Η επί της ουσίας έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» που πρόσφεραν «στο πιάτο» στην κυβέρνηση οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ είχε χτες την πρώτη παρενέργεια. Διά του υπουργού Εργασίας, η κυβέρνηση ξεκαθάρισε σε όσους ακόμα τρέφουν όποιες αυταπάτες, ότι οι πολιτικές επιλογές της υπακούουν στην κατεύθυνση της εξυπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου, που απαιτεί εδώ και τώρα την υλοποίηση αντεργατικών και αντιλαϊκών αλλαγών στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Χθες ο υπουργός Εργασίας, σε εκδήλωση της Εθνικής Χρηματιστηριακής, με θέμα «Προοπτικές και Επενδυτικές δυνατότητες των Ασφαλιστικών Ταμείων», δε δίστασε να χαρακτηρίσει ως «βάρος» τη στήριξη των συνταξιούχων. Ακόμα πιο προκλητικά, προσπάθησε να ενοχοποιήσει τους εργαζόμενους, λέγοντας ότι μία από τις αιτίες που προκαλούν πρόβλημα στο ασφαλιστικό σύστημα είναι η «επιλογή» (!) των εργαζομένων «να απολαύσουν περισσότερα χρόνια από ό,τι στο παρελθόν έξω από την παραγωγή»!!!

Αποκαλυπτικότερος ο υπουργός στη συνέχεια, για το τι σχεδιάζει η κυβέρνηση, υπενθύμισε πως παρότι στις αρχικές της προτάσεις για την Κοινωνική Ασφάλιση πρόβλεπε τη «μερική καθιέρωση κεφαλαιοποιητικού συστήματος στις επικουρικές συντάξεις», στο μέλλον πρέπει «να δούμε πιο ανοιχτά ακόμα το θέμα»! Η τοποθέτηση αυτή δείχνει ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να μετατρέψει τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης σε κεφαλαιοποιητικό, όχι μόνο στα επικουρικά, αλλά στο σύνολο των Ταμείων. Πρόκειται για μια αλλαγή, που, αν εφαρμοστεί, θα οδηγήσει - με το πρόσχημα της αποδοτικότερης αξιοποίησης - στο τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων, «σε επενδύσεις στο Χρηματιστήριο» και «εταιρίες αξιοποίησης ακινήτων». Αποτέλεσμα μιας τέτοιας πολιτικής θα είναι η ύπαρξη πάρα πολύ μεγάλης πιθανότητας απώλειας των αποθεματικών. Δηλαδή, ο κίνδυνος να χαθεί μια περιουσία, που, έτσι ή αλλιώς, έχει παραχθεί από τους εργαζόμενους και αυτοδίκαια τούς ανήκει, προς όφελος πάντα του κεφαλαίου. Τόσο πραγματικός είναι αυτός ο κίνδυνος, που ακόμα και ο υπουργός Εργασίας παραδέχτηκε ότι η επιλογή μιας τέτοιας πολιτικής εμπεριέχει «υψηλότερους κινδύνους απώλειας κεφαλαίου, που στην ουσία αποτελεί κοινωνική αποταμίευση και μάλιστα αφορά κοινωνικές ομάδες που έχουν πολύ μειωμένες εναλλακτικές δυνατότητες ενίσχυσης του εισοδήματός τους στη συνταξιοδοτική ηλικία».

Παρ' όλ' αυτά, ο υπουργός εμμένει σε αυτή την επιλογή, βαφτίζοντάς την «παραγωγικότερη τοποθέτηση» των αποθεματικών. Προσπαθώντας, μάλιστα, να προλάβει τις αντιδράσεις που θα δημιουργηθούν από αυτή την αντεργατική πολιτική, δε δίστασε να θέσει εκβιαστικά την άποψη ότι, αν δε συμβεί κάτι τέτοιο, τότε οι συντάξεις για να διατηρηθούν στο σημερινό επίπεδο θα πρέπει να αφαιρεθούν δημοσιονομικοί πόροι από άλλες δαπάνες και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί. Με άλλα λόγια, είπε ότι αν η Κοινωνική Ασφάλιση δεν αποκτήσει κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα, τότε οι συντάξεις θα μειωθούν.

Εν κατακλείδει, ο υπουργός Εργασίας έκανε, πλέον, καθαρό αυτό που τόσο καιρό καταγγέλλει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Δηλαδή, ότι η κυβέρνηση έχει επιλέξει να καταστήσει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού για υγεία, ασφάλιση και σύνταξη, αντικείμενα εμπορικής και κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο.