«Η δική μου εντύπωση από συζητήσεις με Γερμανούς επιχειρηματίες είναι πως θεωρούν ότι μπορούν να βγάλουν χρήματα στην Ελλάδα». Κάθε άλλο παρά στον αέρα βρίσκεται η παραπάνω «εντύπωση» του Γερμανού πρέσβη στην Ελλάδα Βόλφγκρανγκ Ντόλντ, ο οποίος στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», επισημαίνει ακόμα ότι «στην πλειοψηφία τους οι γερμανικές επιχειρήσεις έμειναν εδώ, ενώ για νέες επενδύσεις θα πρέπει να περιμένουμε να γίνουν τα απαραίτητα βήματα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής πειθαρχίας». Πράγματι, οι γερμανικές επιχειρήσεις πατάνε σε «στέρεο και κυρίως γόνιμο έδαφος», ακριβώς επειδή έχουν διασφαλιστεί οι προϋποθέσεις για μια απρόσκοπτη και εγγυημένη κερδοφορία. Τέτοιες προϋποθέσεις είναι η φτηνή εργατική δύναμη, η σχεδόν τζάμπα εκμετάλλευση (διάβαζε λεηλασία) των πλουτοπαραγωγικών πηγών, η φορολογική ασυλία, κ.ο.κ. Επιπλέον, αισθάνονται και ασφαλείς γιατί όπως λέει σε άλλο σημείο της συνέντευξης ο Γερμανός πρέσβης «έχουμε πλέον ένα εταίρο πρόθυμο για μεταρρυθμίσεις», «επίτευγμα» που αποδίδει προσωπικά στον πρωθυπουργό. Αυτό που περιμένουν τώρα δεν είναι μόνο να γίνουν «τα απαραίτητα βήματα στην κατεύθυνση της δημοσιονομικής πειθαρχίας», ώστε να διασφαλιστεί ότι ολοένα και περισσότερα κεφάλαια θα κατευθυνθούν στις επιχειρήσεις αντί να πηγαίνουν σε συντάξεις, επιδόματα, παιδεία, υγεία, αλλά και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που συμπιέζουν την τιμή της εργατικής δύναμης σε ακόμα πιο χαμηλά -ανταγωνιστικά για τα μονοπώλια- επίπεδα. Μόλις πριν μερικές βδομάδες άλλωστε ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων ζήτησε κυνικά να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ), δηλαδή σε ένα επίγειο παράδεισο για τα γερμανικά αλλά και εγχώρια μονοπώλια και άρα σε ζωντανή κόλαση για τους εργαζόμενους και το λαό. Από αυτή την κόλαση, ας μην υπάρχουν αυταπάτες, δε θα βγει, όσο το πάνω χέρι, δηλαδή την οικονομική και πολιτική εξουσία, την έχουν τα μονοπώλια.