Κώστας ή Κωστάκης; Αυτό το «δίλημμα», που αφορά στο ποιος εκ των Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή είναι καλύτερος για πρωθυπουργός, φαίνεται ότι θ' αποτελέσει το κυρίαρχο, αν όχι το αποκλειστικό, αντικείμενο των επερχόμενων εκλογών, αν λάβουμε υπόψη το πώς διαμορφώνεται - με ευθύνη της κυβέρνησης, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της πλειοψηφίας των ΜΜΕ - το προεκλογικό κλίμα. Το ανωτέρω «δίλημμα» συγκεκριμενοποιείται «πολιτικά» στο ερώτημα ποιος εκ των ηγετών των κομμάτων του δικομματισμού είναι πιο «ΟΝΕδίτης», ώστε να διαχειριστεί καλύτερα την «εντός ΟΝΕ εποχή» και πιο «μυημένος» στα μυστικά του Χρηματιστηρίου, ώστε να εξασφαλίζει όσο το δυνατόν περισσότερα «λίμιτ απ» για τους τζογαδόρους της Σοφοκλέους και υπέρ των εισηγμένων σ' αυτή εταιριών και όσο το δυνατόν περισσότερα «λίμιτ ντάουν» για τους αφελείς «μικροεπενδυτές», που χάνουν το «κομπόδεμά» τους.
***
Παρεμπιπτόντως ως κριτήριο προτίμησης των ψηφοφόρων προβάλλεται το ποιος εκ των δυο ηγετών πίνει περισσότερο ούζο - άρα είναι πιο «λαϊκός τύπος» - και ποιος διαθέτει πιο ευπαρουσίαστη, πρόσχαρη, μορφωμένη, αλλά και απλή σύζυγο - διότι, όπως λέγεται, «πίσω από κάθε μεγάλο άνδρα, κρύβεται μια σημαντική γυναίκα». Ως προς το πρώτο κριτήριο, όλως περιέργως, φαίνεται να προηγείται ο καθηγητής Κ. Σημίτης - ο Κ. Καραμανλής επιμένει να προτιμά το ουίσκι στα «ιν» μπαράκια, αν και του αρέσει και το ούζο - ο οποίος, τελευταία, «παίρνει σβάρνα» τα ουζάδικα και τα «κοπανάει», με κίνδυνο να μεθύσει και να ξεφύγει από το «σαβουάρ βιβρ» που τον διακρίνει ή και να του «φύγουν κουβέντες» για το πότε «κλειδώνει η ΟΝΕ» και «ξεκλειδώνουν» οι κάλπες. Ως προς το δεύτερο, προηγείται σαφώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης - έχει τηλεοπτική φωτογένεια η Νατάσα, δε μιλάει πολύ για να μην εκτίθεται κιόλας, ενώ είναι και καλή νοικοκυρά - και, ίσως, γι' αυτό δέχεται επιθέσεις και «κάτω από τη ζώνη», σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με τη σύζυγό του.
***
Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι δεν τίθεται καν ως «δίλημμα» το «ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ». Τούτο δεν είναι καθόλου τυχαίο, καθώς αν ετίθετο, δε θα προβλημάτιζε πολλούς, δεδομένου ότι έχει γίνει κοινή συνείδηση στους ψηφοφόρους πως δεν υπάρχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, οπότε όποιο από τα δυο αν προτιμήσουν, ξέρουν πως τίποτα δε θ' αλλάξει στη ζωή τους και στην Ελλάδα. Και φυσικά δε γίνεται λόγος να τεθεί ως δίλημμα αν συμφωνούν οι ψηφοφόροι με την πολιτική που εφαρμόζεται και στην οποία συγκλίνουν και συνδράμουν τα δυο κόμματα, ή αν προτιμούν μια άλλη, διαφορετική πολιτική, από άλλη φιλολαϊκή κυβέρνηση, που θα στρέφεται κατά της ΟΝΕ και του χρηματιστηριακού τζόγου και θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών κι όχι των λίγων και ισχυρών στη χώρα μας. Αυτό το πραγματικό δίλημμα των εκλογών αποκρύπτεται και όσοι προσπαθούν να το φέρουν στο προσκήνιο, χαρακτηρίζονται είτε ξεπερασμένοι κι αναχρονιστικοί, είτε γραφικοί και πάντως ενοχλητικοί.
Βεβαίως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε μένει μόνο στην προβολή του προσώπου του Κ. Σημίτη ως του πλέον «ΟΝΕδίτη» και «τζογαδόρου» πρωθυπουργού, γνωρίζοντας ότι για να πάρει ψήφους, κάτι πρέπει να δώσει. Γι' αυτό προχωρά στις γνωστές προεκλογικές μεθόδους, με υποσχέσεις, μικροπαροχές και ρουσφέτια, ενώ φροντίζει να προειδοποιήσει όσους δεν τρώνε «κουτόχορτο» και δε «χάφτουν λωτούς», πως αν αντιδράσουν με αγώνες στην πολιτική που εφαρμόζεται, θα βρουν μπροστά τους το αυταρχικό κράτος του αστυνόμου και του εισαγγελέα και θα υποστούν πιέσεις, εκβιασμούς κι απειλές, που θα ωχριούν μπροστά τους ακόμα και οι συμπεριφορές του Β. Γιαννόπουλου προς τους αντιδίκους του στα δικαστήρια, οι οποίοι συνεχώς πληθαίνουν. Σ' αυτή την κατεύθυνση κινούνται οι προεκλογικές περιοδείες του πρωθυπουργού, οι υποσχέσεις για μικροπαροχές στους ανέργους, τους συνταξιούχους και στους αγρότες, τα ρουσφέτια με τις προσλήψεις στις τράπεζες, στα νοσοκομεία και σε άλλους οργανισμούς, που συνδυάζονται, όμως, με την απειλή να «κάτσουν όλοι καλά» και να μην τα βάζουν με την πολιτική της και την ΟΝΕ, γιατί αλλιώς «έχει ράμματα για τη γούνα τους». Ταυτόχρονα, μπαίνουν στην υπηρεσία των εκλογών τα περιβόητα, καλά στημένα, γκάλοπ που διαμορφώνουν κλίμα υπέρ του κυβερνώντος κόμματος, η ανατίμηση της δραχμής που έρχεται μετά από την προ ολίγου καιρού υποτίμησή της κι άλλα προπαγανδιστικά κόλπα.
***
Ομως, όσο κι αν προσπαθούν η κυβέρνηση, η ΝΔ και τα ΜΜΕ να μετατρέψουν τις εκλογές σε «καλλιστεία», στην πασαρέλα των οποίων περνούν, «λυγιστοί και κουνιστοί», υποψήφιοι πρωθυπουργοί, για να «κεντρίσουν» το ενδιαφέρον των «εκλεκτόρων» της ΟΝΕ και του Κλίντον, των «σπόνσορων» του ΣΕΒ και των «εκτιμητών» των ΜΜΕ, δε θα πετύχουν το στόχο τους. Οι ψηφοφόροι αντιλαμβάνονται πως δε θα ψηφίσουν για να αναδείξουν τον «σταρ της ΟΝΕ» και τη «μις σύζυγο πρωθυπουργού», αλλά για να εκλέξουν την κυβέρνηση που θα αναλάβει τις τύχες της χώρας μας. Ο ψηφοφόρος θα πάει στην κάλπη, όχι σαν την «κυρά - Κατίνα» που πατάει το κουμπί της τηλεόρασής της την ώρα της «Λάμψης», για να γραφτεί η επιλογή της στο μηχανάκι της AGB, αλλά ως συνειδητοποιημένος πολίτης.
Οι εκλογείς θα ρίξουν την ψήφο τους παίρνοντας υπόψη τους ποιος, πώς και γιατί ευθύνεται για τη διόγκωση της ανεργίας, για τη μόνιμη λιτότητα σε βάρος των πολλών και φτωχών, για την εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά που αυξάνονται συνεχώς, για την υποβάθμιση της Δημόσιας Παιδείας, της Δημόσιας Υγείας και της Πρόνοιας, για την «πολιτιστική» βαρβαρότητα που, ερχόμενη πέραν του Ατλαντικού και κείθεν του Αίμου, μολύνει το περιβάλλον της χώρας μας, για τη σαπίλα στον αθλητισμό.
Θα ψηφίσουν για να τιμωρήσουν τους κυβερνώντες για όσα έκαναν και για να μη δώσουν την ευκαιρία στους «λιγούρηδες της εξουσίας», που βρίσκονται στη ΝΔ, να τα επαναλάβουν. Και, επιπλέον, φρονίμως ποιούντες, δε θα δώσουν τη δυνατότητα σε κάποιους άλλους της αντιπολίτευσης να πάρουν την ψήφο τους και να την «αξιοποιήσουν» για να μπουν ως συνδαιτυμόνες της κυβερνητικής εξουσίας, μέσω κυβερνητικών συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας, διά της πλαγίας οδού, στη διατήρηση και διαιώνιση του δικομματισμού.
Ηεναλλακτική λύση για τον Ελληνα ψηφοφόρο υπάρχει. Μπορεί θέτοντας στον εαυτό του και αλλήλοις το πραγματικό δίλημμα κι αυτών των εκλογών, να ψηφίσει το ΚΚΕ για να δώσει ουσιαστικό νόημα στην επιλογή του. Ψηφίζοντας το ΚΚΕ, δε μετατρέπεται σε θεατή της πασαρέλας πρωθυπουργών, διατηρώντας την πολιτική αξιοπρέπειά του και συμβάλλει στο ν' αλλάξει κάτι σ' αυτό το γελοίο πολιτικό σκηνικό που στήνεται.
Ταυτόχρονα - κι αυτό είναι το σημαντικότερο - συμβάλλει στην ενδυνάμωση του πολιτικού στηρίγματος για τη δημιουργία του κοινωνικοπολιτικού μετώπου, το οποίο μπορεί να επαναφέρει την πολιτική στην ουσία της και, αναλαμβάνοντας στην πορεία και ευθύνες διακυβέρνησης, ν' αλλάξει την Ελλάδα προς το καλύτερο.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ
Feeds
«Ομηρος» των δημοσκοπήσεων 
