Σε άμεσο πρόγραμμα δράσης για την προετοιμασία της πανελλαδικής απεργίας στις 18 Οκτώβρη κατέληξε η σύσκεψη που οργάνωσε χτες το απόγευμα το κλαδικό Σωματείο Εργαζομένων Χρηματοπιστωτικών και Συναφών Επιχειρήσεων Νομού Αττικής.

Μπροστά στην απεργία, για την οποία το ΔΣ του κλαδικού πήρε χτες απόφαση συμμετοχής, αποφασίστηκε μεταξύ άλλων η πραγματοποίηση περιοδειών και εξορμήσεων στους χώρους δουλειάς με την ανακοίνωση του ΠΑΜΕ. Επίσης σχετική ανακοίνωση θα βγάλει το κλαδικό, ενώ προγραμματίζονται έκδοση κοινών ανακοινώσεων και πραγματοποίηση κοινών συσκέψεων στους χώρους του κλάδου που συγχωνεύτηκαν ή βρίσκονται σε τέτοια διαδικασία.

Εισηγητικά η πρόεδρος του κλαδικού σωματείου, Εφη Χαλιού, αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια απεργία. Πετυχημένη απεργία, είπε, σημαίνει το περιεχόμενό της, το διεκδικητικό της πλαίσιο να είναι ταξικά προσανατολισμένο. Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται να δυναμώνει η πάλη στο χώρο δουλειάς, να αναδεικνύεται το ασυμβίβαστο των συμφερόντων εργοδοσίας και εργαζομένων. Επίσης, βασικό χαρακτηριστικό είναι η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία και αυτό προϋποθέτει την οργάνωση από τα «κάτω». Πραγματοποίηση συνελεύσεων σε κάθε κατάστημα ώστε οι εργαζόμενοι να κάνουν δική τους υπόθεση την επιτυχία της απεργίας. Παράλληλα είναι αναγκαίο να δυναμώνει η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Ακόμα πρέπει να εντείνεται η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση για το χαρακτήρα της κρίσης και ποια είναι η διέξοδος από αυτή για τους εργαζόμενους. Πρώτος στόχος, σημείωσε, είναι να μην περάσουν τα μέτρα, να καταργηθούν τα μνημόνια, οι δανειακές συμβάσεις και οι εφαρμοστικοί νόμοι, αλλά η γραμμή σύγκρουσης απαιτεί μονομερή διαγραφή του χρέους, έξοδο από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων. Αναφερόμενη στις εξελίξεις (εξαγορές, συγχωνεύσεις) στον τραπεζικό κλάδο, είπε ότι οδηγούν στη συγκέντρωση του κεφαλαίου σε λιγότερα χέρια και στη συρρίκνωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν σημειώθηκε η ανάγκη οργανωμένης και σχεδιασμένης επίμονης παρέμβασης στους χώρους δουλειάς. Η συνεχής ενημέρωση των εργαζομένων για τις εξελίξεις, η ανάπτυξη δράσης με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο χώρο δουλειάς, αλλά και τις οδυνηρές συνέπειες που βιώνουν από αυτή την πολιτική σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Ακόμα έγινε αναφορά στις άλλες δυνάμεις που καλλιεργούν τον εφησυχασμό και τη μοιρολατρία, υπονομεύουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις.