...Δίχως τσίπα, πίσω από περίτεχνους όρους («τιτλοποίηση», «ομόλογα», «εμπορεύσιμα»), αβαντάροντας ανοιχτά πολυεθνικές, ζητούν καθαρά το ξεπούλημα του πλούτου του λαού σε όποιον μεγαλοκαρχαρία έχει δυο δεκάρες να δώσει, και να τον αγοράσει για ίδιον όφελος.

Σε ό,τι αφορά το χρέος του μεγάλου κεφαλαίου που έχουν φορτώσει στον ελληνικό λαό, συμψηφισμό ενός μέρους του ζητά η Χρυσή Αυγή. Το υπόλοιπο (επίσης μεγάλο) το αφήνει να το πληρώσει πάλι ο λαός. Εξ ου και στο «επικαιροποιημένο πολιτικό πρόγραμμά» τους τα φασιστοειδή ζητούν διαγραφή μόνο εκείνου του κομματιού του χρέους που θα κριθεί «παράνομο» και «επαχθές» (αντικειμενικά ό,τι δεχτούν και οι ξένοι δανειστές και οργανισμοί ότι είναι τέτοιο). Λες και τα πλατιά λαϊκά στρώματα καρπώθηκαν το υπόλοιπο. Ωστόσο, τα καταδικάζει να το αποπληρώσουν προς τέρψη μεγαλοτραπεζιτών, «επενδυτών», κάθε είδους κορακιών των «αγορών». Επιπλέον, αναγνωρίζει όλα τα χρέη, επίσης υπέρογκα, έως το 1973: «Η Χρυσή Αυγή προτείνει (...) διαγραφή του παράνομου και επαχθούς χρέους της χώρας (...) Η Χρυσή Αυγή στοχεύει στον άμεσο λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους και όλων των δανειακών συμβάσεων από το 1974 μέχρι σήμερα (...) θα προκύψει επισήμως ποιο μέρος του χρέους είναι παράνομο και επαχθές, το οποίο και το κράτος μας θα αρνηθεί να αποπληρώσει».

Στην πραγματικότητα βάζει το λαό να πληρώσει το χρέος των μεγαλοεπιχειρηματιών και μετά το «παίζει» τάχα φιλολαϊκή και αντιμνημονιακή. Ο λαός να αποκαλύπτει τις βρωμιές της παντού, να την καταγγέλλει και απομονώνει σε κάθε ευκαιρία.