Με την ανθρώπινη ευαισθησία που διακρίνει τον Γιώργο Ματζουράνη (το πρώτο βιβλίο του, το: «Σημείον επαφής» ήταν μια συλλογή διηγημάτων για τους αγώνες των Αφρικανών για την ανεξαρτησία τους, όπως και το δεύτερο: «Uhurn - Ελευθερία», με το ίδιο θέμα). Ο Γ. Ματζουράνης ασχολήθηκε με «θέματα του απόδημου ελληνισμού και ιδιαίτερα των Ελλήνων της Γερμανίας - συγκεντρώνει μαρτυρίες από τους Ελληνες εργάτες κι εργάτριες στη Γερμανία και τις παραθέτει αυτούσιες. Ζωντανό, σπαρταριστό υλικό, αντλημένο από ορυχείο, όπου είναι στοιβαγμένα, ο πόνος, η στενοχώρια, η πίκρα, η στέρηση, η απομόνωση. Η γλώσσα μας έχει την αμεσότητα και την ευλυγισία του λαϊκού αλάθητου λόγου, διανθισμένη με τοπικούς ιδιωματισμούς.

Κυρίαρχο στοιχείο η νοσταλγία, «ο ακοίμητος νόστος», οι δυσκολίες, συνήθως ανυπέρβλητες. Το αίσθημα του ξένου τούς τσακίζει, αλλά κι η απομάκρυνση από την πατρίδα, ένα κενό. Τα παιδιά τους, που γεννήθηκαν και σπούδασαν στην ξένη αυτή χώρα, αυτήν αναγνωρίζουν για πατρίδα τους. Εδώ δεν τους τραβάει τίποτα, σχεδόν, για να επιστρέψουν. Κάτι καλοκαίρια, κάτι θάνατοι γερόντων μόνο, κι αισθάνονται κι αυτά ανερμάτιστα.

«Οπου κι αν είμαι, ξένος», εύστοχος ο τίτλος, του βιβλίου, που προλογίζει ο Δημήτρης Ραυτόπουλος και το οποίο χωρίζεται σε ενδεικτικά κεφάλαια, όπου διαγράφεται σταδιακά η ζωή κι η ψυχολογική κατάσταση των γκάσταρμπαϊτερ στη διάρκεια της διαμονής τους στη Γερμανία. (Εκδόσεις «Καστανιώτη»).