Η αξία των όποιων Εκθέσεων από Διεθνείς Οργανισμούς είναι σχετική. Εξαρτάται συνήθως από τη συγκυρία που ανακοινώνονται, τις στοχεύσεις τους και την οπτική που εξετάζουν την υπάρχουσα κατάσταση. Αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς. Οι Οργανισμοί αυτοί μόνο ουδέτεροι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Ακόμα και πολλοί από αυτούς που κυκλοφορούν με το «ψευδώνυμο» του «ανεξάρτητου» ή του «μη κυβερνητικού». Φανταστείτε τώρα τι συμβαίνει με τους άλλους. Τους «επίσημους». Αυτούς που στηρίζουν την παγκοσμιοποίηση, δηλαδή την επικράτηση του καπιταλισμού και μάλιστα στην πιο βάρβαρη εκδοχή του.

Αφορμή για τα προλεγόμενα αποτέλεσε η Εκθεση του ΟΟΣΑ για το περιβάλλον της χώρας. Μια Εκθεση που παρά τα lifting διαπιστώνει πολλά κακώς κείμενα της «πράσινης» πολιτικής του ΠΑΣΟΚ.

Η μελέτη είναι εκτενής και είναι αδύνατο να παρουσιαστεί στον περιορισμένο χώρο μιας σελίδας. Για το λόγο αυτό επιλέξαμε να αναφέρουμε και να σχολιάσουμε μόνο το 8ο κεφάλαιο που αναφέρεται στη συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα. Η Ελλάδα, λοιπόν, αναφέρεται ως ο δεύτερος μεγαλύτερος «εκπομπός» διοξειδίου του θείου κατά κεφαλή στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι κατά κεφαλή εκπομπές είναι 48,2 κιλά, όταν ο μέσο όρος των χωρών του ΟΟΣΑ που ανήκουν στην ΕΕ είναι 31,5 κιλά κατά κεφαλή. Οι εκπομπές ανά μονάδα ΑΕΠ είναι 4,6 κιλά ανά 1.000$, ενώ ο μέσος όρος των ευρωπαϊκών χωρών του ΟΟΣΑ είναι 2,2 κιλά. Οι εκπομπές, κατά κεφαλή, των οξειδίων του αζώτου ανά μονάδα ΑΕΠ είναι 3,4 κιλά ανά 1.000$, ενώ ο μέσος όρος των ευρωπαϊκών χωρών του ΟΟΣΑ είναι 2 κιλά. Αν και δεν αντιμετωπίζουμε ως χώρα πρόβλημα με την όξινη βροχή κυρίως εξ αιτίας της ποιότητας των εδαφών μας (σ.σ. υψηλό περιεχόμενο σε ασβέστη) η δεκαετής παρακολούθηση της «υγείας» των δασών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να αποτελεί προδιάθεση ή συνοδευτικό παράγοντα κοντά σε πηγές ρύπανσης. Παρά το γεγονός ότι έχουμε κυρώσει το Πρωτόκολλο της Σόφιας με τη σαφή μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του αζώτου, οι εκπομπές αυξάνονται συνεχώς, χωρίς κάποιο δείγμα σταθεροποίησης. Μάλιστα, έπρεπε το 1994 να φτάσουν στα επίπεδα του 1987. Ομως, όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε αυτή η δέσμευση, αλλά είχαμε αύξηση 12%. Οσον αφορά τις μη μεθανιούχες πτητικές ενώσεις αυτές αυξάνονται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς από τους ρυθμούς της οικονομικής ανάπτυξης!

Τα επίπεδα των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα ( τα αέριο που ευθύνεται κυρίως για το φαινόμενο του θερμοκηπίου) είναι κατά κεφαλή 7,7 τόνοι, συγκρίσιμο με τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν δείκτη 7,9 τόνους, αλλά αν σκεφτούμε τις βιομηχανίες των άλλων χωρών και τη δική μας είναι κατανοητό, ότι πρόκειται για χώρα που διαθέτει ένα συρρικνωμένο δευτερογενή τομέα εντελώς ρυπογόνο. Αν εξεταστούν οι εκπομπές αυτές σε συσχέτιση με το ΑΕΠ στην Ελλάδα έχουμε 0,73 τόνους ανά 1.000$, και στις ευρωπαϊκές χώρες 0,53 ανά 1.000$. Ενέργεια, βιομηχανίες τσιμέντου, επεξεργασία τσιμέντου και ασβεστίου έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη σύμφωνα με την Εκθεση, η οποία σημειωτέον επισημαίνει ότι οι εκπομπές για τις χερσαίες πηγές και τη δασοπονία «δεν αξιολογούνται καλά», χωρίς να μπαίνει σε λεπτομέρειες. Μεταξύ του 1970-1990 οι συνολικές εκπομπές CΟ₂ πολλαπλασιάστηκαν κατά 2.7%, που ήταν η μεγαλύτερη μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Μεταξύ του 1980-1997 η ενεργειακή κατά κεφαλή χρήση αυξήθηκε κατά 47%, ενώ στην ΕΕ με 5.5%. Η Ελλάδα έρχεται δεύτερη μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ για εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα ανά μονάδα παροχής ενέργειας. Η συνεισφορά των μεταφορών παραμένει σταθερή. Και πώς θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά, όταν το υπάρχον μοντέλο που υπηρετεί με θρησκευτική ευλάβεια η κυβέρνηση είναι αυτοκινητοκεντρικό; Η επίσημη πρόβλεψη ήταν ότι τα επίπεδα εκπομπών του CO₂ το 2000 θα ήταν 16% πάνω από τα αντίστοιχα του 1990.

Επισημαίνεται για άλλη μια φορά το πρόβλημα με τα οικιακά αστικά λύματα και αναφέρονται χαρακτηριστικά τα παραδείγματα του Παγασητικού στο Βόλο (σ.σ. η υπόθεση έχει φτάσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο), του Σαρωνικού, του Αμβρακικού και του Θερμαϊκού. Κι ενώ είναι αλήθεια ότι σε πολλές περιοχές οι βιολογικοί καθαρισμοί έχουν ανακουφίσει την κατάσταση δε λέγεται τίποτα γι' αυτούς που κατασκευάστηκαν και δε λειτουργούν εξαιτίας της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού και ορθού σχεδιασμού. Και κάτι ακόμα. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμα κυρώσει μια σειρά Πρωτοκόλλων για τη θαλάσσια ρύπανση και δεν κάνει «εκτενείς αναφορές για την κατάσταση του θαλάσσιου περιβάλλοντος». Ως προς τη βιοποικιλία δυο στοιχεία «επειδή η προστασία κάποιων περιοχών Ραμσάρ, δεν είναι πολύ εκτεταμένη, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο μερικές από τις περιοχές αυτές να φύγουν από τη διεθνή λίστα των περιοχών Ραμσάρ» και «το παράνομο εμπόριο γούνας από αιλουροειδή δυστυχώς συνεχίζει». Φυσικά, στην Εκθεση μπορεί να βρει κανείς πληθώρα στοιχείων και για άλλους τομείς, αλλά τα παραπάνω είναι αρκετά για το σχηματισμό της εικόνας του οικολογικού προφίλ της χώρας, ως αποτέλεσμα της άσκησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής των εκσυγχρονιστών και των συμμάχων τους.