Το πώς εξυπηρετούνται κάθε φορά τα συμφέροντα κάθε μερίδας του κεφαλαίου ή της αστικής τάξης μιας χώρας αποτυπώνεται πάντα και στις προτάσεις για το μείγμα διαχείρισης που κάποιος στηρίζει. Σ' αυτό το πλαίσιο το τελευταίο διάστημα υψώνονται φωνές για «χαλάρωση» του 3% (που είναι σήμερα το όριο για το έλλειμμα μιας χώρας - μέλους της ΕΕ), από εκείνους που στηρίζουν την αύξηση των «δημοσίων δαπανών», μόνο και μόνο για να ρεύσει κι άλλο ζεστό κρατικό χρήμα στα ταμεία μεγάλων επιχειρήσεων.

Σε μια περίοδο που στο τραπέζι πέφτουν διάφορες προτάσεις και σκέψεις για το πώς τα ευρωενωσιακά (και όχι μόνο) κεφάλαια θα βγουν από τον κύκλο της κρίσης, όλα είναι πιθανά: Μπορεί μια μέρα να ξυπνήσουμε και να δηλώνει «αντι-μέρκελ» μέχρι και η Μέρκελ...