Η επιλογή του «Αμαλία Φλέμινγκ» ως χώρου υποδοχής των ύποπτων περιστατικών που μπορεί να έχουν προσβληθεί από τον ιό του αιμορραγικού πυρετού «Εμπολα» ξαναφέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της αξίας της ύπαρξης και πλήρους οργάνωσης νοσοκομείων με μόνιμο ιατρικό, νοσηλευτικό και όλων των άλλων ειδικοτήτων παραϊατρικό προσωπικό, τα οποία οι κυβερνήσεις έχουν βάλει στο σχέδιο κατάργησης. Φαίνεται αντιφατικό ένα νοσοκομείο να κρίνεται κατάλληλο να ανταποκριθεί σε μια τόσο σοβαρή και δύσκολη υπόθεση, αλλά να μην το κρίνουν ικανό να λειτουργεί και να το κλείνουν. Αλλά αυτή είναι η αντιλαϊκή πολιτική περικοπών υπηρεσιών προς το λαό από το κράτος. Γι' αυτό και πολλά νοσοκομεία τα πάνε για κλείσιμο, άλλα για συρρίκνωση μέσω συγχωνεύσεων. Αποτελεί επίσης μία ακόμη απόδειξη ότι οι αναδιαρθρώσεις στον τομέα Υγείας δε γίνονται με γνώμονα τη βελτίωση και ανάπτυξη της παροχής υπηρεσιών Υγείας στο λαό, αλλά για να μεγαλώσει το πεδίο ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας σε βάρος συνολικά της υγείας των λαϊκών στρωμάτων, αλλά και συνολικά του κεφαλαίου.