Εξόχως αποκαλυπτική ως προς τις θέσεις του Συνασπισμού ήταν η ομιλία του προέδρου του κόμματος, Ν.Κωνσταντόπουλου, την Τετάρτη, 15/12, στη Βουλή, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων, για την εξωτερική πολιτική. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ ήταν αποκαλυπτικός ως προς τον ευρωενωσιακό προσανατολισμό της πολιτικής του κόμματος που ηγείται και μάλιστα ήταν ο πλέον φανατικός υποστηρικτής της πιο βαθιάς ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Πραγματικά η κυβέρνηση, δε θα μπορούσε να βρει θερμότερο υποστηρικτή, αφού εξέφρασε επί της ουσίας τη σύμφωνη γνώμη του κόμματός του με την κυβερνητική εξωτερική πολιτική.

Ας σταχυολογήσουμε όμως ορισμένα αποσπάσματα από την ομιλία του Ν. Κωνσταντόπουλου, εκείνα που αποτυπώνουν με ανάγλυφο τρόπο τη θέση του ΣΥΝ απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την ΟΝΕ, τις πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι κ. ά.

Ο πρόεδρος του ΣΥΝ άρχισε την ομιλία του με τον αβάσιμο ισχυρισμό ότι τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και η δυσκολία να αντιμετωπίσει η χώρα τις συνθήκες του νέου διεθνούς περιβάλλοντος, οφείλονται στην«πολιτική παράταση του κύκλου της μεταπολίτευσης, που ενώ ιστορικά έχει τελειώσει, στη χώρα μας δεν κλείνει, διότι διατηρούνται και συνεχίζονται δομές, διαδικασίες, συσχετισμοί, νοοτροπίες, πρακτικές, θεσμικές και εξωθεσμικές δράσεις ενός ξεπερασμένου πολιτικού συστήματος που ανήκει σε άλλη εποχή». Προφανώς, οι προθέσεις αυτής της δήλωσης δεν είναι καθόλου αθώες. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού επιχειρεί να αποκρύψει το αυτονόητο και να απαλλάξει τους πραγματικά υπεύθυνους για τα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό. Προβλήματα, απόρροια της ασκούμενης φιλομονοπωλιακής πολιτικής, γέννημα - θρέμμα του υπάρχοντος κοινωνικοπολιτικού συστήματος.

«Μπορούσε να γίνει αλλιώς». Σ' αυτές τις λέξεις ο πρόεδρος του ΣΥΝ έκλεισε την πολιτική πρόταση του κόμματός του για την ΟΝΕ. Προσβλέποντας (!) σε μια ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο, εγκαλεί την κυβέρνηση γιατί συνέδεσε την πορεία προς αυτή με υπέρμετρο κοινωνικό κόστος. Προτείνει «διαφορετικό σχεδιασμό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, με διαφορετικές προτεραιότητες, με αναδιανομές εξουσιών και εισοδημάτων», έτσι ώστε «στην πρώτη γραμμή να έρθει η αντιμετώπιση της ανεργίας, η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και η δημιουργία μιας οικονομίας ανθεκτικής στο νέο πιο ανταγωνιστικό περιβάλλον»! Αγνοεί άραγε η ηγεσία του Συνασπισμού ότι η Οικονομική και Νομισματική Ενωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα εργαλείο στα «χέρια» του μεγάλου κεφαλαίου για την καλύτερη προώθηση των συμφερόντων του; Αγνοεί ακόμη ότι σε συνθήκες οξύτατου διεθνούς ανταγωνισμού και κρίσης, που απαιτούν ένταση της εκμετάλλευσης, ένταση της δράσης του είναι - αν μη τι άλλο - ουτοπία να μιλά για κοινωνική ανάπτυξη, κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη και λύση των κοινωνικών και λαϊκών προβλημάτων; Χωρίς αυτά, το σύστημα θα αναιρούσε τον ίδιο του τον εαυτό και θα υπέγραφε τη θανατική του καταδίκη. Παιδαριώδη τα ερωτήματα για κάθε νοήμονα άνθρωπο πόσο μάλλον πολιτικό.

Ας δούμε όμως πώς σχολίασε ο Ν. Κωνσταντόπουλος τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στο Ελσίνκι. Είπε: «Χωρίς μεμψιμοιρίες και χωρίς μικροψυχίες, χαρακτηρίσαμε θετική κατ' αρχήν την εξέλιξη (...). Δεν είναι η ίδια πολιτική αυτή την οποία σηματοδοτεί η καμπή στο Ελσίνκι με την πολιτική που ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα. Αλλαξε. Και μεις από την πλευρά του Συνασπισμού λέμε ότι σωστά άλλαξε» . Τι όμως χαρακτηρίζει θετικό ο πρόεδρος του ΣΥΝ; Χαρακτηρίζει θετικές αποφάσεις που νομιμοποιούν τους ισχυρισμούς της τουρκικής ολιγαρχίας περί ύπαρξης συνοριακών διαφορών, ανοίγοντας έτσι τους ασκούς του Αιόλου για τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού μας και της χώρας. Και είναι τόσο εξόφθαλμες οι προθέσεις της ΕΕ που αναγκάζεται και ο ίδιος να παραδεχτεί ότι «η Τουρκία, αξιοποιώντας τις διατυπώσεις του Ελσίνκι, θα θελήσει να μετατρέψει τις παράνομες αξιώσεις της στο Αιγαίο σε υπαρκτές διαφορές» και ότι «σ' αυτή της την επιδίωξη θα διευκολυνθεί από την αναβάθμιση της θέσης της λόγω της υποψηφιότητάς της προς ένταξη»!

Χαρακτηρίζει ακόμα θετικές αποφάσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην και «ντε γιούρε» διχοτόμηση της Κύπρου, αφού νομιμοποιούν τον «Αττίλα», αποδιεθνοποιούν το Κυπριακό και το μετατρέπουν από ζήτημα εισβολής και κατοχής εδαφών της Κύπρου, σε διμερή πολιτική διαφορά μεταξύ των δύο «ανεξάρτητων κρατών», έτσι τα θεωρούν στο έδαφος της Μεγαλονήσου. Αποφάσεις, τέλος, που ανοίγουν το δρόμο για ανεξαρτητοποίηση του Κόσσοβου, επέμβαση στο Μαυροβούνιο για απόσχισή του από τη Γιουγκοσλαβία, ανατροπή του Μιλόσεβιτς!

Γι' αυτές τις άκρως επικίνδυνες εξελίξεις ο πρόεδρος του ΣΥΝ διεκδίκησε για λογαριασμό του κόμματός του και μερίδιο της «επιτυχίας», λέγοντας «εμείς από καιρό φωνάζαμε για συνολικό αναπροσανατολισμό στην πολιτική της Ελλάδας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης»! Δεν παρέλειψε βέβαια να καταγγείλει και όσους (βλέπε ΚΚΕ) αποκάλυψαν το πραγματικό περιεχόμενο των αποφάσεων του Ελσίνκι και τάχθηκαν κατά της διεύρυνσης της ΕΕ, εναντίωση με βάση εκκίνησης το τι συμφέρει τους λαούς, για «διολίσθηση σε σοβινιστικές και άλλες φανατικές προσεγγίσεις ανιστόρητων και νεόκοπων, που μάλιστα, πολλές φορές εμφανίζονται να μιλάνε και από θέσεις της Αριστεράς»!

Στην ομιλία του ο Ν. Κωνσταντόπουλος δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην απόφαση στρατιωτικοποίησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν και επισήμανε τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης χωρών των Βαλκανίων (χωρίς βέβαια να καταδεικνύει και τους φορείς της), επικρότησε την απόφαση για συγκρότηση ευρωπαϊκού στρατού.

Εμφανιζόμενος βασιλικότερος του βασιλέως, κατήγγειλε όσους δε συμφωνούν μ' αυτή την προοπτική, λέγοντας πως θέλουν την «Ευρώπη κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ, δορυφορικά εξαρτημένη από τις στρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ»! Αναρωτήθηκε, «πώς αλλιώς θα προκύψει η αμφισβήτηση της υπερδύναμης των ΗΠΑ;» και τάχθηκε υπέρ της άποψης «να αποκτήσει η ΕΕ και στρατιωτικά μέσα και δύναμη (...) και πιστεύουμε ότι αυτή η προοπτική είναι θετική για τη χώρα μας»! Οσο για το πού βρίσκεται η «ουσιαστική πολιτική διαφωνία» με το ΠΑΣΟΚ; Μα στο ότι «κατά τον κ. Σημίτη υπερισχύει η σημασία του διατλαντικού δεσμού, έναντι του αυτοπροσδιορισμού της ευρωπαϊκής αμυντικής ταυτότητας»! Προειδοποίησε δε ότι «οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να ματαιώσουν την αυτονομία ως προς αυτό το θέμα της ΕΕ και θα επιδιώξουν να ταυτίσουν την αμυντική δομή της με το ΝΑΤΟ».

Τι να πρωτοσχολιάσει εδώ κανείς. Κατ' αρχήν, η συγκρότηση ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης σαφώς και δεν αποσκοπεί στην υπεράσπιση των λαών, αλλά στην υπεράσπιση των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων από τους «ανυπάκουους» λαούς. Πρόκειται για ένα ακόμα εργαλείο κατασταλτικής φύσεως στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου. Προηγούμενη εμπειρία, όπως π. χ. η συμμετοχή της ΕΕ στο μακέλεμα του γιουγκοσλαβικού λαού, δείχνει το τι θα επακολουθήσει και τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιηθεί το «εργαλείο» αυτό. Επιπλέον, από πουθενά δεν προκύπτει ότι η ΕΕ αυτονομείται έναντι του ΝΑΤΟ, αντίθετα γίνεται καθαρό πως «το ΝΑΤΟ παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών του και θα εξακολουθήσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση κρίσεων». Αναφέρεται συγκεκριμένα στη σχετική απόφαση του Ελσίνκι ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «υπογραμμίζει τη βούλησή του να αναπτύξει αυτόνομη ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις, καθώς και να αρχίσει να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ προς αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων, σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ δε συμμετέχει σε αυτές ως σύνολο».

Αξίζει να αναφερθεί και η θέση που διατύπωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ για την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ. Είπε: «Υπάρχουν δυνάμεις του εθνικισμού, του σοβινισμού και του φανατισμού που δε θέλουν την πολιτική ενοποίηση, γιατί δε θέλουν στο έδαφος της Ευρώπης να αναδειχτεί μια ισχυρή πολιτική δύναμη που θα μπορεί μαζί με τη Ρωσία, να αποτελεί το στρατηγικό αντίβαρο που θα αμφισβητεί την αυτοκρατική ηγεμονία της υπερδύναμης των ΗΠΑ». Δηλαδή, στην αυτοκρατορία των αμερικανικών μονοπωλίων πρέπει να αντιτάξουμε την αυτοκρατορία των ευρωπαϊκών...

Οσο δε για την κατοχή της Κύπρου, απολαύστε πολιτική ανάλυση: «Δύο χώρες είναι στο δρόμο για τη συμμετοχή τους στην Ευρώπη, αλλά η μια έχει στο έδαφός της στρατό κατοχής της άλλης. Να, λοιπόν, το παράδοξο και το σχιζοφρενές του σημερινού ευρωπαϊκού κεκτημένου»! Σαφώς και το πρόβλημα που περιγράφει ο Ν. Κωνσταντόπουλος δεν οφείλεται σε... σχιζοφρένεια. Και σαφώς η ιατρική ορολογία δεν ενδείκνυται για την περιγραφή, απόδοση και ανάλυση ενός φαινομένου εισβολής, κατοχής και διχοτόμησης μιας χώρας. Τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τα «πάθη» της Κύπρου, πίσω από την ενταξιακή πορεία των δύο χωρών και το πώς αυτή συνδέεται με την επίλυση του Κυπριακού, είναι πολύ μεγάλα και οι επιπτώσεις τεράστιες για να αποδοθούν με τη λέξη «σχιζοφρένεια».

Δύο λόγια τέλος για τις προτάσεις του Συνασπισμού. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος, αφού δέχεται ότι οι - κατά τα άλλα θετικές - αποφάσεις του Ελσίνκι θα γεννήσουν προβλήματα, προτείνει: Την έναρξη συστηματικής εκστρατείας για να πείσουμε ότι στα θέματα του Αιγαίου δεν υπάρχουν διαφορές πλην της υφαλοκρηπίδας, αλλά και για την αναγκαιότητα σύντομης προσφυγής στη Χάγη, δηλαδή σ' ένα θεσμοθετημένο διεθνές δικαστήριο όμηρο των ιμπεριαλιστικών κρατών. Προτείνει ακόμη, στα πλαίσια της θεσμολαγνείας που έχει καταλάβει την Κουμουνδούρου, «θεσμούς μελέτης και επεξεργασίας των προβλημάτων εξωτερικής πολιτικής, που θα διασφαλίζουν τη συναίνεση των κομμάτων, τη συνεννόηση, το συντονισμό δράσης σε όλα τα επίπεδα».

Μετά απ' όλα όσα μας είπε και δε μας είπε ο πρόεδρος του Συνασπισμού από το βήμα της Βουλής, είναι αναγκαίο να συμπληρώσουμε τούτο: Στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού του ελληνικού λαού και υποταγής του στην πορεία που έχει χαράξει και βαδίζει η ελληνική πλουτοκρατία, ο ΣΥΝ παίζει καθοριστικό ρόλο. Οι αποφάσεις και του Ελσίνκι κρίνονται άκρως επικίνδυνες όχι μόνο για τους λαούς της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά για όλους τους λαούς των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Κι εκείνο που απαιτείται δεν είναι βέβαια η συγκρότηση θεσμικών οργάνων. Εκείνο που απαιτείται είναι λαϊκή επαγρύπνηση, ετοιμότητα και παλλαϊκή δράση, όπως εκτίμησε το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, εκφράζοντας ταυτόχρονα την πεποίθηση πως ο λαός θα αντιπαλέψει και θα καταδικάσει την αντιλαϊκή πολιτική με τους αγώνες και την ψήφο του.