Περίσσεψαν οι ύμνοι στη λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τους εκπροσώπους των κομμάτων της συγκυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, κατά τη χτεσινή κοινή συνεδρίαση της Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου και της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Βουλής με την Επιτροπή Ευρωπαϊκών και Ομοσπονδιακών Υποθέσεων της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής με θέμα την «Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνοχής». Με εξαίρεση το ΚΚΕ, όλα τα άλλα κόμματα της ελληνικής Βουλής ανέπτυξαν τον «έντονο προβληματισμό» τους για την επίτευξη του «κύριου στόχου της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής συνοχής» της ΕΕ, συγκαλύπτοντας ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ανισόμετρη και αυτή η ανισομετρία εκφράζεται και στις σχέσεις των κρατών - μελών της ΕΕ, με αστικές τάξεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την κερδοφορία τους.

Από τη ΝΔ, ο Μ. Βολουδάκης αφού αναφέρθηκε στο «ευρωπαϊκό όραμα» εξέφρασε την ανησυχία του ότι «σήμερα αναπτύσσεται στην ΕΕ ένα ρήγμα μεταξύ βορρά και νότου», ενώ εκφράζοντας τις επιδιώξεις του εγχώριου κεφαλαίου στην παρούσα φάση, τάχθηκε υπέρ μιας «επεκτατικής πολιτικής είτε στο δημοσιονομικό επίπεδο με μια ευελιξία στους κανόνες και στην ερμηνεία τους είτε στο επίπεδο της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας».

Παρατηρήσεις μην τυχόν και χαθεί το «ευρωπαϊκό όραμα» έγιναν και από την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βαλαβάνη, η οποία πρότεινε διαχειριστικές λύσεις ώστε «η πολιτική συνοχής της ΕΕ» να «εξυπηρετεί το στόχο σύγκλισης όλων των χωρών της ΕΕ προς έναν ευρωπαϊκό μέσο όρο».

Στο ίδιο μοτίβο του ευρωμονόδρομου κινήθηκαν οι τοποθετήσεις από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Η βουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου χαλώντας τη «σούπα» επισήμανε: «Τα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι σήμερα έχουμε απόκλιση μεταξύ των κρατών - μελών, αλλά και στις περιφέρειες στην ίδια χώρα, διότι οι όροι και οι προϋποθέσεις υλοποίησης των προγραμμάτων χρησιμοποιούνται ως εργαλείο για την ενίσχυση των επιχειρηματιών και όχι για τις λαϊκές ανάγκες. Για παράδειγμα, την περασμένη περίοδο, δηλαδή 2007 - 2013, η Ελλάδα πήρε περισσότερα από 20 δισ. ευρώ. Αυτά δόθηκαν στην κατασκευή υποδομών που έχουν ανάγκη οι επιχειρηματικοί όμιλοι, ενώ απορρίφθηκαν ως μη επιλέξιμα έργα για τις λαϊκές ανάγκες, όπως ήταν αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, προγράμματα κατασκευής σχολείων, νοσοκομείων, στέγης κ.λπ. Ωστόσο, οι νέοι όροι της "πολιτικής συνοχής" με το νέο επταετές πρόγραμμα χειροτερεύουν, κατά τη γνώμη μας, για τα λαϊκά συμφέροντα, αφού είναι η υλοποίηση των στόχων της στρατηγικής "Ευρώπη 2020", δηλαδή η οικονομική μεγέθυνση. Αυτό σημαίνει καταστροφή μικρομεσαίων στρωμάτων για ενδυνάμωση των μονοπωλίων, διεύρυνση και εμβάθυνση της φτώχειας.

Τέλος, στο νέο προγραμματισμό, η απόδοση των ευρωενωσιακών κονδυλίων συνδέεται με μια σειρά από αιρεσιμότητες, δηλαδή αφορούν τη συμμόρφωση όλων ανεξαρτήτως των κρατών - μελών με τις υποδείξεις της Κομισιόν στο πλαίσιο της ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας.

Για το ΚΚΕ, η πολιτική συνοχής είναι εργαλείο για επιβολή αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπονται από τα μνημόνια διαρκείας που σχεδιάζουν από κοινού ΕΕ και κυβερνήσεις σε όλα τα κράτη - μέλη.

Εμείς παλεύουμε για αποδέσμευση από την ΕΕ, από τα δεσμά των μονοπωλίων και διεκδικούμε ο λαός να γίνει πραγματικά ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει».