Στήνονται, λοιπόν, διάφορες παγίδες για το λαό σε νέα σχήματα και κυβερνήσεις «συνεργασίας», όλα φτιαγμένα από τα ίδια παλιά υλικά του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος. Ξαναζωντανεύουν το διπολισμό (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ), μαγειρεύουν τη νέα κεντροαριστερά, προσπαθούν να δημιουργήσουν νέες εφεδρείες, νέα εναλλακτικά σχήματα διακυβέρνησης, να αναβαπτίσουν στελέχη των αστικών κομμάτων που έχουν άμεση ευθύνη για την αντιλαϊκή επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Και όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα σκανδαλολογίας, βυζαντινολογίας κ.λπ. Βεβαίως, όλα αυτά δεν αποσκοπούν μόνο στο να αποπροσανατολίσουν και να παγιδέψουν το λαό, εκφράζουν και αντιθέσεις μέσα στο ίδιο το κεφάλαιο και στο πολιτικό του προσωπικό, σχετικά με την πολιτική διαχείρισης της κρίσης και μάλιστα σε συνθήκες που οξύνεται η διαπάλη για τις προοπτικές της Ευρωζώνης κ.λπ.

Σε αυτές τις συνθήκες, έχουν μεγάλη αξία όσα σημειώνει το ΚΚΕ:

Αυτό που αποτελεί επιτακτική ανάγκη είναι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να μετακινηθούν και να εγκαταλείψουν τα κόμματα της ΕΕ και του κεφαλαίου, που ψήφιζαν και στήριζαν μέχρι τις περσινές εκλογές. Να στρατευθούν με το ΚΚΕ στη συγκρότηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα βάλει εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα και θα ανοίξει το δρόμο για μια πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.