Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι όλα τα παραπάνω είναι υλικό για να γελά κάθε πικραμένος εργάτης στα εργοστάσια, επειδή βγάζουν ο ένας του άλλου τα «άπλυτα στη φόρα». Δεν είναι όμως έτσι. Η υποκρισία τους είναι ανείπωτη, αφού έχουν συμβάλει στην υπονόμευση της ταξικής πάλης. Το ίδιο και η αποφασιστικότητά τους να μαντρώσουν τους εργάτες στο ένα ή στο άλλο στρατόπεδο των κεφαλαιοκρατών.

Γιατί, μπορεί σήμερα να εμφανίζονται οι μεν πολέμιοι των «κοινωνικών διαλόγων» και οι δε κοινωνοί μιας «ταξικής δράσης», αλλά είναι οι ίδιοι που για χρόνια συνεργάζονταν συστηματικά, συγκροτώντας μέχρι και κοινά ψηφοδέλτια σε μια σειρά χώρους (π.χ. Ομοσπονδίες Φαρμάκου, Κλωστοϋφαντουργών, Επισιτισμού - Τουρισμού, Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων, Εργατικά Κέντρα Κέρκυρας, Πρέβεζας). Επιπλέον, εξακολουθούν να τα βρίσκουν στη στήριξη της «ανταγωνιστικότητας» και της «υγιούς επιχειρηματικότητας». Το πρόβλημά τους, τώρα, είναι ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην επιχείρηση παραπλάνησης και καθυπόταξης των εργαζομένων.

Οσο δυναμώνει ο ανταγωνισμός για το ποια μερίδα των κεφαλαιοκρατών θα υποστεί τις λιγότερες απώλειες από την κρίση (και άρα θα έχει πλεονεκτήματα έναντι των ανταγωνιστών της την επόμενη μέρα), τόσο θα δυναμώνει και η αντιπαράθεση μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα για τον εγκλωβισμό των εργαζομένων πίσω από τη μία ή την άλλη μορφή διαχείρισης. Γιατί «τσακώνονται» ΠΑΣΚΕ και ΑΠ; Για το ποια κυβέρνηση του κεφαλαίου θα είναι αυτή που θα δίνει το πρόσταγμα της λαϊκής σφαγής. Για το ποιος θα κρατά το μαστίγιο που θα τσακίζει τα κορμιά των εργατών. Γι' αυτό βγάζουν ο ένας τα άπλυτα του άλλου στη φόρα. Κι επειδή, και παρασκηνιακά και ανοιχτά, οι διεργασίες για τη δημιουργία «αντιμνημονιακών» σχημάτων δίνουν και παίρνουν, υψώνουν τώρα αγωνιστικές κορόνες για να μπερδέψουν τους εργάτες. Να μην πέσει η εργατική τάξη στην παγίδα τους. Κριτήριο για κάθε δύναμη είναι πώς στηρίζει και οργανώνει την πάλη ενάντια στην πλουτοκρατία και την ανάπτυξη που υπηρετεί τα δικά της συμφέροντα. Οποιος θέλει το κίνημα χειροκροτητή αστικών κυβερνήσεων και τα συνδικάτα συνοδοιπόρους «υγιών επιχειρηματιών» είναι καταστροφικός και επικίνδυνος για την εργατική τάξη.