Αλλη μια έκθεση οργάνου της ΕΕ, αυτή τη φορά της Κομισιόν, αναδεικνύει τις συζητήσεις και τις αντιθέσεις που εντείνονται στο εσωτερικό της ΕΕ για το μείγμα διαχείρισης. Η «Ετήσια επισκόπηση για την απασχόληση και τις κοινωνικές εξελίξεις 2013» προβλήθηκε με πηχυαίους τίτλους από τμήμα των αστικών εφημερίδων, υποστηρίζοντας ότι η Κομισιόν «καταγγέλλει την τρόικα», με στόχο να δημιουργηθούν αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι είναι δυνατόν να αλλάξει η ΕΕ, να γίνει φιλολαϊκή...

Η εν λόγω έκθεση της Κομισιόν, η οποία θα αξιοποιηθεί και στην προετοιμασία της «Ετήσιας Επισκόπησης Ανάπτυξης 2014» στο πλαίσιο της διαδικασίας του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», παραδέχεται την εξάπλωση της επίσημης φτώχειας και της ανεργίας σε ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού της ΕΕ. Ολοφάνερα προκύπτουν οι αγωνίες τους και οι αποκλίσεις από τους στόχους που μπαίνουν με τη στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την ανταγωνιστικότητα, ενώ επί της ουσίας βρίσκονται αντιμέτωποι με τις αντιφάσεις της πολιτικής σε όφελος των μονοπωλίων, η οποία και διαμορφώνει συνθήκες μόνιμης εξαθλίωσης για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουν να απομακρύνονται οι στόχοι που αφορούν τη «βιώσιμη ανάπτυξη», τη δημιουργία νέων και «ποιοτικών» θέσεων εργασίας που να διασφαλίζουν στους εργαζόμενους έστω και τα απολύτως απαραίτητα για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών τους.

Συγκεκριμένα, στην έκθεση της Κομισιόν επισημαίνονται τα εξής:

-- Η παρατεταμένη οικονομική και κοινωνική κρίση που πλήττει όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ αλλά σε διαφορετικό βαθμό, ενώ από το το 2013 διεφάνησαν τα «πρώτα δειλά σημάδια οικονομικής ανάκαμψης». Τονίζουν ότι «η οικονομική ανάπτυξη είναι απίθανο να συνοδευτεί με πολλές θέσεις εργασίας, χωρίς συνεχείς μεταρρυθμίσεις» και ειδικότερα με «πιο αποτελεσματική δημόσια στήριξη των επενδύσεων».

-- Οι αποκλίσεις μεταξύ των χωρών διευρύνονται, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Οι χώρες του Νότου έχουν πληγεί ιδιαίτερα, ενώ η υψηλή ανεργία, η αύξηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού σε πολλά κράτη έχουν «διαβρώσει την εμπιστοσύνη στη νομισματική ένωση και συνολικά στην ΕΕ». Σε αυτό το πλαίσιο σημειώνουν ότι η μακροοικονομική αστάθεια, η μείωση της απασχόλησης και οι κοινωνικές αποκλίσεις «θα μπορούσαν να βάλουν σε κίνδυνο τη λειτουργία της ΟΝΕ και τους βασικούς στόχους της ΕΕ, όπως ορίζονται στις Συνθήκες».

-- Η εξεύρεση θέσης εργασίας μπορεί να βοηθήσει την έξοδο από την επίσημη φτώχεια μόλις το 50% των προσλαμβανομένων. Σημαντικό ρόλο παίζουν το είδος της εργασίας, η σύνθεση του νοικοκυριού και η εργασιακή κατάσταση του οικογενειακού εταίρου.

-- Από το 2007 η επίσημη φτώχεια στην ΕΕ βρίσκεται σε ανοδική τροχιά, έναντι περιορισμένης μείωσης σε αρκετά άλλα κράτη του ΟΟΣΑ.

-- Από το 2011 καταγράφεται και μείωση των κοινωνικών δαπανών, ενώ προτείνεται «να εξεταστεί ο ρόλος των δαπανών κοινωνικής προστασίας ως σταθεροποιητικού παράγοντα» στην οικονομία.

-- Τα φαινόμενα της αδήλωτης εργασίας στην ΕΕ παραμένουν σε σχετικά υψηλά επίπεδα αλλά, «κατά αξιοπερίεργο τρόπο», στα ίδια επίπεδα που υπήρχαν πριν την κρίση. Σε αυτό το πλαίσιο κάνουν λόγο για την «αποδυνάμωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης».

-- Σε ορισμένες χώρες, μεγάλο τμήμα των ανέργων καλύπτεται αποκλειστικά από τη στήριξη μελών του νοικοκυριού.

-- Σημειώνουν ότι «η εκκολαπτόμενη οικονομική ανάκαμψη παραμένει εύθραυστη».