«Ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού. Ποιος το σταματάει, ποιος;..». Ατέλειωτες ώρες αγωνιστικής ανά(σ)τασης και αγαλλίασης προχτές στο κέντρο της Αθήνας, σε όλες τις πόλεις της χώρας. Οι εργαζόμενοι βγήκαν δυναμικά στο προσκήνιο και έβαλαν ανεξίτηλα τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις. Ηταν μια έμπρακτη απόδειξη της γνωστής αλήθειας, όταν ο λαός θέλει μπορεί, την οποία με πάθος πιστεύουν οι κομμουνιστές. Τίποτα μετά τη συνειδητή λαϊκή διαδήλωση δεν είναι όπως πριν. Οι εργαζόμενοι απέδειξαν περίτρανα ότι δεν είναι άβουλα υποζύγια των αντιλαϊκών μέτρων. Προχώρησαν με μια επίδειξη δύναμης, που έκανε πολλούς στην αντίπερα όχθη να χάσουν τον ύπνο τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι θα επιχειρήσουν να εκτονώσουν και χειραγωγήσουν την πρωτοφανή εκδήλωση λαϊκής αγανάκτησης. Ομως δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι πολύ πιο δύσκολα από ποτέ. Οι εργαζόμενοι μέτρησαν τη δύναμή τους και συνειδητοποίησαν ότι αυτοί μπορούν να επιβάλουν τις λύσεις που τους συμφέρουν. Και αυτή τη δύναμή τους δε θα αφήσουν κανένα να τη μειώσει ή ξοδέψει άσκοπα σε στημένους «διαλόγους». Θα περιφρουρήσουν την ταξική τους ενότητα και θα τραβήξουν μπροστά. Τα δύσκολα, ναι, είναι μπροστά. Βρίσκονται όμως σε πολύ καλύτερες θέσεις. Είναι πολύ πιο δυνατοί.