Συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις και τα παζάρια στο εσωτερικό της ΕΕ, σχετικά με το ποιος θα αναλάβει την προεδρία της Κομισιόν, καθώς και τα άλλα πόστα στα βασικά όργανα της λυκοσυμμαχίας. Με αυτό το ερώτημα, και δίχως μέχρι στιγμής κατάληξη, συναντήθηκαν σε μια «μίνι Σύνοδο Κορυφής» οι ηγέτες της Γερμανίας, Βρετανίας, Σουηδίας και Ολλανδίας, δείγμα και αυτό της ανισομετρίας και των ανισότιμων σχέσεων που αναπτύσσονται στο εσωτερικό μιας διακρατικής ένωσης του μεγάλου κεφαλαίου, όπως η ΕΕ. Ολες αυτές οι εξελίξεις είναι χαρακτηριστικές ως προς τους οξύτατους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται στο εσωτερικό της ΕΕ και πάνω σε ζητήματα ζωτικού ενδιαφέροντος για τα ευρωενωσιακά μονοπώλια.

Την περίοδο αυτή, οι αντιθέσεις επικεντρώνονται στο πρόσωπο του Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, υποψηφίου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) για την προεδρία της Κομισιόν. Δεδομένου ότι η ευρωομάδα όπου ανήκει είναι πρώτη (με σχετική πλειοψηφία) σε εκλογική δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο, οι Ομάδες της Ευρωβουλής συμφώνησαν ότι πρέπει να είναι ο πρώτος που θα επιδιώξει την υποστήριξη της απόλυτης πλειοψηφίας για την εκλογή του. Ωστόσο, η υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν θα κατατεθεί στο Ευρωκοινοβούλιο αφού πρώτα συμφωνηθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (τους ηγέτες των 28 κρατών - μελών).

Εκεί, ενάντια στην υποψηφιότητα Γιούνκερ εκφράζονται οι πρωθυπουργοί Βρετανίας και Ιταλίας, οι Πρόεδροι Γαλλίας και Σουηδίας κ.ά. Μάλιστα, ως πιθανοί νέοι πρόεδροι ακούγονται στελέχη της αστικής τάξης που δεν πήραν μέρος στην πρόσφατη εκλογική διαδικασία για το Ευρωκοινοβούλιο, όπως η Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ, ή ο πρ. υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Πιερ Μοσκοβισί.

Πίσω από την αντιπαράθεση για το πρόσωπο του Γιούνκερ βρίσκονται οι αντιθέσεις για τη μελλοντική πορεία της ΕΕ (με παραπέρα βάθεμα της ενοποίησης, όποια μορφή και αν πάρει αυτό ή, αντίθετα, με επαναφορά αρμοδιοτήτων στα κράτη - μέλη), καθώς και για τη διατήρηση ή μη του κυρίαρχου μείγματος διαχείρισης (με διλήμματα, όμως, «αυστηρή δημοσιονομική πολιτική ή χαλάρωση», «σκληρό ή πιο χαλαρό ευρώ»). Ζητήματα στα οποία τα ευρωενωσιακά μονοπώλια έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις, καθώς στις μεταξύ τους ενδοαστικές αντιθέσεις τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται μέσα από τα ίδια μίγματα διαχείρισης.

Το θέμα του Γιούνκερ συζητήθηκε στη μίνι Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Σουηδία, με συμμετοχή του «οικοδεσπότη» και πρωθυπουργού της σκανδιναβικής χώρας Φρέντρικ Ράινφελντ, της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ, του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον και του Ολλανδού ομολόγου του Μαρκ Ρούτε.

Η Μέρκελ φέρεται να επαναδιατύπωσε τη στήριξή της στον Γιούκνερ και να προειδοποίησε τους Βρετανούς ότι δε χωράνε απειλές και εκβιασμοί περί αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ αν δεν εισακουστούν οι αντιρρήσεις τους στην υποψηφιότητα Γιούνκερ. Στον αντίποδα, η Βρετανία και οι σύμμαχοί της έχουν «στυλώσει τα πόδια», θεωρώντας τον «φεντεραλιστή παλαιάς κοπής».

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν οι τέσσερις μετά τις συζητήσεις, τα παζάρια και τις αντιπαραθέσεις τους, είπαν πως τα ζητήματα που τους απασχόλησαν αφορούσαν συνολικά το μέλλον της ΕΕ (Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο, ελεύθερη κυκλοφορία εργαζόμενων) και δεν περιορίστηκαν στο πρόσωπο που θα αναλάβει την προεδρία της Κομισιόν.

Πάντως ο Κάμερον επανέλαβε ξεκάθαρα τη θέση του πως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έχει εξουσία και αρμοδιότητα ως προς την επιλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπογραμμίζοντας πως κάτι τέτοιο πρέπει να είναι αποκλειστική ευθύνη των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Ο Κάμερον, ο οποίος έχει την υποστήριξη όλων των κομμάτων στη χώρα του κατά του Γιουνκέρ, υπογράμμισε πως η λεγόμενη διαδικασία των «κυρίων υποψηφίων» (Spitzenkandidaten) είναι αντίθετη με το γράμμα της Συνθήκης της Λισαβόνας, διαλύοντας έτσι όποιες αυταπάτες υπήρχαν ακόμα περί τάχα δημοκρατικής λειτουργίας της ΕΕ.

Ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Μαρκ Ρούτε, ο οποίος μεταβαίνει στην Ιρλανδία για να προσπαθήσει να μετακινήσει τον πρωθυπουργό Εντα Κένι στο στρατόπεδο όσων αντιτίθενται στην υποψηφιότητα Γιουνκέρ, τόνισε επίσης πως το βασικότερο είναι να υπάρξει μια συμφωνία για το μέλλον της ΕΕ. Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας, Φρέντρικ Ράινφελντ, η χώρα του οποίου βρίσκεται ήδη σε προεκλογική περίοδο εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης του Σεπτεμβρίου, απέφυγε να αναφερθεί στον Ζαν- Κλοντ Γιουνκέρ, μιλώντας επίσης για την ανάγκη να οριστεί καταρχάς η πολιτική που θα εφαρμόσει η επόμενη Επιτροπή.

Από την πλευρά της, η Μέρκελ επανέλαβε δημοσίως πως εξακολουθεί να υποστηρίζει την υποψηφιότητα Γιουνκέρ, υπογραμμίζοντας όμως πως πρέπει να βρεθεί μια λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, καλώντας έτσι σε κάποιον συμβιβασμό. Αφήνοντας μάλιστα σαφή αιχμή για τη στάση της Μεγάλης Βρετανίας, τόνισε πως στην Ευρωπαϊκή Ενωση δε χωράνε απειλές και εκβιασμοί. Η Μέρκελ, μιλώντας για τη Συνθήκη της Λισαβόνας, απέφευγε να ξεκαθαρίσει αν συμφωνεί με τη θέση του Κάμερον, τονίζοντας ωστόσο πως η Συνθήκη δίνει επιπλέον εξουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο...