Από το «η Μακεδονία είναι ελληνική» στο «να στείλουμε στρατιωτική βοήθεια στα Σκόπια εάν μας το ζητήσουν» η απόσταση δεν είναι μεγάλη. Διά της - πολιτικής - διολισθήσεως δε, γίνεται μικρότερη. Εχουν μεσολαβήσει δέκα περίπου χρόνια από τότε που στελέχη του ΣΥΝ πορεύονταν στα εθνικιστικά συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό», δέκα χρόνια άκρατης διολίσθησης του Συνασπισμού στα βαθιά της σοσιαλδημοκρατίας ήταν αρκετά να κάνουν τον πρόεδρό του να εκφράσει την παραπάνω προτροπή... Με την προσπάθεια «διόρθωσης» της διολίσθησης μάλιστα, με επιστολή προς την «Ημερησία», τα έκανε ακόμα χειρότερα, όπως διαβάσαμε την άλλη μέρα στην «Αυγή»...

Θα περίμενε κανείς από τον Ν. Κωνσταντόπουλο να μην εκστομίσει, ελαφρά τη καρδία, μια τέτοια προτροπή. Να επιμείνει στην εξάντληση των πολιτικών και διπλωματικών διόδων για την αποσόβηση της κρίσης. Να υιοθετήσει το αυτονόητο, για τον κάθε έναν που επιμένει να δηλώνει «αριστερός», ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν καμία δουλιά έξω από τα σύνορα της Ελλάδας. Πολύ δε περισσότερο που οι μέχρι σήμερα στρατιωτικές αποστολές σε χώρες της Βαλκανικής στο όνομα της εδραίωσης της ειρήνης έγιναν, μόνο που αποτέλεσαν και αποτελούν δυνάμεις κατοχής, εκτεθειμένες επιπλέον σε χίλιους δυο κινδύνους, θύτες και θύματα συγχρόνως.

Η εμπλοκή της Ελλάδας στις κρίσεις που «αναζωπυρώνονται» στα Βαλκάνια είναι ηλίου φαεινότερο ότι δε σηματοδοτεί παρά την ενεργό της συμμετοχή στα πολεμοκάπηλα «παιχνίδια» της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Στα «παιχνίδια» του αμερικανοΝΑΤΟικού και ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού, υπό τις ευλογίες του οποίου ανέλαβαν δράση οι «οπλοφόροι αλβανόφωνοι μισθοφόροι», όπως και ο ίδιος ο Ν. Κωνσταντόπουλος ομολόγησε στη συνέντευξή του στην «Ημερησία».

Απέκρυψε βέβαια αυτή τη φορά τις «ομολογίες πίστεως» του ιδίου και του κόμματος του οποίου ηγείται σ' αυτούς που υποδαύλισαν την πυρκαγιά στα Βαλκάνια. Δε μίλησε - σ' αυτή τη συνέντευξή του - για την ένθερμη υποστήριξη του ΣΥΝ στην «ευρωπαϊκή προοπτική» όλων των βαλκανικών χωρών, δεν επανέφερε τις γνωστές θέσεις για διεύρυνση του Συμφώνου Σταθερότητας ώστε να «μαντρωθούν» σ' αυτό όλες οι βαλκανικές χώρες. Δε μας εξήγησε πώς γίνεται να καταγγέλλεις όσους ενίσχυσαν τα αλβανικά εξτρεμιστικά στοιχεία και ταυτόχρονα να τους παρουσιάζεις ως εγγυητές της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.

Ας πάνε λοιπόν οι Ελληνες στρατιώτες, ως μισθοφόροι στην υπηρεσία της νέας τάξης, να συγκρουστούν με τους «οπλοφόρους αλβανόφωνους μισθοφόρους». Οσο για την ανάγκη σύγκρουσης με όσους ενίσχυσαν αυτούς τους τελευταίους, ο πρόεδρος του ΣΥΝ δε γνωρίζει τίποτε... Οσο για την ελληνική κυβέρνηση ίσως να ακολουθήσει την προτροπή της «ανανεωτικής αριστεράς», ίσως για μεγαλύτερη «ασφάλεια» να θέσει κι αυτή τη φορά ένα νέο εκστρατευτικό σώμα υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ. Γιατί όχι; Αλλωστε έχει εμπειρία σ' αυτού του είδους την «προάσπιση» της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Την εμπειρία της Βοσνίας και του Κοσσόβου, αλλά και την εμπειρία των «γκρίζων ζωνών», των S-300...