Η ηγεσία του ΣΥΝ, από την πλευρά της, κάνει συχνά κριτική στην κυβέρνηση, φροντίζοντας με ιδιαίτερη προσοχή την αριστερή της «επένδυση». Ουσιαστικά, αν κάποιος πάρει τοις μετρητοίς τόσο τα προηγούμενα, όσο και τις πολιτικές θέσεις του ΣΥΝ (αποδοχή «ευρω-μονόδρομου», συμφωνία με καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, ανυπαρξία αντιμονοπωλιακών θέσεων, κλπ., κλπ.) θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ηγεσία του κόμματος αυτού... ανακάλυψε την πολιτική που μπορεί και το σκύλο χορτάτο να έχει και την πίτα στο ταψί. 'Η, για να το πούμε αλλιώς, και οι πολλοί φτωχοί να πάψουν να είναι φτωχοί, και οι λίγοι πλούσιοι να γίνονται συνεχώς και πλουσιότεροι... Κάτι τέτοιο, βέβαια, υπάρχει μόνο στη σφαίρα της... ανανεωτικής, αλλά αντιεπιστημονικής φαντασίας ή, αλλιώς, της πολιτικής δημαγωγίας και υποκρισίας.

Σύμφωνα, όμως, με την ηγεσία του ΣΥΝ, όλα μπορεί να γίνουν, αρκεί να πάρει κι αυτή μερίδιο της κυβερνητικής εξουσίας, που αποτελεί και το «ψητό» της υπόθεσης. Ολα τ' άλλα είναι... λεπτομέρειες.