Από παλιότερη παρέμβαση του ΚΚΕ στο ΕΙΑΑ

Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο λόγω της υποχρηματοδότησης: Τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, ελλιπής θεραπεία, ακόμα και κακή σίτιση ή βλάβες των ασανσέρ, με αποτέλεσμα να γίνονται ατυχήματα και οι ασθενείς να χάνουν θεραπείες ή να τους ανεβοκατεβάζουν οι δικοί τους με τα χέρια. Αναφορικά με τις θεραπείες η ΣΕΑΑΝ σημειώνει πως ένα κανονικό πρόγραμμα αποκατάστασης προϋποθέτει από 4-6 ώρες την ημέρα, όμως πολλοί στο ΕΙΑΑ δεν καταφέρνουν να κάνουν ούτε μία ώρα, ενώ το καλοκαίρι φτάνουν να γίνονται θεραπείες μία ώρα κάθε τρεις ημέρες.

Το ΕΙΑΑ είναι το μεγαλύτερο δημόσιο κέντρο αποκατάστασης αφού διαθέτει 130 δημόσια κρεβάτια αποκατάστασης από τα 200 της χώρας, ενώ σύμφωνα με επιστημονικές εκτιμήσεις χρειάζονται 2.000 κρεβάτια αποκατάστασης. «Δηλαδή, χρειάζονται τουλάχιστον άλλα 13 ακόμα κέντρα αποκατάστασης, σε κάθε περιφέρεια, κατάλληλα εξοπλισμένα και στελεχωμένα με όλο το απαραίτητο ειδικευμένο και βοηθητικό προσωπικό για να καλυφθούν οι ανάγκες των ασθενών. Ομως κατ' απαίτηση των επιχειρηματιών του χώρου από το 1996 που συμφώνησαν με την τότε κυβέρνηση να μην ανοίξει και δεν έχει από τότε ανοίξει κανένα δημόσιο κρεβάτι αποκατάστασης, αντιθέτως έχουν ανοίξει αρκετά μικρά ή μεγάλα ιδιωτικά κέντρα διευκολύνοντας έτσι τη γιγάντωση της επιχειρηματικής δράσης σ' αυτό τον ευαίσθητο τομέα της Υγείας και της Πρόνοιας. Γιατί ξέρουν ότι ο γονιός, ο αδερφός, ο συγγενής θα πουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει για να ξαναδεί το δικό του άνθρωπο που σώθηκε από ένα εργατικό ή τροχαίο ατύχημα ή βαρύ εγκεφαλικό να ξαναπερπατήσει, να μπορέσει να αυτο-εξυπηρετείται ή και να ξαναγυρίσει στη δουλειά του», υπογραμμίζει.

Με τη συγχώνευσή του με το ΚΑΤ - καταγγέλλει η ΣΕΑΑΝ - «το ΕΙΑΑ, μετατράπηκε σε παράρτημα του ΚΑΤ για να προχωρήσει η συρρίκνωσή του, κλείσιμο εργαστηρίων, κατάργηση κρεβατιών, μείωση προσωπικού, παραπέρα υποβάθμιση υπηρεσιών», τονίζει και καταλήγει πως τεράστιες ευθύνες έχει και το ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΕΙΑΑ, που αντί να εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και των ασθενών ανέχεται και στηρίζει την πολιτική διάλυσης του ιδρύματος.