Μερικοί από τους σταθμούς στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στο Βόλο, που ανέφερε στην ομιλία του ο Γ. Χαρίτος είναι:

-- Η πρώτη κινητοποίηση - απεργία που καταγράφεται τοπικά είναι των εργατών του σιδηρόδρομου Βόλου - Λάρισας και αίτημα τα ημερομίσθια καθώς η διεύθυνση αθέτησε τις υποσχέσεις της.

-- Πρώτη οργάνωση - «σωματείο» που εμφανίζεται είναι κάποιος «Εργατικός Σύλλογος», με ανακοίνωσή του στον τοπικό Τύπο στις 8 Οκτώβρη 1888. Το 1894 δημιουργείται ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων, ενώ το 1901 το Σωματείο των Ασβεστοχριστών εμφανίζεται με ανακοίνωσή του να ζητά «την εφαρμογή της Κυριακής αργίας».

-- Το 1908 ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Βόλου ως ένωση μελών, ατόμων ξεχωριστών και όχι ένωση εργατικών σωματείων.

-- Το 1912 οι εργάτες αποκτούν την πρώτη πραγματική δευτεροβάθμια συνδικαλιστική τους οργάνωση, την Πανεργατική Ενωση Βόλου, που ήταν τομή και στην πορεία έγινε όπλο τους για το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στους βιομήχανους και το κεφάλαιο.

-- Τον Οκτώβρη του 1918, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της Οχτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, γίνεται το 1ο Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο, που οδηγεί στην ίδρυση της ΓΣΕΕ. Απ' το Βόλο παίρνουν μέρος 23 εργάτες, αντιπρόσωποι διαφόρων εργατικών σωματείων, οι 6 εκ των οποίων εκπροσωπούν την Πανεργατική. Ενα μήνα μετά, το Νοέμβρη, ιδρύεται το ΣΕΚΕ. Απ' τους 35 συνολικά αντιπροσώπους, οι 4 προέρχονται απ' το Βόλο.

-- Το 1919 πραγματοποιείται μία μεγάλη απεργία, που καθοδηγεί η Πανεργατική και στην οποία συμμετέχουν σχεδόν όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων στο Βόλο. Κύριο αίτημα η αύξηση των ημερομισθίων. Παράλληλα, δυναμώνουν οι διώξεις και η καταστολή, οι συλλήψεις και φυλακίσεις εργατών. Η πλειοψηφία διαχωρίζει τη θέση της ενώ η μειοψηφία, που έχει ταξικό προσανατολισμό, θεωρεί ότι η Πανεργατική πρέπει να σταθεί αλληλέγγυα στους εργάτες που διώκονται. Αυτό το γεγονός είναι η θρυαλλίδα που οδηγεί στο να «χωρίσει η ήρα απ' το στάρι...». Συγκαλείται Συνέλευση και ξεκινά μια διαδικασία που καταλήγει στην αποβολή από τις τάξεις της Πανεργατικής των ρεφορμιστικών και κυβερνητικών εργατικών στελεχών. Αυτά ξαναδημιουργούν το Εργατικό Κέντρο Βόλου και εξελίσσονται σε στήριγμα της εργοδοσίας και των μηχανισμών του αστικού κράτους. Η Πανεργατική εκλέγει νέα 5μελή επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν 3 μέλη του ΣΕΚΕ, αλλάζει προσανατολισμό και εξελίσσεται σε ισχυρό πόλο του ταξικού εργατικού επαναστατικού κινήματος στο Βόλο, ενώ πλέον με βάση την οργανωτική δομή του ΣΕΚΕ, η Πανεργατική αποτελεί μία από τις οργανώσεις του.

-- Το 1924 η Πανεργατική συγχωνεύεται με το Εργατικό Κέντρο Βόλου, ως αποτέλεσμα και της ανάλογης κατεύθυνσης που δίνει το Κόμμα (που έχει μετονομαστεί πλέον σε ΚΚΕ και γίνεται μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς). Γρήγορα, οι ταξικές δυνάμεις θα κυριαρχήσουν στη νέα οργάνωση, στο Πανεργατικό Κέντρο Βόλου και γραμματέας του από τα μέσα του 1925 αναδεικνύεται ο Μήτσος Παπαρήγας, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Ετσι, πολύ γρήγορα, από τα μέσα του 1926 οι ρεφορμιστικές και συντηρητικές δυνάμεις αποχωρούν από αυτό, ανασυστήνουν το Εργατικό Κέντρο Βόλου και το επόμενο διάστημα πρωτοστατούν με καταγγελίες στην Εισαγγελία Βόλου και στόχο τη διάλυσή του.