«Με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ιδιαίτερα τη διασφάλιση φθηνής λαϊκής κατανάλωσης, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, τη θωράκιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ειρήνης στην περιοχή, την αύξηση της ασφάλειας του ενεργειακού εφοδιασμού, η διακρατική συμφωνία δεν δικαιολογεί τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Απ' τη διέλευση του συγκεκριμένου ιδιωτικού αγωγού, στην περίπτωση που υλοποιηθεί, δε διασφαλίζονται προνομιακοί όροι τιμολόγησης, ούτε ανάλογη δέσμευση διερχόμενων ποσοτήτων φυσικού αερίου για την εγχώρια κατανάλωση, σε επίπεδο που θα συνέβαλλε και στη γενικότερη διαπραγμάτευση μείωσης του μεγάλου κόστους των ενεργειακών εισαγωγών.

(...) Η χώρα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στο κουβάρι των ευρωατλαντικών και ρωσικών ενεργειακών σχεδίων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και οδών μεταφοράς, στον ανταγωνισμό ρωσικών και αζέρικων εταιρειών (...) Η υλοποίηση κάθε σχετικού έργου δεν εντάσσεται σε ένα συνολικό σχέδιο αναβάθμισης του εγχώριου συστήματος μεταφοράς και διανομής του φυσικού αερίου με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες (...) Προτάσσεται ένα σχέδιο που δε διασφαλίζει μέχρι στιγμής δυνατότητα διακλάδωσης από το έδαφος της Ελλάδας προς την ευρύτερη περιοχή. Οι συγκεκριμένες επιλογές δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης εθνικής ενεργειακής πολιτικής, ούτε επιπολαιότητας και ανικανότητας της ελληνικής ενεργειακής διπλωματίας. Αντίθετα, αποτελούν επιλογές και συνέπειες της αστικής πολιτικής που υπηρετεί τα στρατηγικά συμφέροντα των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων στο πλαίσιο της "απελευθερωμένης" αγοράς και των δεσμεύσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (...) Η αστική πολιτική ανάδειξης της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο, δε συμβάλλει στη λαϊκή ευημερία, αλλά στη διασφάλιση ενός γεωγραφικού χώρου διέλευσης αγωγών προς όφελος κοινοπραξιών ισχυρών ομίλων.

(...) Για τη διασφάλιση αμοιβαία επωφελούς διακρατικής συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα απαιτείται αλλαγή πορείας, ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης της οικονομίας, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των εγχώριων πηγών Ενέργειας και του φυσικού πλούτου, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και λαϊκό έλεγχο, αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Σ' αυτό το πλαίσιο, μπορεί να λειτουργήσει ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ο οποίος θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και θα αξιοποιεί σ' αυτήν την κατεύθυνση τη διακρατική συνεργασία για την ανάπτυξη ενεργειακών δικτύων καθώς και για συστηματική έρευνα των εγχώριων πηγών» (από την παρέμβαση του Μάκη Παπαδόπουλου στην ημερίδα για τον αγωγό ΤΑΡ / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ).