ΚΑΛΠΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ: «Ολοι οι Ελληνες εργαζόμενοι και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, είδαν τις αποδοχές τους να μειώνονται, σε πολλές περιπτώσεις δραματικά. Για να μη μιλήσουμε για τα χειρότερα θύματα της κρίσης, τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο μπορεί να έχασαν ένα μέρος του μισθού τους, απολαμβάνουν όμως τουλάχιστον την ασφάλεια της εργασίας (...) ταλαιπωρώντας χιλιάδες πολίτες καθημερινά για να εκβιάσουν την κυβέρνηση να υποκύψει στις απαιτήσεις τους (...) Δεν φταίνε σε τίποτε εκατομμύρια αθηναίοι πολίτες, εργαζόμενοι οι περισσότεροι, που έχουν υποστεί τις ίδιες ή ακόμα χειρότερες μειώσεις μισθών, να γίνονται όμηροι στα χέρια κάποιων συνδικαλιστών του δημόσιου τομέα, που δεν μπορούν να καταλάβουν, ότι έχουν κι αυτοί ευθύνη, με τις μεθόδους που ακολουθούσαν τόσα χρόνια, για την κατάρρευση του κράτους» (στο ΒΗΜΑ).

ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ: «Τη λειτουργία ενός μόνο Ταμείου που θα καταβάλλει την ενιαία βασική - εθνική σύνταξη των 360 ευρώ και την ανταποδοτική (με βάση τις εισφορές των ασφαλισμένων και των εργοδοτών, για τους μισθωτούς) και την εξασφάλιση "έξτρα" παροχών μέσα από τη λειτουργία επαγγελματικών ταμείων (ανά κλάδο) ή και την ιδιωτική ασφάλιση, θέτει σε δημόσιο διάλογο ο διοικητής του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ Ρ. Σπυρόπουλος» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ; «Επηρεασμένος από το "αμερικανικό όνειρο" και τον Πρόεδρο Ομπάμα εμφανίστηκε χθες στην Ουάσιγκτον ο Αλέξης Τσίπρας, στην πολυαναμενόμενη ομιλία του στο Ινστιτούτο Brookings. Γοητευμένος με την κυβέρνηση Ομπάμα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έπλεξε σε δήλωσή του το εγκώμιο της πολιτικής του Αμερικανού Προέδρου» (στα ΝΕΑ).

ΜΙΑ Η ΣΥΝΤΑΓΗ: «Είναι πολλοί, ανάμεσά τους και ο κ. Τσίπρας, οι οποίοι υποστηρίζουν πως η λύση στην ελληνική κρίση είναι η "αμερικανική συνταγή" (...) Την "αμερικανική συνταγή" δεν μπορείς να την επιλέγεις α λα καρτ, όπως σε βολεύει. Αναπόσπαστο κομμάτι της είναι μια απάνθρωπα απελευθερωμένη αγορά εργασίας, μαγαζιά που ανοίγουν και κλείνουν όποτε θέλουν, πανεπιστήμια που στηρίζονται στη συνέργεια με τον ιδιωτικό τομέα κλπ. κλπ. Οι τράπεζες και οι μεγάλες εταιρείες στις οποίες μπήκε ως ελέγχων βασικός μέτοχος το κράτος συνέχισαν να λειτουργούν ως ιδιωτικές επιχειρήσεις, όχι ως ΔΕΚΟ... (...) Ομπάμα και Μέρκελ δεν διαφωνούν πολύ, ίσως και καθόλου, στο πώς πρέπει να λειτουργεί μια καπιταλιστική οικονομία στις μέρες μας. Η "αμερικανική συνταγή" έχει δύο όψεις που είναι αναπόσπαστες: τη δημοσιονομική, αλλά και αυτή της πλήρως απελευθερωμένης πραγματικής οικονομίας» (στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).