικόνα «Νταχάου» που νομιμοποίησαν με το δεύτερο μνημόνιο στους εργασιακούς χώρους, οι εργασιακές σχέσεις περιέρχονται
όχι στο 2001, αλλά στο... 1881!
*
Εκεί μας γυρίζουν! Στον 19ο αιώνα! Σε εποχές που παραπέμπουν στην εξέγερση του Σικάγου και πριν ακόμα κι από εκείνη την ματωμένη Πρωτομαγιά!
*
Οι «σωτήρες», επομένως, μας γυρίζουν
όχι στο 2001, αλλά στο... 1821!
*
Στα δάνεια, δηλαδή, της εποχής του Κωλέττη. Τότε που η Ελλάδα είχε χρέη πριν ακόμα συγκροτηθεί ως κράτος! Τότε που τους τόκους και τα χρέη εκείνων των δανείων ο ελληνικός λαός τα πλήρωνε με χρεοκοπίες, με συμφορές και καταστροφές για άλλα 100 χρόνια!
*
Στο... 1821, λοιπόν.
Αυτή είναι η πραγματική χρονιά στην οποία θέλουν να κατρακυλήσουν τον εργαζόμενο λαό.
Αλλά εδώ βρίσκεται και η «αχίλλειος πτέρνα» τους:
Γιατί, εκτός από την επιστροφή του παρόντος και του μέλλοντος στο δικό τους «1821», σ' εκείνο των «κοτσαμπάσηδων, πασάδων και σεβάσμιων δεσποτάδων»,
υπάρχει και η από κάθε άποψη ώριμη δυνατότητα, για το σύγχρονο, για το περισσότερο από ποτέ επίκαιρο, για το δικό μας, για το ταξικό «1821».