«Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε να δουλεύουμε χωρίς συλλογική σύμβαση, με 400 ευρώ, για να συσσωρεύουν κέρδη οι επιχειρηματίες. Η μάχη αυτή αφορά όλους τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα... Η ΣΣΕ δεν αφορά μόνο το μισθό και το μεροκάματο, αλλά όλη τη ζωή και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης».

Με τα λόγια αυτά ο Γιώργος Πέρρος έδωσε το στίγμα της πανεργατικής πανελλαδικής αναμέτρησης στις 20 Φλεβάρη, μιλώντας χτες το βράδυ σε σύσκεψη του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, για την προετοιμασία της επικείμενης απεργίας. Σε μια κατάμεστη αίθουσα από τη συμμετοχή εκατοντάδων συνδικαλιστών της Αθήνας οι ταξικές δυνάμεις συζήτησαν για την οργάνωση της πάλης, για την οργάνωση της απεργίας για το πώς -όπως σημειώθηκε εισηγητικά- θα μπούνε περισσότερες δυνάμεις στη μάχη, περισσότεροι εργαζόμενοι θα δώσουν τη μάχη για την επιτυχία της, βάζοντας παράλληλα το ζήτημα της κλιμάκωσής της. Αντίστοιχη σύσκεψη οργανώθηκε χτες βράδυ από το ΠΑΜΕ και στη Θεσσαλονίκη.

Μιλώντας για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της απεργίας και τον τρόπο που πρέπει να δουλέψουν οι ταξικές δυνάμεις ο Γ. Πέρρος μεταξύ άλλων σημείωσε:

«Η απεργία αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη απεργία δημιουργεί δυνατότητες για να πείσουμε, για να συσπειρώσουμε δυνάμεις για να δυναμώσει η αντίσταση στην κατάργηση των ΣΣΕ. Η πάλη για τις ΣΣΕ είναι κεντρικό ζήτημα της ταξικής πάλης. Πρόκειται για ένα συνεχή αγώνα που τα αποτελέσματά του θα κρίνονται από το συσχετισμό δύναμης. Είναι μεγάλη αναμέτρηση και πρέπει να κατανοηθεί από όλους. Γιατί έχουμε να κάνουμε με την εργοδοσία που γίνεται πιο ισχυρή, με την κυβέρνηση, αλλά και την υπονομευτική στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

Η μάχη αυτή θα είναι δύσκολη. Θέλουμε όμως να κάνουμε καθαρό σε όλους και να το συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι δεν πρέπει να υποταχθούμε στις δυσκολίες. Να ξεκολλάμε κόσμο από την αντίληψη πως "δεν γίνεται τίποτα". Οτι δήθεν τα μέτρα είναι προσωρινά και θα επανέλθουμε στην προηγούμενη κατάσταση. Να βοηθήσουμε να ξεπεραστούν λογικές ο καθένας για τον κλάδο του, για τον εαυτό του. Χρειάζεται ενιαία στάση όλων των κλάδων. Η τύχη και των κλαδικών συμβάσεων θα είναι ίδια αν χαθεί η ΕΓΣΣΕ...».

Τα βασικά αιτήματα της απεργίας είναι:

• Οχι στην κατάργηση των ΣΣΕ. Υπογραφή ΕΓΣΣΕ και κλαδικών συμβάσεων. Να καταργηθεί ο νόμος που κατάργησε την υποχρεωτικότητα των συμβάσεων.
• Κάτω τα χαράτσια και η φορολογία που τσακίζουν τη ζωή των εργατών, των λαϊκών στρωμάτων.
• Μέτρα προστασίας των ανέργων.
• Οχι στην καταστολή και στον αυταρχισμό.

Στην παρέμβασή του ο Γ. Πέρρος επέμεινε ιδιαίτερα στον τρόπο δουλειάς και στους στόχους που πρέπει να θέσουν οι ταξικές δυνάμεις μπροστά στην απεργιακή αναμέτρηση. Ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Στην απεργία αυτή θα πρέπει να πάμε με κριτήρια, τι δυνάμεις οργανώσαμε, τι συσπειρώσαμε, τι δυνάμεις βάλαμε στη μάχη, κατά χώρο, κατά κλάδο, τι νέες δυνάμεις φέραμε κοντά στο ταξικό κίνημα. Πόσο αυτή η μάχη συνέβαλε στην οργάνωση, στη μαζικοποίηση των συνδικάτων. Θέλουμε να διαμορφώσουμε μια μαχητική πρωτοπορία κατά κλάδο και κατά επιχείρηση ικανή να συσπειρώνει, που θα είναι η δύναμη του σωματείου και θα βάζει σε κίνηση δυνάμεις. Θα είναι σημαντική επιτυχία μέσα σ' αυτές τις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης να οργανωθούν δυνάμεις σε κάθε κλάδο που είναι συστατικό στοιχείο για να κατορθωθεί να υπογραφεί ΣΣΕ. Αλλά και ακόμα αν δεν γίνει κατορθωτό να υπογραφούν ΣΣΕ, όλη η δουλειά που θα γίνει αφήνει σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχεια, αποκτάμε πείρα.

Επιδιώκουμε αυτή η απεργία να είναι το έναυσμα μιας σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους, την εργοδοσία, το κράτος, την πολιτική της κυβέρνησης, την ΕΕ και τα μνημόνια που πρέπει να συνεχιστεί.

Για να πετύχουμε αυτό το στόχο πρέπει να κουβεντιάσουμε το περιεχόμενο της απεργίας.

Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε εργοστάσιο, παντού πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι δεν μπορεί κανένας να δουλεύει χωρίς εθνική σύμβαση, χωρίς κλαδική. Να μην αποδεχτούν οι εργαζόμενοι τη κατάργησή τους είτε με νόμο της κυβέρνησης, είτε με τρομοκρατία και βία από την εργοδοσία. Να μην περνάει η λογική ας έχω μια δουλειά και ας είναι με άθλιους όρους. Η υπογραφή της ΣΣΕ αποτελεί βασική προϋπόθεση για την ενότητα της εργατικής τάξης. Αποτελεί μέτωπο πάλης με τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό».

Στα πλαίσια αυτά, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ κάλεσε όλα τα συνδικάτα, άμεσα και ούτε ένα λεπτό καθυστέρηση, να πάρουν όλα τα πρακτικά μέτρα για την επιτυχία της απεργίας και των απεργιακών συγκεντρώσεων. Ταυτόχρονα να αξιοποιηθούν μια σειρά κινητοποιήσεις σε διάφορους κλάδους και χώρους για να προπαγανδιστεί πλατιά η απεργία, να μη μείνει εργάτης χωρίς ενημέρωση και κουβέντα για τη σημασία αυτής της μάχης. Ειδικότερα στις 16 Φλεβάρη οι Λαϊκές Επιτροπές με συγκεντρώσεις και πορείες στις γειτονιές θα προχωρήσουν στην πλατιά ανάδειξη της απεργίας.

Επιπλέον η ΕΓ του ΠΑΜΕ κάλεσε τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές να προχωρήσουν γρήγορα τη συζήτηση στα όργανα των συνδικάτων εκεί που οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία. Να οργανώσουν Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, ιδιαίτερα μέσα σε χώρους δουλειάς, με ειδικό βάρος στους μονοπωλιακούς ομίλους. Να υπάρξει σχέδιο για την αξιοποίηση του υλικού που έχει εκδώσει το ΠΑΜΕ για τη σημασία της ΕΓΣΣΕ και των συλλογικών συμβάσεων. Σχέδιο για τη συσπείρωση δυνάμεων κατά κλάδο και περιοχή. Να ανοίξει συζήτηση σε όλα τα σωματεία είτε κλαδικά, είτε επιχειρησιακά, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα. Εκεί που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι μειοψηφία να επιμείνουν να συζητηθεί το περιεχόμενο της πρότασης και να παρθούν αποφάσεις.

Να αναδειχτούν οι ευθύνες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και η ανάγκη για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, αλλά και να συνδέεται ο αγώνας με την προοπτική που δίνει το ΠΑΜΕ. Να βελτιωθεί η προπαγάνδα των συνδικάτων, να συγκροτηθούν συγκεκριμένες ομάδες σε κάθε συνδικάτο γι' αυτή τη δουλειά, οι παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς να βάζουν εμπόδια στην κυβέρνηση, να αποκαλύπτουν το σχεδιασμό της, να απαντούν στην προπαγάνδα της ότι δήθεν έρχεται η ανάπτυξη..!

Στην εμπειρία των αγώνων που διεξάγουν τα συνδικάτα αναφέρθηκαν συνδικαλιστές στις παρεμβάσεις τους.

Στο σχέδιο δράσης που έχει το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής, με εξορμήσεις, συσκέψεις και γενικές συνελεύσεις, αναφέρθηκε ο Β. Πετρόπουλος σημειώνοντας ότι η ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας που έρχεται δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους αλλά όλους τους δημότες, αφού στις δικές τους πλάτες θα μεταφερθεί το βάρος.

Ο Μανώλης Χαράτσης, από την ΕΥΔΑΠ, τόνισε την ανάγκη συνεχούς αποκάλυψης του επιζήμιου ρόλου που παίζει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Ο Αποστόλης Γαρμπής, από τον κλάδο γάλα - τρόφιμα - ποτά, σημείωσε πως όταν ανοίγει η κουβέντα για τους μισθούς των 300 και 400 ευρώ όλοι καταλαβαίνουν ότι τη λύση σ' ένα τέτοιο πρόβλημα δεν μπορούν να την αναθέσουν σε άλλους, αλλά πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Η Εφη Πετροπούλου, από το φάρμακο, τόνισε ότι η καπιταλιστική κρίση χτυπάει όλον τον κλάδο. Γίνονται απολύσεις, ιδιαίτερα στους ιατρικούς επισκέπτες και έφερε το παράδειγμα μεγάλης εταιρείας που ανακοίνωσε ότι από τους 520 ιατρικούς επισκέπτες θα κρατήσει μόνο 100. Συνολικά, είπε, καταγράφεται αύξηση της εκ περιτροπής και της απλήρωτης εργασίας.

Ο Νίκος Νικολάου, από την «Gold Air» στο αεροδρόμιο, μετέφερε την πείρα από το πώς οργανώθηκε σωματείο στο χώρο για πρώτη φορά και επισήμανε ότι μέσα από τη δράση του, με τη στήριξη και τη βοήθεια του ΠΑΜΕ, συσπειρώνει όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Ενώ ο Στ. Ανδριτσόπουλος μετέφερε την εμπειρία από τη «Νιούρεστ», όπου σύσσωμη η αντίδραση των εργαζομένων απέτρεψε τις αντεργατικές επιδιώξεις της εργοδοσίας.

Ο Νίκος Παπαγεωργίου, από τον επισιτισμό, μίλησε για τη δράση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ που βοήθησαν να αυξηθεί η συσπείρωση των εργαζομένων. Σε γενική συνέλευση προβλήθηκε βίντεο με παραδείγματα από κατακτήσεις και τη γενικότερη δράση του συνδικάτου. Αλλού καθώς δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν όλοι μαζί οι εργαζόμενο έγινε δουλειά τμήμα - τμήμα. Τελικά καταφέραμε, είπε, να γίνουν 63 γενικές συνελεύσεις στους χώρους. Γίνανε κινητοποιήσεις με πρωτόγνωρη μαζικότητα. Από αυτόν τον αγώνα δημιουργήθηκαν ισχυροί δεσμοί μεταξύ των εργαζομένων και με τα σωματεία. Τώρα είναι περισσότεροι αυτοί που ξέρουν πώς να παλέψουν μια απεργία. Και το ζήτημα, συμπλήρωσε, δεν είναι η μια μέρα απεργία. Αυτό που ανησυχεί την εργοδοσία είναι η προετοιμασία γι' αυτή, η αλλαγή των συνειδήσεων.

Ο Βασίλης Σταμούλης, από τους κλωστοϋφαντουργούς, σημείωσε πως στην έκβαση της απεργίας θα μετρήσουν οι δεσμοί που έχει το ΠΑΜΕ με τους χώρους δουλειάς κι έφερε το παράδειγμα των εργατών της «Ελίτ» που όταν έγιναν οι συλλήψεις των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ πήραν αμέσως απόφαση και κατέβηκαν σε απεργία.