«Οι αιτίες των προβλημάτων, που βιώνουν οι εργαζόμενοι, βρίσκονται στη φύση του συστήματος, που λειτουργεί και κινεί τα πάντα με "καύσιμο" τα επιχειρηματικά κέρδη, την κερδοφορία του κεφαλαίου. Μια κερδοφορία που μπορεί να εξασφαλιστεί μονάχα μέσα από την όλο και μεγαλύτερη και πιο εντατική εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Οσο η κοινωνία έχει ως "κινητήρια δύναμη" την κερδοφορία του καπιταλιστή, οι εργαζόμενοι θα βιώνουν τις συνέπειες της νομοτέλειας που λέγεται καπιταλιστική οικονομική κρίση. Το αναπόφευκτο των κρίσεων βρίσκεται στο DNA του καπιταλισμού: Βρίσκεται στον εμπορευματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής παραγωγής, στην αναρχία και ανισομετρία της, στην αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, στην αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της, λόγω της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Το ίδιο το κυνήγι του πρόσθετου κέρδους διαμορφώνει την τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους. Κι από την άποψη αυτή είναι το λιγότερο αφέλεια να πιστεύει κανείς σε μια δήθεν «φιλολαϊκή» κι «αριστερή» διαχείριση της κρίσης και να ισχυρίζεται ότι μπορεί να διατηρήσει τα κέρδη για το κεφάλαιο και την ίδια ώρα δήθεν "να βάλει τον άνθρωπο πάνω απ' αυτά".

(...) το Κόμμα μας, ιδιαίτερα τη χρονιά που πέρασε, είχε μια σφοδρότατη ιδεολογική και πολιτική σύγκρουση, με προτάσεις μιας "αριστερής" κυβερνητικής διάσωσης του καπιταλισμού, που στα μάτια σημαντικής μερίδας εργατικών - λαϊκών στρωμάτων προβλήθηκε ως η φιλολαϊκή "διέξοδος" από την κρίση. Δεν το βάζουμε κάτω! Συνεχίζουμε τον αγώνα για να "ξεριζώσουμε" από τη λαϊκή συνείδηση το ψέμα, που σπέρνουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση, πως είτε με την υπομονή και την αντοχή στα αντιλαϊκά μέτρα, είτε με την αλλαγή της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης από μια δήθεν "αριστερή" και "πατριωτική" κυβέρνηση, ο καπιταλισμός θα εξανθρωπιστεί και θα σκύψει πάνω στον εργάτη, στο φτωχό αγρότη και μικρομεσαίο και θα αρχίσει να του λύνει τα προβλήματα. Η αστική εξουσία αποτελείται από θεσμούς, μηχανισμούς φανερούς και κρυφούς, που λειτουργούν ανεξάρτητα ποιο αστικό κόμμα ή κόμμα αστικής διαχείρισης βρίσκεται στην κυβέρνηση, ή το πώς διαμορφώνεται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η κρίση δείχνει πλέον τα ιστορικά όρια αυτού του συστήματος! Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού προβάλλει μπροστά στους εργαζόμενους πιο καθαρά από πριν» (από την ομιλία της Α. Παπαρήγα στη Βαλκανική Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)