«Να μη σε κοροϊδεύουν, να μη σε ξεγελούν». Αυτό που ήταν ένα ιδανικό ζωής για τον Σταντάλ από την Γκρενόμπλ, είναι σημαντικό και σήμερα προσφέροντας ένα μέτρο αξιοπρέπειας για κάθε πολίτη. Σημαίνει την επεξεργασία των πληροφοριών, το στοχασμό, την ορθολογική αποτίμηση για αυτά που μας περιβάλλουν, για όσα εμπίπτουν στην αντίληψη και τις αισθήσεις μας.

Σημαίνει να καταλαβαίνεις ότι η κρίση προσκαλεί σε μία ρήξη με την ιδεολογία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αλλά επίσης ότι η ρήξη είναι δύσκολη εξαιτίας της διάβρωσης της σκέψης μας από δεκαετίες εθισμού. Εχουμε αποδεχθεί να χρησιμοποιούμε τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ως μοντέλο για την κοινωνική μας ύπαρξη, για την εκπαίδευση, για την έρευνα. Εχουμε εθιστεί στην ηθική παραδοχή ότι αυτό που πρέπει να επιδιώκουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες είναι η μέγιστη οικονομική ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα.

Το ΚΚΕ μας επιτρέπει να αισθανόμαστε ότι δε μας κοροϊδεύουν. Μέσα σε αυτή τη δημοκρατία όπου νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι, με μια ελευθερία όμως που διαρκεί όσο και οι εκλογές, ας ψηφίσουμε εκείνους που δε θα μας κάνουν την επόμενη ημέρα σκλάβους, που τον υπόλοιπο χρόνο δε θα μας εξουθενώνουν στο τίποτα. Αν και υπάρχουν ελλείμματα και αδυναμίες, ακόμη και διαλεκτικές απορίες στο δημόσιο πολιτικό λόγο του ΚΚΕ, η άρθρωση των θέσεών του μας δίνει την ευχέρεια να διαχειριστούμε τις δυσχέρειες των καταστάσεων, τις αποτυχίες των βραχυπρόθεσμων επιδιώξεων, την αρνητική για εμάς ισορροπία των δυνάμεων. Μας επιτρέπει να μην εγκαταλείψουμε την προσπάθεια ερμηνείας του παρόντος, όταν καταρρακώνονται οι προοπτικές βελτίωσης της δικής μας θέσης, όταν αναγκαζόμαστε να αποποιηθούμε ένα καλύτερο μέλλον στα όρια της δικής μας ζωής. Είναι αυτή η διαχείριση της αποτυχίας που επιτρέπει να διατηρήσουμε τον ουμανισμό μας, την προσδοκία ενός καλύτερου μέλλοντος και το ιδανικό της ευτυχίας όλων των ανθρώπων.