Associated Press

Ο Λιούμπισα Ιβκοβιτς στο σπίτι του στο Πρεκόνογκα. Διηγείται, τα πιο σκληρά κεφάλαια των τελευταίων ωρών της ζωής του, από τότε που τα ΝΑΤΟικά βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου του προκάλεσαν καρκίνο του πνεύμονα. «Και να σκεφτείτε», λέει ο Ιβκοβιτς, «πως ποτέ δεν ήμουν καπνιστής»...

Ενα χρόνο μετά (14.3.2000) η «Corriere della Sera» έγραψε: «Σκοτεινή είναι πάντα η εικόνα για τις οικολογικές επιπτώσεις από τη χρήση εξαντλημένου ουρανίου στη Γιουγκοσλαβία. Το επίθετο είναι καθησυχαστικό: "εξασθενημένο" ή, σωστότερα, "εξαντλημένο". Στη στρατιωτική γλώσσα, όμως, το "εξαντλημένο ουράνιο" αναφέρεται σε ένα βλήμα που μπορεί να διαπεράσει και να καταστρέψει καταφύγια και τεθωρακισμένα οχήματα. Βλήματα αυτού του τύπου, που η γόμωσή τους προέρχεται από την ανακύκλωση πυρηνικού υλικού, χρησιμοποιήθηκαν από τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Σερβίας και του Κοσσόβου... Αυτό που δεν αποτελεί πλέον στρατιωτικό μυστικό γίνεται έτσι ένα τεράστιο ερωτηματικό που θέτει και πάλι επί τάπητος, ένα σχεδόν χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου, τους στόχους και τις επιπτώσεις των "ανθρωπιστικών βομβαρδισμών". Είναι γνωστό ότι το φορτίο του βλήματος με εξαντλημένο ουράνιο, μετά την έκρηξη, διαχέεται σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων, προκαλώντας αύξηση των επιπέδων της ραδιενέργειας. Οπως δείχνουν πολλές έρευνες, εάν αυτή η ραδιενέργεια απορροφηθεί, μπορεί να προκαλέσει όγκους, λευχαιμίες και παραμόρφωση των εμβρύων».

Το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε επισήμως ότι χρησιμοποίησε 31.000 βλημάτων με εξαντλημένο ουράνιο στο Κόσσοβο, σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP). «Η επιτροπή των ειδικών του ΟΗΕ "υπογράμμισε ότι οι νέες αυτές πληροφορίες για το εξαντλημένο ουράνιο δεν πρέπει να αποτελέσουν αιτία ενός ευρέος συναγερμού", αλλά αιτία για τη λήψη μέτρων ώστε να μείνουν οι άνθρωποι μακριά από τις περιοχές αυτές όπου έπεσαν τα βλήματα με το εξαντλημένο ουράνιο» ανέφερε τηλεγράφημα του ΑΠΕ της 21.3.2000.

Στις 20.12.2000 ήρθε η «βόμβα» απ' την Ιταλία: Πέθαναν εφτά στρατιώτες που υπηρετούσαν στο Κόσσοβο, ενώ στη Βουλή έγιναν ερωτήσεις βουλευτών για τους θανάτους τριών υπαξιωματικών από λευχαιμία. «Συνολικά 12 στρατιωτικοί που υπηρετούσαν στη Βοσνία και Κόσσοβο έχουν ασθενήσει και παρουσιάζουν συμπτώματα ανάλογα με αυτά που προκάλεσαν το θάνατο των συναδέλφων τους» ανέφερε το ΑΠΕ (20.12.2000).

Ο Ιταλός υπουργός Αμυνας Σέρτζιο Ματαρέλα διέψευσε κάθε σχέση του μη εμπλουτισμένου ουρανίου με το θάνατο στρατιωτών που υπηρετούσαν στο Κόσσοβο. «Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» διαβεβαίωσε - τότε - ο Σ. Ματαρέλα και ανακοίνωσε τη σύσταση κοινοβουλευτικής επιτροπής που θα ερευνήσει το θάνατο των στρατιωτών.

Μια βδομάδα αργότερα (28/12/2000) ήρθε άλλη «βόμβα» απ' τις Βρυξέλλες. «Πέντε Βέλγοι στρατιώτες πέθαναν από καρκίνο, ενώ τέσσερις άλλοι έχουν προσβληθεί από τη νόσο αυτή, μετά την επιστροφή τους από την αποστολή τους στην πρώην Γιουγκοσλαβία, σύμφωνα με τον ιατρικό σύμβουλο του υπουργείου Αμυνας, τον οποίο επικαλείται στη σημερινή της έκδοση η καθημερινή ολλανδόφωνη εφημερίδα "Het Laatste Nieuws"» μετέδωσε το ΑΠΕ.

Εκτοτε υπήρξε καταιγισμός αποκαλύψεων για το κοκτέιλ θανάτου που απειλεί τη ζωή και το περιβάλλον στα Βαλκάνια. Ακόμα και τα αποτελέσματα της ιταλικής επιτροπής (19.3.2001) - παρά την προσπάθεια υποβάθμισης - ανέφεραν ότι «διαπιστώθηκε αύξηση λεμφώματος του HODKIN, αλλά κατώτερος του αναμενόμενου αριθμός νεοπλασιών, σε Ιταλούς στρατιώτες».

Κι όμως οι «μακελάρηδες» των Βαλκανίων ήξεραν για την τοξικότητα του ουρανίου:

• Οπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα από έγγραφα, η τοξικότητα του ουρανίου ήταν γνωστή από το 1943, όταν ο Χίτλερ, επειδή δεν μπορούσε να εισάγει από την Πορτογαλία βολφράμιο, χρησιμοποίησε σε οβίδες το ουράνιο, του οποίου τα ορυχεία αφθονούν στη Γερμανία.
• Σε έγγραφο του αμερικανικού υπουργείου Αμυνας με ημερομηνία 30 Οκτώβρη 1943, που αποχαρακτηρίστηκε το 1974, αναφέρεται ότι και οι σύμμαχοι γνώριζαν από τότε τις επιπτώσεις των DU στην ανθρώπινη υγεία και μάλιστα σκέφτονταν να ρίξουν σκόνη ουρανίου σε πόλεις για να αποφύγουν τις βόμβες και να διεξάγουν «ανθρώπινο πόλεμο». Υπάρχει μάλιστα και σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με σχετική ανταπόκριση από την Ουάσιγκτον το 1950.
• Είχαν ακόμα και τα πρόσφατα αποτελέσματα του πολέμου στο Ιράκ, όπου Αμερικανοί βετεράνοι αναφέρουν ότι μέχρι το 1994 οι ίδιοι εμφάνισαν ιδιόρρυθμα νοσήματα, που σχετίζονται με ανοσολογική ανεπάρκεια και παρουσίασαν λευχαιμίες και καρκίνους, ενώ 67% των παιδιών τους γεννήθηκαν με σοβαρές ασθένειες (κυρίως λευχαιμίες) ή διαμαρτίες περί τη διάπλαση.
• Το ίδιο φαινόμενο παρατηρήθηκε και στα παιδιά του Κουβέιτ και του Ιράκ.

Το 1998 η ΠΟΥ έκανε μια μελέτη για τα αυξανόμενα ποσοστά καρκίνων κυρίως λευχαιμίας στα παιδιά του Ιράκ και σημειώνει πως παρατηρήθηκε επίσης ότι χιλιάδες βετεράνοι Ιρακινοί στρατιώτες παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα με τους Αμερικανούς, ενώ ανιχνεύεται ουράνιο στο αίμα και τα ούρα τους. Εκτιμάται ότι η αύξηση των λευχαιμιών στα παιδιά του Ιράκ έφθασε το 10%, οι τερατογενέσεις το 5%, ενώ εμφανίστηκαν καινοφανείς ασθένειες.

• Τα ίδια ακριβώς συμπτώματα παρατηρήθηκαν και το Νοέμβρη του 1996 στη Βοσνία σε 1.000 παιδιά, εκ των οποίων 600 χρειάστηκαν νοσοκομειακή νοσηλεία.