Το ΚΚΕ πιστεύει ότι η αναχρονιστική διάκριση μεταξύ ΑΕΙ - ΤΕΙ πρέπει να ξεπεραστεί με την ένταξη των ΤΕΙ στα ΑΕΙ, ξεκαθαρίζοντας, ταυτόχρονα, και μέσα από ποιες διαδικασίες και προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αυτή. Την επισήμανση αυτή έκανε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στην παρέμβασή της κατά τη χτεσινή, πρώτη μέρα συζήτησης του σχετικού νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας, τονίζοντας ότι για το ΚΚΕ «κριτήριο της ένταξης των ΤΕΙ στα ΑΕΙ πρέπει να είναι το επιστημονικό αντικείμενο της κάθε σχολής ή τμήματος των ΤΕΙ, σε συνδυασμό βεβαίως με τις κοινωνικοοικονομικές ανάγκες και την ανάπτυξη της επιστήμης».

Η Αλ. Παπαρήγα ξεκίνησε την ομιλία της υπογραμμίζοντας τη γενική θέση και αντίληψη του Κόμματος, βάσει της οποίας κρίνει και απορρίπτει το νομοσχέδιο, «για να ξεκαθαριστεί, όπως τόνισε, για μια ακόμη φορά ότι το ΚΚΕ και στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν δεν υιοθέτησε θέση τέτοια που περιέχεται στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο και επομένως δεν είναι ανακόλουθο και με το παρελθόν». Σταχυολογώντας η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε:

«Εμείς θεωρούμε ότι είναι υπαρκτό το πρόβλημα της αναχρονιστικής διάκρισης ΤΕΙ - ΑΕΙ σαν μια πλευρά και όχι η μοναδική του οξυμένου εκπαιδευτικού προβλήματος της Παιδείας που έχει η χώρα μας σήμερα.

Πιστεύουμε ότι αυτή η αναχρονιστική διάκριση πρέπει να ξεπεραστεί με την ένταξη των ΤΕΙ στα ΑΕΙ, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα και μέσα από ποιες διαδικασίες και προϋποθέσεις μπορεί να γίνει αυτή. Για μας κριτήριο της ένταξης των ΤΕΙ στα ΑΕΙ πρέπει να είναι το επιστημονικό αντικείμενο της κάθε σχολής ή τμήματος των ΤΕΙ, σε συνδυασμό βεβαίως με τις κοινωνικοοικονομικές ανάγκες για την ανάπτυξη της επιστήμης. Ολο αυτό το σκεπτικό μας υποτάσσεται στο πώς εμείς βλέπουμε το γενικότερο προγραμματισμό αναγκών της κοινωνίας.

Κατά τη γνώμη μας κάνετε μια τέτοια προσπάθεια, δηλαδή το νομοσχέδιο που έρχεται εδώ οπωσδήποτε υπηρετεί έναν ορισμένο προγραμματισμό κοινωνικών, οικονομικών αναγκών, μόνο που αυτές οι ανάγκες δεν είναι ενιαίες, δεν είναι ίδιες για την κοινωνία γενικά. Εδώ εκφράζονται ριζικά διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις. Και δεν αναφέρομαι σε προσωπικό επίπεδο, αλλά στο ποιες είναι αυτές οι ανάγκες, ποιους υπηρετούν ή να το πω αλλιώς εκφράζονται αντιπαρατιθέμενες απόψεις διαφορετικών κοινωνικοταξικών συμφερόντων. Οπωσδήποτε όμως το νομοσχέδιο το οποίο φέρνετε υπηρετεί συγκεκριμένες ανάγκες, με τις οποίες έχουμε ριζική διαφωνία.

Η επαγγελματική ειδίκευση, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να αποκτάται σε ένα διακριτό σύστημα δημοσίων επαγγελματικών σχολών, οι οποίες θα παρέχουν υψηλού επιπέδου επαγγελματική μόρφωση για ειδικότητες που δεν απαιτούν ανώτατη εκπαίδευση.

Εγώ δεν αποκλείω σε κάποια στιγμή να συμπέσουμε όλοι σε αυτή την αντίληψη της ένταξης των ΤΕΙ στα ΑΕΙ. Αυτό που κάνετε εσείς δεν είναι ένταξη των ΤΕΙ στην ανώτατη παιδεία. Είναι ψευτοανωτατοποίηση, η οποία στην ουσία βάζει και μια άλλη πλευρά, την υποβάθμιση των ΑΕΙ.

Εγώ λέω θεωρητικά ότι μπορεί να πείσει ο ένας τον άλλον και να έχουμε την ίδια σύμφωνη γνώμη. Οι ουσιαστικές διαφορές υπάρχουν και θα υπάρξουν στο ποιον προγραμματισμό κοινωνικών και οικονομικών αναγκών υπηρετεί αυτή η ανώτατη παιδεία.

Βέβαια, σήμερα δυστυχώς αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να γίνει διότι δεν έχουμε να κάνουμε με μετατροπή των ΤΕΙ σε ΑΕΙ και δεν έχουμε να κάνουμε με ξεπέρασμα ή υπέρβαση αυτής της αναχρονιστικής διάκρισης. Να βάλω και μια άλλη πλευρά. Ο καθορισμός του επιστημονικού αντικειμένου των ΤΕΙ -για να μιλήσω με μεγαλύτερη ακρίβεια- των διαφόρων σχολών των ΤΕΙ δεν είναι ένα ζήτημα της καθαρής επιστήμης.

Εχει και κοινωνικές και οικονομικές και πολιτικές παραμέτρους, χωρίς να υποτιμώ ότι οπωσδήποτε το κριτήριο της επιστήμης έχει και μια σχετική ιδιαιτερότητα ή ως ένα βαθμό και την αυτοτέλειά του. Εμείς δεν υποστηρίζουμε να βάλουμε τα ΤΕΙ μέσα στα ΑΕΙ συλλήβδην, ούτε υποστηρίζουμε στο όνομα, αν θέλετε της υποχώρησης κάτω από πιέσεις αιτημάτων - δε θα τα έλεγα εγώ συντεχνιακά, είναι κάποια συγκεκριμένα αιτήματα - να συμφωνήσουμε να μπουν τα ΤΕΙ μέσα στα ΑΕΙ και να αποτελέσουν μια ιδιαίτερη τεχνολογική κατεύθυνση μέσα στα πλαίσια των ΑΕΙ.

Εμείς δε συμφωνούμε με αυτό. Εδώ, όμως, ξεκινάμε πέρα από το επιστημονικό αντικείμενο και από τον προγραμματισμό των κοινωνικών αναγκών υπέρ του λαού. Αν συμφωνήσουμε για παράδειγμα ότι σήμερα υπάρχει ανάγκη - και υπάρχει και επιστημονικό αντικείμενο σε αυτό- να προγραμματιστούν όχι με διοικητικά μέτρα, αλλά να προγραμματιστεί π.χ. η «παραγωγή» επιστημόνων, οι οποίοι θα είναι σε θέση να μελετούν φέρ' ειπείν το ζήτημα του επαγγελματικού κινδύνου ή να το πω αλλιώς του κινδύνου εργατικών ατυχημάτων ή των επαγγελματικών ασθενειών, οι οποίες πολλαπλασιάζονται και αυξάνονται στις σημερινές συνθήκες, παρά το γεγονός ότι η γνώση, η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν ανέβει σε υψηλά επίπεδα, εάν λοιπόν έχουμε ανάγκη να προγραμματίσουμε την «παραγωγή» τέτοιων επιστημόνων, σημαίνει ότι εκεί θα καθορίσουμε το επιστημονικό αντικείμενο, ποιες σχολές θα υπηρετήσουν αυτό το στόχο στην ανώτατη Ααιδεία ή αν θέλετε μπορεί να υπάρχουν και συμπληρωματικές διαδικασίες που μπορεί να μην υπάγονται στην ανώτατη Παιδεία, αλλά να υπηρετηθούν με δημόσιες σχολές όπως λέμε επαγγελματικές, μεταλυκειακές.

Επομένως το κριτήριο δεν είναι γενικό και αφηρημένο.

Αν π.χ. θεωρούμε ότι στην Ελλάδα το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης είναι πρώτη προτεραιότητα, ή μάλλον μέσα στις πρώτες προτεραιότητες, σημαίνει ότι κάνουμε μία ολόκληρη μελέτη, με βάση τη σημερινή κατάσταση και την αναχρονιστική διάκριση ΑΕΙ και ΤΕΙ και επομένως επιφέρουμε εκείνες ή τις άλλες αλλαγές. Αυτό που κάνει σήμερα η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση, αν θέλετε, με λάθη ενδεχομένως ή αστοχίες σε τέτοιου τύπου αναπροσαρμογή. Στην ουσία τα ΤΕΙ παίρνουν τον τίτλο Ανώτατα Ιδρύματα μη πανεπιστημιακά. Τι σημαίνει μη πανεπιστημιακά; Επομένως στα ΤΕΙ αναπαράγεται, αν θέλετε, η αναχρονιστική διάκριση και με αυτήν την ψευτοανωτατοποίηση.

Κατά τη γνώμη μας ισχύει ότι κάνετε αναγκαίες αναπροσαρμογές που έχουν σχέση με την οικονομία. Και από αυτήν την άποψη οι επιλογές σας είναι συνεπείς με τη γενικότερη πολιτική σας. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι εμείς μπορούμε να σας βαθμολογήσουμε για τη συνέπειά σας με τη γενικότερη πολιτική.

Η ουσία είναι η εξής: Στις σημερινές συνθήκες υπάρχει η ανάγκη και για ένα ορισμένο επιστημονικό δυναμικό υψηλού επιπέδου, ενδεχομένως και κατά πάσα πιθανότητα ποσοτικά λιγότερο από αυτό που παράγει η ελληνική κοινωνία, το οποίο επιστημονικό προσωπικό θα είναι τα στελέχη των επιχειρήσεων, τα στελέχη στον τομέα της γενικής και εφαρμοσμένης έρευνας, ένα επιστημονικό δυναμικό το οποίο θα παίξει και κοινωνικό ιδεολογικό και πολιτικό ρόλο. Και υπάρχει η ανάγκη για ένα φτηνό εργατικό δυναμικό με πιο ανεβασμένο επίπεδο γνώσεων από ό,τι ήταν στο παρελθόν, το οποίο θα υπηρετήσει τις ανάγκες της ευελιξίας της εργασίας στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς. Αυτό πάτε να υπηρετήσετε κατά τη γνώμη μας με αυτό το νομοσχέδιο.

Διότι, οπωσδήποτε η ανάπτυξη της επιστήμης και συγκέντρωση του κεφαλαίου, οι συγχωνεύσεις και οι εξαγορές, όλα αυτά τα φαινόμενα τα οποία εσείς λέτε παγκοσμιοποίηση και εμείς τα λέμε κάπως αλλιώς, έχουν δημιουργήσει τη δυνατότητα με λιγότερο επιστημονικό δυναμικό να βγαίνουν τα κέρδη και με περισσότερο ευέλικτο εργατικό δυναμικό αυτά τα κέρδη να σταθεροποιούνται και να αναπαράγονται.

Οι ανάγκες, λοιπόν, της αγοράς επιβάλλουν αυτές τις αλλαγές και στο ξεπέρασμα μιας αναχρονιστικής διάκρισης μεταξύ ΑΕΙ και ΤΕΙ που δε βόλευε τη σημερινή πολιτική. Αναμφισβήτητα είναι στο πνεύμα της Μπολόνια δεν το συζητάμε και δε μας πείθει το γεγονός που μας καθησυχάζετε ότι η Μπολόνια δεν είναι υποχρεωτική. Να το δεχτώ. Εγώ να δεχτώ ότι και πολλές κατευθύνσεις της ΕΕ δεν είναι υποχρεωτικές. Οταν εμείς λέμε ότι είναι υποχρεωτικές αυτές οι επιλογές δεν το λέμε κατ' ανάγκην ότι προέρχονται από το γεγονός ότι υπάρχει ένα κείμενο, το οποίο η κυβέρνηση υπογράφει, αλλά είναι υποχρεωτικές με την έννοια ότι αυτά συμφέρουν το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτά συμφέρουν την καπιταλιστική οικονομία.

Βεβαίως, μπορεί να γίνουν μη υποχρεωτικές για όσους θέλουν να αντιπαλέψουν και να αντισταθούν σε αυτήν την πολιτική. Η ουσία, λοιπόν, αυτού του νομοσχεδίου είναι ότι υπηρετεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, υπηρετεί την οικονομία της αγοράς, όπως λέγεται, για να χρησιμοποιήσω αυτούς τους όρους, υπηρετεί την ανάγκη να σταθεροποιηθούν νέες μορφές αυξημένης εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού και στο εργατικό εμείς βάζουμε και το επιστημονικό δυναμικό. Και δε βάζουμε μόνο αυτό που συνήθως, και κακώς, ταυτίζεται εργατικό δυναμικό με τους εργάτες χαμηλής ή περιορισμένης ειδίκευσης».

Αναφερόμενη ειδικά στο νομοσχέδιο η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, εξήγησε αναλυτικά τη θέση του Κόμματος:

«Η θέση μας είναι απορριπτική σε αυτό το νομοσχέδιο. Είμαστε υπέρ της ένταξης των ΤΕΙ στα ΑΕΙ, με κριτήριο το επιστημονικό αντικείμενο, με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, τον προγραμματισμό, αν θέλουμε των κοινωνικών οικονομικών εξελίξεων υπέρ του λαού. Βεβαίως, αυτό είναι μια πολύ γενική τοποθέτηση, όταν θα γίνει η συζήτηση κατά άρθρο είμαι βέβαιη ότι οι βουλευτές του ΚΚΕ θα δώσουν πιο επιμερισμένες αναλύσεις στο τι εννοούμε επιστημονικό αντικείμενο. Εν πάση περιπτώσει αυτές είναι οι σταθερές αρχές που αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα και ουδέποτε είχαμε υποστηρίξει μια τεχνητή ένταξη των ΤΕΙ στα ΑΕΙ συλλήβδην, όπως και αν είναι, ανεξάρτητα από το επιστημονικό αντικείμενο και τις κοινωνικές ανάγκες.

Δεύτερο ζήτημα που θέλουμε να θέσουμε και κυρίως να αποδείξουμε ότι αυτό που γίνεται όχι μόνο θα δημιουργήσει αναπαραγωγή των οξυμένων προβλημάτων, αλλά τα προβλήματα θα εμφανιστούν τα επόμενα χρόνια και θα πάρουν εκρηκτική μορφή. Λέει ο υπουργός ότι με την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, χωρίς να είναι πανεπιστημιακά ιδρύματα, πετυχαίνεται η εξίσωση των τίτλων των αποφοίτων με εκείνους που ισχύουν στην ΕΕ.

Να μας επιτρέψετε να πούμε ότι τυπικά μπορεί να γίνει αυτό. Η εξίσωση όμως σημαίνει εξίσωση στην ανεργία, εξίσωση στη μερική απασχόληση και σε όλα τα άλλα, τα οποία γνωρίζουμε σήμερα όσον αφορά την απασχόληση. Τέτοιου είδους εξίσωση θα είναι. Εξίσωση τυπικών δικαιωμάτων, ναι. Στη χώρα μας όμως, στην ΕΕ και διεθνώς δεν πάσχουμε από αναγνώριση των ίσων δικαιωμάτων. Πάσχουμε από το γεγονός ότι τα ίσα δικαιώματα δεν μπορούν να υλοποιηθούν σε μια κοινωνία ταξικής ανισότητας και μάλιστα σε μια περίοδο έντασης της εκμετάλλευσης. Τυπικά μπορεί - το ξαναλέμε- να υπάρχει εξίσωση. Ας το σκεφθούμε όμως κιόλας.

Κατά τη γνώμη μας δε θα υπάρχει ούτε τυπική εξίσωση. Γιατί; Διότι ταυτόχρονα αυτή η διαδικασία που εξελίσσεται σήμερα - στα πλαίσια της ΕΕ, στα πλαίσια της Μπολόνια -ανεξαρτήτως της τυπικής υποχρεωτικότητας- είναι ότι οδεύουμε σε μια κατηγοριοποίηση ιδρυμάτων. Και ήδη αυτή υπάρχει και στη χώρα μας και σε εθνικό επίπεδο και σε διεθνικό, για να μην πούμε ότι υπάρχει κατηγοριοποίηση και ανισότητα και ανισομέρεια και στα πλαίσια ενός ενιαίου πανεπιστημιακού ιδρύματος.

Τα πράγματα οδεύουν ολοταχώς στην εξής βάση σε εθνικό επίπεδο: Θα έχουμε ΤΕΙ ανώτερης ταχύτητας, και ΤΕΙ κατώτερης ταχύτητας. Με βάση, αν θέλετε, την περιφέρεια, με βάση τη χωροταξική κατανομή; Οχι μόνο. Μπορεί δύο ή τρία πανεπιστημιακά ιδρύματα στην Ελλάδα να είναι υψηλής ταχύτητας. Ολα τα άλλα θα είναι περιθωριοποιημένα. Θα έχουμε ίσους τίτλους σπουδών, αλλά στην αγορά αυτοί οι τίτλοι σπουδών δε θα έχουν καμία αξία. Και αυτό ήδη συντελείται στη Μεγάλη Βρετανία π.χ., η οποία πρώτη ξεκίνησε το πνεύμα της Μπολόνια και σε άλλες χώρες μέλη της ΕΕ - στην Ελλάδα μπορεί να μην είναι τόσο επισημοποιημένο, αλλά είναι ήδη οξυμένο - όπως επίσης ισχύει στις ΗΠΑ κλπ.».

«Θα πρέπει να σκεφθούμε και μια άλλη πλευρά. Δεύτερης και τρίτης ταχύτητας ξένα πανεπιστήμια κάνουν θυγατρικές σχολές στην Ελλάδα. Τα αμέσως επόμενα χρόνια - για να μην πω ότι ίσως έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες- θα έχουμε θυγατρικές σχολές τεχνολογικών ιδρυμάτων ή ανώτατων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, που θα ανήκουν όμως σε ισχυρά πανεπιστήμια ή τεχνολογικά ιδρύματα των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας - όχι σε αυτά της δεύτερης ποιότητας που έχουμε τώρα- τα οποία, βεβαίως, μέσα σε συνθήκες αγοράς υπάρχουν και στον τομέα της Παιδείας- θα περιθωριοποιήσουν και σημαντικά πανεπιστημιακά ιδρύματα και σημαντικά ιδρύματα ΤΕΙ.

Επομένως, δεν πρέπει να δούμε τα πράγματα όπως έχουν σήμερα. Πρέπει να δούμε ότι τα πράγματα τρέχουν προς μια κατεύθυνση, όπου θα υπάρχει συνολική περιθωριοποίηση. Και μάλιστα με τον τρόπο που πάτε να λύσετε το ζήτημα των μεταπτυχιακών, με τη διάκριση γενικής έρευνας και εφαρμοσμένης έρευνας, θα δοθεί η δυνατότητα να μπουν στον ανταγωνισμό έναντι των ΤΕΙ και τα θυγατρικά ξαναλέμε ιδρύματα ξένων πανεπιστημίων, αλλά και όλο αυτό το συνονθύλευμα των ΙΕΚ που έχουμε σήμερα στην Ελλάδα.

Δε θέλω να σταθώ περισσότερο σε αυτό. Θέλω να βάλω και έναν άλλο προβληματισμό, ο οποίος μοιάζει θεωρητικός αλλά έχει πάρα πολλές πρακτικές πλευρές και κυρίως καλύπτει, συγκαλύπτει ηθελημένα ή αθέλητα μία βαθύτερη αντιδραστικοποίηση που προωθείται σήμερα στη χώρα μας πολύ βαθύτερη και πολύ πιο επικίνδυνη.

Για παράδειγμα, λέγεται ότι πρέπει να προσαρμοστεί η Παιδεία μας στις εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας. Πιθανόν, κύριε υπουργέ, να βρείτε και δικές μου ομιλίες που να θέτουν το θέμα «επιστήμη και τεχνολογία», γιατί ξέρετε ότι εύκολα κανείς μπορεί να υιοθετήσει σχήματα με όρους που έχουν μια δύναμη και κυριαρχούν ακόμα και όταν στο βάθος δεν τις πιστεύει.

Τι θα πει επιστήμη και τι τεχνολογία; Αυτή η διάκριση είναι φανερή μέσα στο νομοσχέδιο. Είναι εμφανέστατη. Δηλαδή, η τεχνολογία δεν προκύπτει από την επιστήμη; `Η είναι κανένας περιούσιος κλάδος της επιστήμης; Αυτά ειλικρινά δεν τα λέω με τη θεωρητική έννοια του όρου, με την οποία, αν θέλετε, μπορεί να συμφωνήσετε και μαζί μου αλλά με αυτό που υποβόσκει.

Η κοινωνία της γνώσης και της πληροφορίας. Δεν πιάνω την ουσία του θέματος, όπου πάμε να αποϊδεολογικοποιήσουμε κοινωνίες και τον τρόπο παραγωγής κλπ. αλλά εν πάση περιπτώσει τι θα πει γνώση και πληροφορία; Οι όροι, βεβαίως, δεν ταυτίζονται. Πίσω, όμως, από αυτά τα συνθήματα να το πω έτσι - που ξαναλέω για άλλη μία φορά μπορείτε να βρείτε και δικά μου κείμενα όπου να τα λέω, δεν είμαι άμοιρη ευθυνών σε αυτά - αναπαράγονται σκέψεις και ιδέες που συνεπάγονται και συγκεκριμένες πρακτικές.

Η αποθέωση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Υπάρχει ή δεν υπάρχει αντικοινωνική χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας, για να συνεχίσω αυτήν την ψευτοδιάκριση των όρων; Υπάρχει. Αυτό δεν είναι πολιτικό θέμα; Δηλαδή, το ζήτημα είναι μόνο ότι κάνουμε ένα νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ να τα εκσυγχρονίσουμε με βάση τις εξελίξεις; Ποιες εξελίξεις; Ενα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία των σύγχρονων εξελίξεων είναι η αντικοινωνική η αντιλαϊκή χρήση της επιστήμης.

Υπάρχει η άλλη πλευρά: Η αποδέσμευση της επιστήμης από το επάγγελμα, από την ειδίκευση. Λέει π.χ. το νομοσχέδιο ή μάλλον για την αλήθεια των λεγόμενων το είπατε στην αρμόδια επιτροπή ότι εμείς εδώ συζητάμε την ακαδημαϊκή επιστημονική πλευρά του προβλήματος και όχι το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Αναμφισβήτητα δε λέω ότι θα κάτσει η Βουλή να μπει βαθιά στο θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων, όπως δεν μπορεί να μπει και στο θέμα του καθαρά επιστημονικού αντικειμένου του κάθε τομέα. Αυτά όμως είναι αποδεσμευμένα. Δε θέλω να εκχυδαΐσω το ρόλο της επιστήμης, αλλά οπωσδήποτε με το επαγγελματικό δικαίωμα έχει σχέση.

Και λέτε εκεί: «Αυτά θα συζητηθούν. Δε θα τα λύσει η κυβέρνηση. Θα τα συζητήσουμε με τους φορείς». Ποιους φορείς; Τον ΣΕΒ, τους φορείς της καπιταλιστικής εργοδοσίας; Παρεμπιπτόντως θα τα συζητήσετε και με τους εργαζόμενους.

Αυτά είναι πάρα πολύ επικίνδυνα ζητήματα και με αυτήν την έννοια εμείς απορρίπτουμε αυτό το νομοσχέδιο, διότι η κυβέρνηση με συνέπεια υπηρετεί τους νόμους της αγοράς».